Μελέτη της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στα παιδιά

Abstract

Aim: We evaluated retrospectively symptoms, age distribution, reliability of diagnostic methods used, endoscopic and histological aspects of infection and various correlations of histological findings of children infected with Helicobacter pylori (H. pylori),. We also Evaluation of the efficacy of the different therapeutic regimens used to eradicate H. pylori as well as comparison of endoscopic and histological findings among children with and without achieving eradication was performed.Methods: All children infected with H. pylori who underwent upper gastrointestinal endoscopy during the period january 1989 to december 2010 were retrospectively studied , while children who underwent endoscopy without H. pylori infection were included as controls. H. pylori infection was defined by positive culture or by positive histology and CLO-test. Results: A total 607 children aged 0.5 to 15 years (mean 10.2 ± 3.35 SD years, median 11) were infected with H. pylori and 2056 non infected children aged 0.1 to 16.2 years (mean 7.25 ± 4.4 SD years) were used as controls. Children with H. pylori infection were significantly older than controls and the prevalence of infection was increasing according to age. A significant decrease in the prevalence of the infection in Greek patients was noted in the recent years, compared to immigrant patients. Children with infection reported epigastric pain, belching, and halitosis more often compared to controls. The sensitivity of the ClO-test was lower than histology. Positive CLO-test had a high concordance with histology and culture. Negative culture had a greater concordance with CLO-test compared negative histology, indicating the need to perform histological assessment in addition to the above two methods. Positive CLO-test was associated with higher activity of chronic gastritis, a greater degree of chronic inflammatory infiltration and presence of nodules in the antrum. Also, the presence of nodules in the antrum and the positive result of CLO-test were increased significantly in children older than five years. Bacterial load had a positive correlation with positive CLO-test, the presence of nodules in the antrum, the activity of chronic gastritis and chronic inflammatory infiltration. Eradication of H. pylori was achieved in 79.5% of children and bismuth salts and sequential regimen were proved to be more effective than the standard triple therapy. A statistically significant reduction of nodules and grade of gastritis in children who achieved eradication of H. pylori was found .Conclusion: The infection rate of H. pylori decreased gradually during the past two decades in Greek pediatric population compared with the immigrants. The prevalence of infection increased with age. Rapid urease test (CLO-test) was less sensitive than the histological examination. The sensitivity of CLO-test increased with age, bacterial load, degree of gastritis, and the presence of nodules in the antrum of the stomach. Eradication of H. Pylori achieved improvement of gastric inflammation.

Σκοπός: Μελετήθηκαν αναδρομικά σε παιδιά η συμπτωματολογία, ηλικιακή κατανομή της λοίμωξης από ΕΠ, η αξιοπιστία των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση του μικροβίου, η ενδοσκοπική και ιστολογική εικόνα της λοίμωξης, καθώς και διάφορες συσχετίσεις των ιστολογικών ευρημάτων μεταξύ τους και με την ηλικία. Επίσης αναζητήθηκαν, το ποσοστό εκρίζωσης του μικροβίου με τα διάφορα θεραπευτικά σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν και έγινε σύγκριση των ενδοσκοπικών και ιστολογικών ευρημάτων σε εκείνα τα παιδιά που υποβλήθηκαν σε 2η γαστροσκόπηση με και χωρίς επίτευξη εκρίζωσης. Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά όλα τα παιδιά με λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού που ενδοσκοπήθηκαν κατά την περίοδο από Ιανουάριο 1989 έως και Δεκέμβριο 2010, ενώ παιδιά που υποβλήθηκαν σε γαστροσκόπηση χωρίς ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού χρησιμοποιήθηκαν σαν μάρτυρες. Κριτήρια για την διάγνωση της λοίμωξης από ΕΠ αποτέλεσαν η θετική καλλιέργεια ιστού από μόνη της ή το CLO-test σε συνδυασμό με την ανεύρεση του μικροβίου στην ιστολογική εξέταση.Αποτελέσματα: Συνολικά μελετήθηκαν 607 ασθενείς με λοίμωξη από ΕΠ ηλικίας 0.5 έως 15 έτη (mean 10.2 ± 3.35 SD έτη, median 11) και 2056 υγιείς μάρτυρες ηλικίας 0.1 έως 16.2 έτη (mean 7.25 ± 4.4 SD έτη). Η μέση ηλικία των παιδιών με ΕΠ προκύπτει στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη των μαρτύρων. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση της συχνότητας της λοίμωξης παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας. Το ποσοστό λοίμωξης κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών μειώθηκε στατιστικά σημαντικά στον ελληνικό παιδικό πληθυσμό συγκριτικά με αυτό των τους αλλοδαπών. Τα παιδιά με λοίμωξη ανέφεραν επιγαστραλγία, ερυγές και κακοσμία στόματος σε στατιστικά μεγαλύτερο ποσοστό συγκριτικά με τους μάρτυρες. Η ευαισθησία του CLO-test ήταν χαμηλότερη σε σύγκριση με την ιστολογική.. Η αρνητική καλλιέργεια παρουσίαζε μεγαλύτερη συμφωνία με το CLO-test σε σύγκριση με την αρνητική ιστολογική, γεγονός που υποδεικνύει την ανάγκη διενέργειας ιστολογικής εξέτασηςσε συνδυασμό με την μέθοδο ταχείας ουρεάσης και την καλλιέργεια ιστού με σκοπό την ακριβέστερη διάγνωση της λοίμωξης.Το θετικό CLO-test συσχετίσθηκε με υψηλότερη ενεργότητα της χρόνιας γαστρίτιδας, μεγαλύτερου βαθμού χρόνια φλεγμονώδη διήθηση και παρουσία οζιδίων στο άντρο. Επίσης, η παρουσία οζιδίων στο άντρο και το θετικό αποτέλεσμα του CLO-test αυξάνονται σημαντικά στα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών. Το βακτηριδιακό φορτίο είχε θετική συσχέτιση με το θετικό CLO-test , την παρουσία οζιδίων στο άντρο, την ενεργότητα της χρόνιας γαστρίτιδας και τη χρόνια φλεγμονώδη διήθηση. Εκρίζωση του ΕΠ επιτεύχθηκε στο 79.5% των παιδιών που επανεξετάσθηκαν και τα σχήματα με βισμούθιο να υπερτερούν έναντι του κλασσικού σχήματος. Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική μείωση των οζιδίων, καθώς και της ενεργότητας και χρόνιας φλεγμονώδους διήθησης στα παιδιά που πέτυχαν εκρίζωση.Συμπέρασμα: Το ποσοστό λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού μειώθηκε σταδιακά κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών στον ελληνικό παιδικό πληθυσμό σε σχέση με τον αντίστοιχο των αλλοδαπών, ενώ η συχνότητα της λοίμωξης αυξάνεται με την ηλικία. Η μέθοδος ταχείας ουρεάσης (CLO-test) είχε μικρότερη ευαισθησία από την ιστολογική. Η ευαισθησία του CLO-test αυξάνεται με την ηλικία των ασθενών, το βακτηριδιακό φορτίο, τον βαθμό της γαστρίτιδας, και την παρουσία οζιδίων στο άντρο του στομάχου. Με την εκρίζωση του μικροβίου επιτεύχθηκε εξαφάνιση των οζιδίων στον βλεννογόνο σε σημαντικό ποσοστό των ασθενών, καθώς και μείωση του βαθμού της γαστρίτιδας.