Η επίδραση ενός προγράμματος τροποποίησης συμπεριφοράς σε νοσογόνα παχύσαρκα άτομα, είτε μετά από χειρουργική παρέμβαση, είτε παράλληλα με την εφαρμογή ενός υποθερμιδικού διαιτολογίου

Abstract

The rapidly increasing rates of obesity render this phenomenon an epidemic as in many countries more than half the population is overweight. Surgical interventions appear to provide the most effective solution for the treatment of morbid obesity while the application of lifestyle Behavior Modification (BM) appears to be improving the effectiveness of non surgical treatment interventions. The results of this study suggest the need for applying a BM program following restrictive type surgical intervention for the treatment of morbid obesity, since weight loss 36 months post-operatively was significantly greater for the BT group (45.2kg) versus the group that did not follow such a program (30.8kg, p<0.05). When comparing a BM program coupled with diet to surgery alone, the weight loss at 36 months was found to be significantly greater for the surgical intervention group, 31.8kg versus 18.7kg for the BM/diet group (p=0.006). It is of importance to note that this difference in weight loss was found in the first 3 months only (26.5kg vs 8.0kg, p<0.001), since no difference in the rate of weight loss was measured past the 12 month period until the final follow up at 36 months. Finally, we found a strong correlation in morbidly obese patients between frequent weight changes and increased BMI (p=0.021) as well as body fat content (p=0.004). In conclusion, the results of these studies show that BM programs appear to increase the effectiveness of surgical interventions for the treatment of morbid obesity. Thus, they could be a very useful tool in the armamentarium of a nutrition consultant. In addition, despite the significantly lower weight loss and maintenance results measured for the BM groups compared to surgery, when intensive BM programs are coupled with low calorie diets, they represent an important potential alternative treatment for morbidly obese patients.

Οι γρήγοροι ρυθμοί αύξησης της παχυσαρκίας μπορούν να δικαιολογήσουν το κομμάτι εκείνο της επιστημονικής κοινότητας που την κατατάσσει στα όρια της επιδημίας, καθώς σε πολλές χώρες περισσότεροι από 1 στους 2 έχουν βάρος μεγαλύτερο από αυτό που θεωρείται υγειές. Ακόμα πιο ανησυχητικοί είναι οι ρυθμοί αύξησης της νοσογόνου παχυσαρκίας, οι οποίοι είναι διπλάσιοι από τους αντίστοιχους της μη νοσογόνου παχυσαρκίας. Οι χειρουργικές επεμβάσεις φαίνεται να αποτελούν την πιο αποτελεσματική λύση για την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, γνωρίζουμε ότι η ταυτόχρονη εφαρμογή τεχνικών τροποποίησης συμπεριφοράς βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα μη-χειρουργικών παρεμβάσεων. Έτσι, σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετήσει αν η εφαρμογή ενός εντατικού προγράμματος τροποποίησης συμπεριφοράς (ΤΣ) μετά από χειρουργική παρέμβαση (και συγκεκριμένα μια περιοριστικού τύπου, ενισχυμένη κάθετη γαστροπλαστική, ΕΚΓ) βελτιώνει την απώλεια βάρους σε νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς (μελέτη 1). Ταυτόχρονα, συγκρίθηκε ένα εντατικό συνδυαστικό πρόγραμμα ΤΑ με ολιγοθερμιδική δίαιτα, τόσο με συνδυαστικό πρόγραμμα τροποποίησης συμπεριφοράς μετά από χειρουργική παρέμβαση (μελέτη 2), όσο και με τη χειρουργική επέμβαση μόνο (μελέτη 3). Τέλος, δεδομένων των ερευνητικών κενών που υπάρχουν στη βιβλιογραφία όσον αφορά την επίδραση της συχνής αυξομείωσης βάρους σε παραμέτρου όπως ο ΔΜΣ, η σύσταση σώματος, ο μεταβολικός ρυθμός ηρεμίας και διάφορες διατροφικές συμπεριφορές, εξετάστηκε η πιθανή συσχέτιση της αυξομείωσης βάρους νοσογόνα παχύσαρκων ασθενών με τις παραπάνω παραμέτρους (μελέτη 4). […]