Mediterraneo, rotture e continuità: Cipro e l’Italia fra mito e storia nella letteratura italiana

Abstract

Το θέμα της διδακτορικής διατριβής πάνω στην οποία δούλεψα προβλέπει τη μελέτη έργων και συγγραφέων της περιοχής Ιταλικού πολιτισμού οι οποίοι εμπνεύστηκαν από τον ιστορικό ρόλο που επιτέλεσε η Κύπρος στη Μεσόγειο, δηλαδή τα ιστορικά γεγονότα, τους μύθους και την παράδοση του νησιού. Εξέτασα έργα των Alfieri, D’Annunzio, Aleardi, Dante, Shakespeare, Durrell και Moravia, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στους ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ Κύπρου, Ιταλίας και Μεσογείου. Σαν σκοπό αυτής της διατριβής επέλεξα να αξιολογήσω πως η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της Κύπρου, ως συνοριακή γη και συνάντηση-σύγκρουση κόσμων και φιλοσοφιών χάραξε τον ποιητικό και καλλιτεχνικό κόσμο των συγκεκριμένων συγγραφέων. Προσπάθησα να αξιολογήσω, χρησιμοποιώντας μια συγκριτική μεθοδολογία, αν η τοποθεσία στην Κύπρο ήταν καθαρά εκφρασμένη και στις πηγές των έργων ή ήταν μια καινοτομία των παραπάνω συγγραφέων. Έπειτα, προχώρησα στην αξιολόγηση των αιτιών της επιλογής αυτής της τοποθεσίας, λαμβάνοντας υπόψη την επιρροή του ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος των συγγραφέων καθώς και τη χρήση αυτοβιογραφικών στοιχείων. Για την έρευνά μου και τη συλλογή αυθεντικού αρχειακού υλικού, επισκέφτηκα στην Ιταλία και στην Κύπρο βιβλιοθήκες, τα κέντρα ερευνών των συγγραφέων που διάλεξα για μελέτη, μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Βλέπουμε λοιπόν ότι καθένας από αυτούς τους συγγραφείς έχει παρουσιάσει, ηθελημένα ή μη, μια κοινή εικόνα της Κύπρου καταλήγοντας στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή η Κύπρος ήταν και είναι ακόμα μεταξύ αντιθέσεων και δυισμών, λόγω της γεωγραφικής της θέσης.