Αξιολόγηση των επιπτώσεων των εμβοών – υπερακουσίας στην ποιότητα ζωής των πασχόντων

Abstract

Hyperacusis is defined as an abnormal discomfort induced by ordinary sounds. Studies have shown that hyperacusis and tinnitus (the perception of sound for witch there is no external acoustic source) often coexist. Objective : In this study we assess the incidence of hyperacusis in patients with subjective severe tinnitus, and the impact of these symptoms to the subject’s quality of life. Methods : 98 patients, males and females, ranging in age between 21-78 years old, with primary complaint of tinnitus have been assessed from 2000-2005 in the 1st E.N.T Department of Aristotle University of Thessaloniki. A control group of normal subjects without hearing complains was also included in the study .The methods that were used included : interviews, THI questionnaire, self-report of hypersensitivity to ordinary sounds, Visual Analogue Scale 0-10 for the impact of tinnitus to the subject’s life, pure tone audiometry, Loudness Discomfort Levels, Dynamic Range. Results: The criteria of hyperacusis were LDL<=90dB HL at 2 or more tested frequences OR DR<=55dB HL at one single frequency or more . Impairment of hearing was considered as hearing thresholds >20dB HL at 2 or more tested frequencies on the same ear, OR hearing threshold >=30dB HL at one single frequency or more. 83/98(84.6%) individuals with tinnitus were positive for hyperacusis. Ιn 78/98 individuals with hearing impairment and tinnitus, 69/78 were positive for hyperacusis (88,46%). In 20/98 individuals with normal hearing and tinnitus, 14/20 were positive for hyperacusis (70%). Comparing VAS rates and THI rates between subgroups of tinnitus patients with and without hyperacusis, showed statistical significant differences. Conclusion : According to our results, the co-existence of hyperacusis in chronic tinnitus patients affects the subject’s quality of life. A larger number of subjects is needed, to establish statistical significance for the correlation of hyperacusis/ tinnitus and LDL/DR as evaluation methods.

Υπερακουσία είναι η δυσανεξία σε συνήθεις ήχους του περιβάλλοντος. Συχνά συνυπάρχει με εμβοές, δηλαδή αντίληψη ήχων που δεν σχετίζονται με εξωτερικό ηχητικό ερέθισμα. Η συχνή τους συνύπαρξη φαίνεται να σχετίζεται με κοινούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς.Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η αξιολόγηση της υπερακουσίας στα πλαίσια της συνύπαρξής της με εμβοές και των επιπτώσεων των εμβοών και της υπερακουσίας στην ποιότητα ζωής των πασχόντων, με στόχο τη βελτίωση της αντιμετώπισής τους. Ασθενείς : Στη μελέτη αυτή περιλαμβάνονται 98 ασθενείς με χρόνιες – επίμονες αμφοτερόπλευρες εμβοές αμφοτέρων των φύλων, ηλικίας από 21-78 ετών, με ή χωρίς βλάβη στην ακοή. Οι ασθενείς εξετάσθηκαν την περίοδο από το 2000 έως το 2005, στα Εξωτερικά Ιατρεία της Α’ Ω.Ρ.Λ. Κλινικής του Α.Π.Θ. στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Ως ομάδα ελέγχου εξετάστηκαν άτομα φαινομενικά υγιή με ελεύθερο ακοολογικό ιστορικό. Μεθοδος : Στους ασθενείς ακολουθήθηκε η παρακάτω διαδικασία:-Λήψη ιατρικού – ακοολογικού ιστορικού . Επιπρόσθετα τέθηκε ερώτηση σχετικά με την ευαισθησία στους καθημερινούς ήχους (αυτοαναφορά υπερακουσίας, self-report SR). Συμπλήρωση του ερωτηματολογίου THI (Tinnitus Handicap Inventory) σχετικά με τις επιπτώσεις των εμβοών στην ποιότητα ζωής τους. -Υποκειμενική αξιολόγηση του βαθμού επίδρασης των εμβοών στον ασθενή (κλίμακα Visual Analogue Scale VAS 0-10). Ακοολογικός έλεγχος. Για την αξιολόγηση της υπερακουσίας έγιναν οι μετρήσεις των τιμών L.D.L. και D.R. Αποτελέσματα : Όλοι οι ασθενείς έχουν χρόνιες αμφοτερόπλευρες εμβοές. Ο ασθενής θεωρείται ότι έχει υπερακουσία όταν οι τιμές LDL≤ 90dB σε δύο ή περισσότερες συχνότητες ή οι τιμές DR ≤ 55dB έστω και σε μία συχνότητα. Στη μελέτη αυτή βλάβη της ακοής θεωρείται : ουδός ακοής > 20dB σε περισσότερες από δύο συχνότητες στο ίδιο αυτί ή ουδός ακοής ≥ 30dB σε τουλάχιστον μία συχνότητα. Από τους 98 ασθενείς οι 78 είχαν βλάβη στην ακοή ενώ φυσιολογική ακοή είχαν οι 20. Υπερακουσία βρέθηκε σε 83/98 ασθενείς με εμβοές (84,6%). Στους 78/98 ασθενείς με εμβοές και βαρηκοΐα βρέθηκε υπερακουσία σε 69/78, (88,46%). Στους 20/98 ασθενείς με εμβοές και φυσιολογική ακοή βρέθηκε υπερακουσία σε ποσοστό 70%(14/20). Υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στην αυτοαξιολόγηση των ασθενών με την κλίμακα VAS 0-10 μεταξύ των ασθενών με εμβοές και αυτών με εμβοές και υπερακουσία (p<0,01). Οι ασθενείς με εμβοές και υπερακουσία έχουν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη συνολική βαθμολογία (p<0.05) στο ερωτηματολόγιο ΤΗΙ από τους ασθενείς μόνο με εμβοές. Επίσης, τα περισσότερα άτομα με υπερακουσία και εμβοές βρίσκονται στην υποκατηγορία σοβαρότητας G3 του ερωτηματολογίου ΤΗΙ, ενώ τα περισσότερα άτομα μόνο με εμβοές βρίσκονται στην υποκατηγορία G2 (p<0.05).Συμπέρασμα : Στη μελέτη μας βρέθηκε ότι η υπερακουσία είναι συχνή σε ασθενείς με χρόνιες επίμονες εμβοές , και ότι επιβαρύνει την ποιότητα ζωής τους. Μεγαλύτερος αριθμός ασθενών απαιτείται για την αξιολόγηση της υπερακουσίας σε ασθενείς με εμβοές και την ακουολογική δοκιμασία εκλογής (LDL/ DR) .