Η θεολογία του Γρηγορίου Ακινδύνου: βάσει των επιστολών του: συμβολή στην ερμηνεία της θεολογικής του αντίληψης

Abstract

This PhD thesis deals with the theological conceptions of Gregory Akindynos, as seeing, mainly, through the critical edition of his Epistles. The Epistles cover a wide time interval (1333-1348), which allows the better approach of the exceptional personality of Akindynos, as well as a clear understanding of his theological positions, from the outset to their final expression. Therefore, in this way -we believe- Akindynos’ reaction against Palamas can be fully comprehended. The thesis, from a primary reading: a) records for the first time and in a systematic form the heretical theological perception of Akindynos, b) comments on and contradicts his positions based on patristic, as well as Palamas’ theology, c) shows the many points where the works of fathers undergo perversion and misrepresentation, d) corrects and places in their textual affinity the patristic texts which have been misinterpreted by Akindynos and e) faces J. Nadal’s, and others, mainly western researchers, positions, who, without objections, disperse their views on Akindynos’ Orthodoxy, interpretive flair and traditionalism.

Ἡ παροῦσα διδακτορικὴ διατριβὴ ἀφορᾶ στὶς θεολογικὲς ἀντιλήψεις τοῦ Γρηγορίου Ἀκινδύνου, οἱ ὁποῖες προσεγγίζονται μὲ βάση κυρίως τὶς ἐκδοθεῖσες Ἐπιστολές του. Αὐτὲς καλύπτουν ἕνα εὐρὺ χρονικὸ διάστημα (1333-1348), πρᾶγμα ποὺ ἐπιτρέπει τὴν καλύτερη θεώρηση τῆς ἰδιάζουσας προσωπικότητας τοῦ Ἀκινδύνου, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴ σαφῆ ἀντίληψη τῶν θεολογικῶν του θέσεων, ἤδη ἀπὸ τὶς ἀπαρχές τους ἕως τὴν ἐκδήλωσή τους˙ τοιουτοτρόπως κατανοεῖται -φρονοῦμε- πληρέστερα ἡ ἀκινδυνιανὴ κατὰ τοῦ Παλαμᾶ ἀντίδραση. Ἡ διατριβή, διὰ πρωτογενοῦς ἀνάγνωσης: α) καταγράφει πρωτοτύπως καὶ σὲ συστηματικὴ μορφὴ τὴν αἱρετικὴ θεολογικὴ ἀντίληψη τοῦ Ἀκινδύνου, β) σχολιάζει καὶ ἀναιρεῖ τὶς θέσεις του μὲ βάση τὴν πατερική -δηλονότι καὶ παλαμική- θεολογία, γ) καταδεικνύει τὴν πληθώρα τῶν σημείων, ὅπου ὁ λόγος τῶν Πατέρων ὑφίσταται βάναυση διαστροφὴ καὶ παρερμηνεία, δ) διορθώνει καὶ τοποθετεῖ στὴν κειμενική τους συνάφεια τὰ ὑπ᾿ αὐτοῦ παραναγνωσθέντα πατερικὰ χωρία, καὶ ε) ἀντιμετωπίζει τὶς θέσεις τοῦ J. Nadal, ἀλλὰ καὶ ἄλλων, δυτικῶν κυρίως, ἐρευνητῶν, ποὺ ἄνευ ἀντιλόγου διασπείρουν πανταχοῦ τὴν ἄποψη γιὰ τὴν ὀρθοδοξία, τὴν ἑρμηνευτικὴ δεινότητα καὶ τὴν παραδοσιακότητα τοῦ Ἀκινδύνου.