Συσχέτιση της στυτικής δυσλειτουργίας με την ικανότητα για άσκηση

Abstract

Association of erectile dysfunction with the ability to exercisePurpose: Exercise stress testing (EST) is crucial to determine cardiovascular (CV) risk in men with erectile dysfunction (ED). Low exercise workload, a slower rate of recovery following exercise and an impaired capacity to increase heart rate (HR) during exercise testing (chronotropic incompetence) are independent predictors of adverse CV outcomes. Aim of this study was to investigate the association between these EST parameters with the presence and severity of ED. Methods:180 ED patients and 50 age-matched men without ED underwent maximal EST. In addition, 20 patients in the first group were evaluated again after taking sildenafil for 6 weeks Exercise parameters including exercise capacity (metabolic equivalents, METS), peak exercise time, HR at 6 METS, peak exercise and HR recovery (HRR) at 1 and 2 minwere evaluated in all individuals. Chronotropic index (CI) was calculated as [(HRpeak –HRrest)/ (220– age– HRrest)]. Endothelial function was evaluated with flow-mediated dilatation of the brachial artery (FMD). Results: ED patients had lower peak exercise time and thus lower calculated exercise capacity (P<0.001) and reduced CI (P<0.01) compared to men without ED. HRR was not different between ED and non-ED individuals. There was a significant association of ED severity with duration of exercise, peak workload, HRR 2 minutes after exercise, and CI (all P<0.05). There also was a positive relation of HRR and CI with brachial FMD (all P<0.05). There was even increased flow-mediated dilatation of the brachial artery (FMD), lowering C- reactive protein (CRP) and an increase of the maximum exercise capacity as estimated metabolic equivalents (METS) after treatment with sildenafil.Conclusions: The present study shows interrelationships between maximal exercise capacity, HRR, CI and ED. Abnormal HRR and CI is associatedwith systemic endothelial dysfunction. It also appears that even the administration of sildenafil has a favorable effect on endothelial function and, by extension, in exercise capacity..These findings imply pathophysiological links and may have important implications for the estimation of CV risk in men with ED.

Συσχέτιση της στυτικής δυσλειτουργίας με την ικανότητα για άσκησηΣκοπός: Η δοκιμασία κόπωσης είναι ζωτικής σημασίας για τον προσδιορισμό του καρδιαγγειακού κινδύνου σε άντρες με στυτική δυσλειτουργίας. Το χαμηλό ωφέλιμο έργο άσκησης, ο βραδύτερος ρυθμός αποκατάστασης μετά την άσκηση και η μειωμένη ικανότητα αύξησης της καρδιακής συχνότητας κατά τη διάρκεια της άσκησης (χρονότροπη ανεπάρκεια) αποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες δυσμενών καρδιαγγειακών εξελίξεων. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ αυτών των παραμέτρων της άσκησης με την παρουσία και τη σοβαρότητα της στυτικής δυσλειτουργίας. Μέθοδοι: 180 ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία και 50 ίδιας ηλικίας άνδρες χωρίς στυτική δυσλειτουργία υποβλήθηκαν σε μέγιστη δοκιμασία κόπωσης. Επίσης 20 ασθενείς της πρώτης ομάδας αξιολογήθηκαν εκ νέου μετά την λήψη σιλδεναφίλης για 6 εβδομάδες. Οι παράμετροι της άσκησης συμπεριλαμβανομένων της ικανότητας για άσκηση (μεταβολικά ισοδύναμα, ΜΕΤS),του χρονικού σημείου της μέγιστης άσκησης, της καρδιακής συχνότητας στα 6 ΜΕΤS, της μέγιστης άσκησης και της καρδιακής συχνότητας αποκατάστασης στο 1 και στα 2 λεπτά αξιολογήθηκαν σε όλα τα άτομα. Ο Δείκτης Χρονότροπης απάντησης (CI) υπολογίστηκε ως [(μέγιστη ΚΣ –ΚΣ ηρεμίας)/ (220– ηλικία– ΚΣ ηρεμίας )]. Η ενδοθηλιακή λειτουργία αξιολογήθηκε με βάση την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή της βραχιονίου αρτηρίας (FMD) .Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία είχαν χαμηλότερο χρόνο μέγιστης άσκησης και κατ’ επέκταση μικρότερη ικανότητα άσκησης (Ρ <0.001) καθώς και χαμηλότερο δείκτη χρονότροπης απάντησης (CI) (Ρ <0,01) σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν στυτική δυσλειτουργία. Η καρδιακή συχνότητα αποκατάστασης δεν διέφερε μεταξύ των ατόμων με στυτική και χωρίς στυτική δυσλειτουργία. Υπήρχε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της βαρύτητας της στυτικής δυσλειτουργίας με τη διάρκεια της άσκησης, του μέγιστου έργου άσκησης, την καρδιακή συχνότητα αποκατάστασης στα 2 λεπτά μετά την άσκηση και του δείκτη χρονότροπης απάντησης (όλα τα P <0,05).Υπήρξε, επίσης, μια θετική σχέση της καρδιακής συχνότητας αποκατάστασης και του δείκτη χρονότροπης απάντησης με την ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή της βραχιονίου αρτηρίας (FMD) (όλα τα P <0,05).Παρατηρήθηκε ακόμη αύξηση της ενδοθηλιοεξαρτώμενης αγγειοδιαστολής της βραχιονίου αρτηρίας (FMD), μείωση των επιπέδων της C- αντιδρώσας πρωτείνης (CRP) καθώς και αύξηση της μέγιστης ικανότητας για άσκηση εκτιμώμενης ως μεταβολικά ισοδύναμα (ΜΕΤS) μετά τη θεραπεία με σιλδεναφίλη. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δείχνει αλληλοεξαρτήσεις μεταξύ της μέγιστης ικανότητας για άσκηση, της καρδιακής συχνότητας αποκατάστασης, του δείκτη χρονότροπης απάντησης και της στυτικής δυσλειτουργίας. Μη φυσιολογική καρδιακή συχνότητα αποκατάστασης και δείκτης χρονότροπης απάντησης συνδέονται με συστηματική ενδοθηλιακή δυσλειτουργία. Επίσης διαφαίνεται ακόμη ότι η χορήγηση σιλδεναφίλης έχει ευνοϊκή επίδραση στην ενδοθηλιακή λειτουργία και κατ’ επέκταση και στην ικανότητα για άσκηση.Τα ευρήματα αυτά συνεπάγονται παθοφυσιολογικές συνδέσεις και μπορεί να έχουν σημαντικές εφαρμογές για την εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου σε άνδρες με στυτική δυσλειτουργία.