Η συμβολή ενός νέου διαγράμματος στη παρακολούθηση και διευθέτηση του τοκετού

Abstract

ABSTRACTObjective: To assess the quality of a new type partogram used to monitor labor.Methods: We compared efficacy using two types of partograms. The first was the classical WHO partogram (group A) and the second a new type in which we estimated and reported the sub of cervical dilatation and the position of the descending head (group B).Results: It was noted that there was a statistically significant decrease of the duration between the initiation of active phase of labor and the delivery time (dt1 + dt2 + dt3) (p<0.001, A: mean: 318.4 ± 10.4 min, B: 246.56 ± 8.28 min). Also observed was early initiation in the acceleration stage of the active phase in the first phase of labor (dt1) (p<0.001, A: 108.73 ± 5.29 min, B: 69.96 ± 4.99 min), shorter duration of the acceleration stage of the active phase in the first phase of labor (dt2) (p<0.001, A: 136.93 ± 4.79 min, B: 91.89 ± 4.04 min) and early initiation in the second phase of labor in women who were studied with the new partogram (B).Conclusion: The new partogram is more helpful in the recognition of the initiation of the acceleration stage during the active phase of labor and in the timely use of appropriate actions in order to achieve a safer delivery.

ΠΕΡΙΛΗΨΗΣτόχος: Να εκτιμηθεί η ποιότητα και η συμβολή της χρήσης ενός νέου τύπου παρτογράμματος στην παρακολούθηση και διευθέτηση του τοκετού.Υλικό και Μέθοδοι: Συγκρίναμε την αποτελεσματικότητα χρησιμοποιώντας δύο τύπους παρτογράμματος. Το πρώτο ήταν το κλασσικό παρτόγραμμα της ΠΟΥ (ομάδα Α) και το δεύτερο, ένας νέος τύπος, στον οποίο υπολογίζεται και καταγράφεται το αλγεβρικό άθροισμα της διαστολής του τραχήλου της μήτρας και του ύψους της προβάλλουσας μοίρας (κάθοδος κεφαλής) (ομάδα Β).Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκε ότι υπήρχε μια στατιστικά σημαντική μείωση του χρόνου μεταξύ της έναρξης της ενεργού φάσης του τοκετού και του χρόνου γέννησης (dt1 + dt2 + dt3) (p<0.001, Α: μέση: 318,4 ± 10,4 min, Β: 246.56 ± 8.28 min). Επίσης παρατηρήθηκε πρώιμη έναρξη στο στάδιο επιτάχυνσης της ενεργού φάσης κατά την πρώτη φάση του τοκετού(dt1) (p<0.001, Α: 108.73 ± 5.29 λεπτά, Β: 69.96 ± 4.99 λεπτά), μικρότερη διάρκεια του σταδίου επιτάχυνσης της ενεργού φάσης κατά την πρώτη φάση του τοκετού (dt2) (p<0.001, Α: 136,93 ± 4,79 min, Β: 91.89 ± 4.04 λεπτά) και έγκαιρη έναρξη της δεύτερης φάσης του τοκετού στις γυναίκες που μελετήθηκαν με το νέο παρτόγραμμα (Β ).Συμπέρασμα: Ο νέος τύπος παρτογράμματος είναι πιο χρήσιμος για την αναγνώριση της έναρξης του σταδίου επιτάχυνσης κατά τη διάρκεια της ενεργού φάσης του τοκετού και την έγκαιρη χρήση των κατάλληλων ενεργειών για την επίτευξη ενός ικανοποιητικότερου περιγεννητικού αποτελέσματος και μιας ασφαλέστερης γέννησης.