Αξιολόγηση των μεταβολών των κυττάρων langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου και η συσχέτισή τους με την καρκινογένεση

Abstract

The lichen sclerosus et atrophicus is a chronic inflammatory dermatosis, of unknown etiology.A percentage of approximately 5% it may result in squamous cell carcinoma..The present study aims in the numerous evaluation of the Langerhans cells at the lichen sclerosus et atrophicus of the vulva and the association of the possible changes in the appearance of the squamous cell carcinoma.The association of an autoimmune and a neoplastic disorder, by evnaluating the changes of the Langerhans cells, is a complicated process due to the complexity of the developed pathogenetic and patho-physicological mechanism.42 biopsy tissue specimen of women with lichen sclerosus of the vulva, 27 tissue specimen with squamous cell carcinoma of the vulva and 11 specimen from healthy women were examined. The specimen collection took place from 2009 till 2013. The average age of the women was 60 ± 10 years. It was a case control study, cross sectional. At all groups, a clinical and tissue specific documentation of the diseases took place, while in the control group a physiological architectural structure of the skin and the chorion was found. The Langerhans cells count was made by a normal observation microscope and with scaling × 400, after previous immunohistochemical marking of the Langerin cells (CD207) and CD1a monoclonal antibodies. For the statistic analysis of the results the Kruskal-Wallis, Mann-Whitney-method was used and the Spearman correlation coefficient. A statistic important (p<0.001) decrease of the Langerhans cells of the skin in the early and advanced phase of the lichen sclerosus in comparison to the control group has been observed. A statistic important (p<0.001) decrease of the Langerhans cells of the skin at the squamous cell carcinoma developed on the ground of a lichen sclerosus in comparison to the control group as well as in the two sub-groups of the lichen sclerosus has been observed. The decrease of these cells refers to both, either marked as CD1a or as Langerin (CD 207). The number of Langerhans cells in the chorion is statistically smaller (p<0.001) in comparison to that of the skin, either marked as CD1a or as Langerin (CD207). The only exception to that is the squamous cell carcinoma where this difference is not statistically important. The decrease of the Langerhans cells in the Lichen sclerosus et atrophicus of the vulva is an immune shift that could justify a patho-physiological and pathogenetic change, while the decrease of the Langerhans cells in the squamous cell carcinoma developed on the ground of a lichen sclerosus is a disorder of immune supervision and also a risk factor for the shift of an inflammatory into a neoplastic disease.

Ο σκληροατροφικός λειχήνας του αιδοίου είναι μία χρόνια φλεγμονώδη δερματοπάθεια, αγνώστου αιτιολογίας. Ένα ποσοστό περίπου 5 % είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε ακανθοκυτταρικό καρκίνο.Η συγκεκριμένη μελέτη αποσκοπεί στη αριθμητική αξιολόγηση των κυττάρων Langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου και στη συσχέτιση των πιθανών μεταβολών με την εμφάνιση ακανθοκυταρικού καρκίνου.Η συσχέτιση μίας αυτοάνοσης και μίας νεοπλασματικής διαταραχής αξιολογώντας τις μεταβολές των κυττάρων Langerhans αποτελεί μία περίπλοκη διαδικασία, λόγω της πολυπλοκότητας των παθογενετικών και παθοφυσιολογικών μηχανισμών που αναπτύσσονται. Εξετάστηκαν 42 ιστολογικά δείγματα βιοψιών γυναικών με σκληροατροφικό λειχήνα αιδοίου, 27 ιστολογικά δείγματα με ακανθοκυτταρικό καρκίνο του αιδοίου και 11 δείγματα από υγιείς γυναίκες. Η συλλογή των δειγμάτων έγινε από το 2009 έως το 2013. Ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών ήταν 60 ± 10 έτη. Επρόκειτο για μια αναδρομική μελέτη ασθενών μαρτύρων (case control study), δεδομένης χρονικής στιγμής (cross sectional). Σε όλες τις ομάδες έγινε κλινική και ιστολογική τεκμηρίωση των νοσημάτων ενώ στη ομάδα ελέγχου διαπιστώθηκε η φυσιολογική αρχιτεκτονική δομής της επιδερμίδας και του χορίου. Στα παραπάνω δείγματα έγινε καταμέτρηση των κυττάρων Langerhans με απλό μικροσκόπιο παρατήρησης και σε μεγέθυνση x400 αφού προηγουμένως έγινε ανοσοϊστοχημική σήμανση των κυττάρων με CD207 (Langerin) και CD1a μονοκλωνικά αντισώματα. Για τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος Kruskal-Wallis, Mann-Whitney και ο συντελεστής συσχέτισης Spearman. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική (p<0.001) μείωση των κυττάρων Langerhans της επιδερμίδας τόσο στη πρώιμη όσο και στη όψιμη φάση του σκληροατροφικού λειχήνα σε σχέση με τη ομάδα ελέγχου. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική (p<0.001) μείωση των κυττάρων Langerhans της επιδερμίδας στον ακανθοκυτταρικό καρκίνο που αναπτύσσεται σε έδαφος σκληροατροφικού λειχήνα τόσο σε σχέση με τη ομάδα ελέγχου όσο και με τις δύο υποομάδες του σκληροατροφικού λειχήνα. Η μείωση των κυττάρων αυτών αφορά τόσο αυτά που σημάνθηκαν με CD1a όσο και αυτά που σημάνθηκαν με Langerin (207). Ο αριθμός των κυττάρων Langerhans που βρίσκονται στο χόριο είναι στατιστικά μικρότερος (p<0.001) από αυτόν που βρίσκονται στη επιδερμίδα είτε αυτά σημαίνονται με CD1a είτε με Langerin (207). Εξαίρεση αποτελεί το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα όπου η διαφορά αυτή δεν είναι στατιστικά σημαντική. Η μείωση των κυττάρων Langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου αποτελεί μία ανοσολογική εκτροπή που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία παθοφυσιολογική και παθογενετική μεταβολή, ενώ η μείωση των κυττάρων Langerhans στο ακανθοκυτταρικό καρκίνο του αιδοίου που αναπτύσσεται σε «έδαφος» σκληροατροφικού λειχήνα αποτελεί μία διαταραχή της ανοσιακής εποπτείας και αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη μετάπτωση μιας φλεγμονώδους διαταραχής σε νεοπλασματική.