Η κατοχύρωση της ελευθερίας του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου στην Ελληνική συνταγματική έννομη τάξη: το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Abstract

In the first chapter is analyzed more specifically the consolidation of media freedom in international level (European Convention of Human Rights [ESDA]), in European level and finally in national level. Afterwards reference is made to the issue of concentration of media and more specifically in the institutional choices of Greek legislator. The analysis of regulations follows on the radio-television and the concentration of media in EU Member States. In the second chapter of present is examined more extensively the case of “basic shareholder” and in the third chapter becomes more specific Deductive analyses and observations of my Ph.D. thesis as they come out from the previous comparative study. It is recorded the physical regulation of two opposing goods of press freedom on one hand and freedom of contracts on the other hand as part of free growth of personality.The phenomenon I examine primarily through the Greek Constitution and the corresponding legislation, but attempt to connect to the Greek regulations with those of European Community law. Part of the study is dedicated, also, in the comparison with other constitutional orders of EU countries.A Springboard of my study was the undeniable fact that the press freedom (print and electronic media), is connected absolutely with the attribute and in general professional activities of owners of Media. And this is due to the enormous influence exerted by the media in the public domain, hence in the members of the electorate, whom they want to influence the political parties and the governmental power. Reason to becomes perceptible the problem was given with the so-called “basic shareholder”. That is the establishment in our Constitution, in 2001 (article 14, paragraph 9), absolute incompatibility between the media ownership, and who is activated in the sector of public projects.

Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται ειδικότερα η κατοχύρωση της ελευθερίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε διεθνές επίπεδο (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΣΔΑ), σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τέλος σε εθνικό επίπεδο. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στο θέμα της συγκέντρωσης των μέσων μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.) και ειδικότερα στις θεσμικές επιλογές του Έλληνα νομοθέτη. Ακολουθεί ανάλυση των ρυθμίσεων για την ραδιοτηλεόραση και τη συγκέντρωση των ΜΜΕ στα κράτη μέλη της ΕΕ. Στο δεύτερο κεφάλαιο της παρούσας εξετάζεται εκτενέστερα η περίπτωση του «βασικού μετόχου» και στο τρίτο κεφάλαιο γίνονται ειδικότερες Συμπερασματικές αναλύσεις και παρατηρήσεις της διατριβής όπως αυτές εξέρχονται από την προηγούμενη συγκριτική μελέτη. Καταγράφεται η αυτούσια ρύθμιση των δύο αντιτιθέμενων αγαθών της ελευθερίας του τύπου από τη μία και της ελευθερίας των συμβάσεων από την άλλη ως μέρος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.Το φαινόμενο το εξετάζω πρωτίστως μέσα από το ελληνικό Σύνταγμα και την αντίστοιχη νομοθεσία, αλλά επιχειρώ να συνδέσω τις ελληνικές ρυθμίσεις με αυτές του ευρωπαϊκού-κοινοτικού δικαίου. Μέρος της μελέτης αφιερώνεται, επίσης, στη σύγκριση με άλλες συνταγματικές τάξεις χωρών της ΕΕ.Εφαλτήριο της μελέτης μου ήταν το αναντίρρητο γεγονός ότι η ελευθερία του τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, συνδέεται απολύτως με την ιδιότητα και τις εν γένει επαγγελματικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών των ΜΜΕ. Και αυτό οφείλεται στην τεράστια επιρροή, που ασκούν τα ΜΜΕ στο δημόσιο χώρο, άρα και στα μέλη του εκλογικού σώματος, τους οποίους θέλουν να επηρεάζουν τα πολιτικά κόμματα και η κυβερνητική εξουσία. Αφορμή για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα δόθηκε με το λεγόμενο «βασικό μέτοχο». Δηλαδή τη θέσπιση στο Σύνταγμά μας, το 2001 (άρθρο 14 παρ.9), απόλυτου ασυμβιβάστου μεταξύ του ιδιοκτήτη Μέσου Μαζικής Ενημέρωσης, και αυτού που δραστηριοποιείται στον τομέα των δημοσίων έργων.