Μελέτη των επιπέδων της προκαλσιτονίνης του ορού ως προγνωστικού δείκτη της σήψης

Abstract

There is limited data on the use of procalcitonin (PCT) as a serum biomarker to predict infections after general surgery.We performed serial PCT and CRP determinations performed in a cohort of 50 consecutive patients after surgery. PCT was measured in patient sera using a commercial immunoluminometric assay. Blood was drawn before surgery (day-0) and on 1,3,6,9 post-operative days, depending on patient length of stay. The diagnosis of severe infections during postoperative hospitalization was the clinical endpoint. Sensitivity, specificity, negative and positive predictive values were calculated for PCT and CRP respectively. The fifty consecutive patients (median age 65, 29 male) were analyzed retrospectively. Ten out of 50(20%) were diagnosed with infection after a median of 7 days (range 1-13), including nosocomial pneumonia (6 cases), soft tissue/surgical trauma infection (3 cases), urinary tract infection (2 cases), necrotizing cholecystitis (1 case), septicemia (1 case). Three patients died during hospitalization due to infection. PCT peak concentration preceded or coincided with the diagnosis of infection. PCT and CRP correlated with disease severity measured by the APACHE II score (Spearman’s rho +0.40, p<0.001 for PCT and +0.55, p<0.001). PCT had moderate sensitivity (46%) and excellent specificity (94%) using the 2ng/ml threshold, and high PPV (73%) and NPV (83%). CRP was inferior to PCT in terms of specificity. There was no justification to select a specific post-operative day for a single PCT determination. Serial PCT determinations yielded a high PPV and NPV to diagnose infections in the postoperative follow-up and correlated with disease severity. PCT can be a valid biomarker to predict infections due to favorable kinetics in the postoperative setting.

Η μελέτη επικεντρώθηκε στη μέτρηση των επιπέδων προκαλσιτονίνης στον ορό χειρουργικών ασθενών που υποβλήθηκαν σε σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις και τη συσχέτισή της με σοβαρές λοιμώξεις στη μετεγχειρητική περίοδο.Περιφερικό αίμα λαμβανόταν την 8η ώρα προ του χειρουργείου (ημέρα 0), την πρώτη μετεγχειρητική μέρα και διαδοχικά την 3η , 6η , 9η μετεγχειρητική ημέρα και προσδιορίζονταν τα επίπεδα της προκαλσιτονίνης του ορού ανοσοϊστοχημικά (Immunoluminometric assay, ILMA). Για τη μελέτη μας χρησιμοποιήθηκε το LUMItest PCT kit (BRAHMS Diagnostica GmBH, Berlin) σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Στη διάρκεια της μετεγχειρητικής φροντίδας 10 ασθενείς (20%) διαγνώστηκαν με κάποια σηπτική επιπλοκή, και ο διάμεσος χρόνος διάγνωσης ήταν 7 μέρες (εύρος 1-13). Αφορούσαν σε: Νοσοκομειακή πνευμονία (6 περιπτώσεις), λοίμωξη μαλακών μορίων/τραύματος (3 περιπτώσεις), ουρολοίμωξη (2 περιπτώσεις), νεκρωτική χολοκυστίτιδα (1 περίπτωση), σηψαιμία (1 περίπτωση). Τρεις ασθενείς από αυτούς (30%) κατέληξαν συνεπεία της λοίμωξής τους.Στους ασθενείς που παρουσίασαν λοίμωξη στη διάρκεια της παρακολούθησης, η διάγνωση της λοίμωξης ακολούθησε ή συνέπεσε με τη μέγιστη τιμή της προκαλσιτονίνης στον ορό του ασθενούς. Για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις με το συντηρητικό όριο των >2ng/ml, η διαγνωστική ευαiσθησία και ειδικότητα της προκαλσιτονίνης ήταν 46% και 94%, αντίστοιχα. Με όριο τα 0.5 ng/ml η ευαισθησία ήταν 77% και η ειδικότητα 59% (με αξιοσημείωτες θετική και αρνητική προγνωστική με όριο τα 2 ng/ml , στο 73% και 83% αντίσιτοιχα. Η προκαλσιτονίνη συσχετιζόταν θετικά με τη C-αντιδρώσα πρωτείνη και τη βαρύτητα της νόσου με βάση το APACHE II score. Συμπερασματικά, η προκαλσιτονίνη του ορού αποτελεί χρήσιμο βιοδείκτη για την πρόβλεψη λοιμώξεων στην μετεγχειρητική περίοδο