Έλληνες τραπεζίτες στην εξυπηρέτηση του τουρκικού χρέους: στοιχεία στρατηγικής επενδύσεων, σχέση ιδιωτικού - δημοσίου συμφέροντος(1856-81)

Abstract

The PhD thesis in hand examines the role of particular Greek business networks based on Ottoman Turkey prior and after the Turkish debt crisis, focusing on the critical period between 1876-81 after the exclusion of the Turkish economy from the international debt markets. In particular, it focuses on the applied investment strategies and risk management policies in the context of a highly unstable macro-economic environment to investigate the policy of some of the most prominent international financial branches of Greek interest towards the Turkish debt crisis and their established monopoly on the Turkish loans during 1875-79. Using a credit criteria analysis and a risk management evaluation approach we questioned the credit policy of the particular banks towards the Turkish State by analyzing their general investment strategy and particularly their credit record concerning short-term Turkish bonds during the period in question. Our thesis concludes that in this case credit criteria also include covert non-economic decision factors to counterbalance risk in favor of general or private Greek interests in the area. The thesis in question is the result of an extensive interdisciplinary study and analysis of official and anofficial data and informations found in archival material both in Greece and abroad and high quality literature.

Η εργασία εξετάζει τον ρόλο και τη συμμετοχή ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων με έδρα την Οθωμανική Τουρκία στην εξυπηρέτηση του τουρκικού χρέους εστιάζοντας στην περίοδο αποκλεισμού του τουρκικού δημοσίου από τις ξένες χρηματαγορές μεταξύ 1876-81 που ακολούθησε την μερική παύση πληρωμών του Οκτωβρίου του 1875. Συγκεκριμένα, μελετάει, με βάση βασικές αρχές επενδυτικής στρατηγικής και διαχείρισης επενδυτικού κινδύνου (risk management) σε σχέση με το μεταβλητό δημοσιονομικό περιβάλλον της Οθωμανικής Τουρκίας, την επενδυτική στρατηγική συγκεκριμένων διεθνών επενδυτικών σχημάτων μέσα σε δίκτυο ελληνικών συμφερόντων, ιδιαίτερα τη συμμετοχή τους στον μονοπωλιακό υψηλού κινδύνου (high risk) δανεισμό του τουρκικού δημοσίου μεταξύ 1875-79. Μετά από ανάλυση των κριτηρίων επιμερισμού χορηγήσεων των υπό εξέταση χρηματο-οικονομικών μονάδων και του ιστορικού των πιστωτικών χορηγήσεων προς το τουρκικό δημόσιο η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στις προνομιακές συμβάσεις δανεισμού προς το τουρκικό κράτος συμπεριλαμβάνονταν και μη-οικονομικά κριτήρια προς όφελος των γενικών ή ειδικών ελληνικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Η εργασία βασίζεται στη συγκριτική μελέτη και ανάλυση επίσημων και ανεπίσημων στοιχείων και πληροφοριών από πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές.