Επίδραση της προπόνησης με έλξη αντίστασης σε κολυμβητές: μελέτη κινηματικών και τεχνικών χαρακτηριστικών

Abstract

In swimming the ability to increase propulsive force into the water is crucial. Theoretically applying more propulsive force yields higher velocity. In training practice a variety of methods and tools are used for increasing the swimmer’s power in the water. This increase should be achieved maintaining at the same time an effective technique. Swimming with pulling a resistance effectively increases the swimming speed for all the four strokes. The purpose of this study was to asses the effect of resistance pulling at the kinematics of the freestyle. Ten national level female

Στην κολύμβηση η αύξηση της δυνατότητας του κολυμβητή για εφαρμογή προωθητικής δύναμης μέσα στο νερό είναι σημαντική. Περισσότερη προωθητική δύναμη θεωρητικά έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερη ταχύτητα. Στην πρακτική της προπόνησης χρησιμοποιούνται διαφορετικές μέθοδοι και εργαλεία για την αύξηση της ισχύος του κολυμβητή μέσα στο νερό. Η αύξηση αυτή πρέπει να επιτυγχάνεται διατηρώντας παράλληλα μια αποτελεσματική τεχνική. Η προπόνηση με έλξη αντίστασης έχει αποδεχθεί ότι αυξάνει την μέγιστη ταχύτητα κολύμβησης και στα τέσσερα στυλ. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να αξιολογήσει την επίδραση της έλξης αντίστασης στα κινηματικά χαρακτηριστικά στο στυλ της ελεύθερης κολύμβησης. Στην έρευνα συμμετείχαν δέκα κολυμβήτριες εθνικού επιπέδου 14-18 ετών, με αγωνιστικό στυλ το ελεύθερο. Κολύμπησαν με τυχαία σειρά 25 m ελεύθερο χωρίς αντίσταση και με τρεις (3) διαφορετικές αντιστάσεις μικρή, μεσαία, μεγάλη, με μέγιστη ταχύτητα. Για τη καταγραφή της υποβρύχιας κίνησης των χεριών των κολυμβητριών χρησιμοποιήθηκαν 4 S-VHS μηχανές λήψης, τοποθετημένες πίσω από ειδικά διαμορφωμένα περισκόπια. Έγινε τρισδιάστατη ανάλυση της κίνησης μέσα στο νερό με τη χρήση του λογισμικού APAS. Για τη διαβάθμιση του χώρου χρησιμοποιήθηκε κύβος διαστάσεων 1m x 3m x 1m. Για το σύνολο των επιλεγμένων κινηματικών μεταβλητών έγινε ανάλυση διακύμανσης για εξαρτημένες μετρήσεις ως προς έναν παράγοντα (συνθήκη μέτρησης), ο οποίος είχε τέσσερις βαθμίδες. Για τον εντοπισμό των επιμέρους διαφορών εφαρμόστηκε το τεστ πολλαπλών συγκρίσεων LSD. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση των αντιστάσεων ως μέθοδο προπόνησης με αντίσταση είναι αποδοτική και ενδείκνυται παρά τις διαφοροποιήσεις που επιφέρει στο απόλυτο μήκος, τη συχνότητα χεριάς, τη μετακίνηση του χεριού προς τα πίσω και στην ταχύτητα κολύμβησης. Η σταθερότητα του σχετικού μήκους χεριάς κατά τις προωθητικές φάσεις και πολύ περισσότερο η σταθερότητα του εύρους των εγκάρσιων κινήσεων του χεριού αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι το κέρδος σε δύναμη που υπάρχει με τη χρήση των αντιστάσεων, δεν αλλοιώνει την τεχνική πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς που επιβάλλει η αύξηση της αντίστασης μέσα στο νερό. Συνεπώς με γνώμονα πάντα ότι οι μικρότερες αποκλίσεις της τεχνικής σε συνδυασμό με την αύξηση της δύναμης είναι το ζητούμενο, προτείνεται η χρήση των αντιστάσεων με το μικρότερο δυνατό μέγεθος, που είναι ικανό να επιφέρει αλλαγές στη δύναμη.