Ιατροδικαστική διερεύνηση των εγκλημάτων κατά ζωής στη βόρεια Ελλάδα από το 1944 μέχρι το 2008: επιδημιολογική μελέτη

Abstract

At the present dissertation the homicides in the broad region of northern Greece during the period 1944-2008 were studied. The data base of the Department of Forensic Medicine and Toxicology, Aristotle University of Thessaloniki was the material for this study. The parameters that were studied had to do with the sex and age of the victims, the type of the weapon that was used, the anatomical region which was fatally injured and the season of the year on which the homicide was committed. On close examination of more than 25000 autopsy reports, a number of 1160 homicides were found. About half of them (551) were committed during the period 1944-1949. The rest 609 homicides were normally distributed through the years with only slight fluctuations. The exception was only the last two decades (1990-1999 and 2000-2008), where a significant increase of homicides was observed. This rise was the result of a large number of “foreign-imported criminal population” which had also as a result the increase of the already existing homicides.The importance of this dissertation, apart the statistical analysis, concerns the fact that crime and in particular in our case homicide, was not a stable factor but on the contrary it was affected by time and technology development, as well as by social conditions and human activities.

Στην παρούσα διατριβή μελετήθηκαν οι ανθρωποκτονίες που σημειώθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας Ελλάδας, την περίοδο 1944-2008. Υλικό της διατριβής αποτέλεσε η βάση δεδομένων του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι παράμετροι οι οποίες μελετήθηκαν αφορούσαν στο φύλο των θυμάτων, στην ηλικία τους, στο είδος του όπλου που χρησιμοποιήθηκε για την ανθρωποκτονία, στην ανατομική περιοχή που επλήγη και στην εποχή του έτους κατά την οποία τελέστηκε το έγκλημα. Συγκεκριμένα μετά από μελέτη άνω των 25000 ιατροδικαστικών εκθέσεων προέκυψαν 1160 ανθρωποκτονίες, από τις οποίες οι μισές περίπου (551) αφορούσαν στην περίοδο 1944-1949. Οι υπόλοιπες 609 ανθρωποκτονίες ήταν διαμοιρασμένες στις δεκαετίες που ακολούθησαν με αρκετά κανονική διασπορά. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι τελευταίες δύο δεκαετίες (1990-1999 και 2000 2008) κατά τις οποίες σημειώθηκε μεγάλη αύξηση των ανθρωποκτονιών. Η αύξηση αυτή αποδόθηκε στην εισροή “ανθρωποκτόνου αλλοδαπού πληθυσμού” στην Ελλάδα με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση του είδη υπάρχοντος ποσοστού ανθρωποκτονιών. Εκτός από τα στατιστικά δεδομένα που προέκυψαν από την παρούσα διατριβή σημαντικό ήταν και το γεγονός ότι τα εγκλήματα κατά ζωής δεν αποτελούν ένα σταθερό φαινόμενο σε μια κοινωνία, αλλά αντιθέτως επηρεάζονται και εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου και την πρόοδο της τεχνολογίας και της κοινωνίας όπως όλες οι λοιπές ανθρώπινες δραστηριότητες.