Αντιϋπερτασική αγωγή με αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτασίνης (α-ΜΕΑ) σε υπερτασικούς ασθενείς με χρόνιες αποφρακτικές πνευμονοπάθειες

Abstract

This study was undertaken to evaluate the activity of angiotensin-converting enzyme inhibitors in hypertensive patients with chronic obstructive airways disease of various aetiology. In group 1, 12 hypertensive subjects with significantly lowered values of TʟCO were included whereas group 2 consisted of 24 hypertensive patients with Chronic bronchitis and presumptive normal values in transfer factor. The inhibitor used in this study showed quite different behavior in each of our groups. Namely, although effective, the antihypertensive activity was found to be significantly more pronounced in group 2 (predictive transfer factor values). We conclude that SACE inhibitors may produce no remarkably hypotensive effects in those obstructive patients in whom the limited pulmonary vasculator could result in reduction in SACE activity, with obvious clinical implications.

Σε μεγάλη αναλογία -αλλά όχι στο σύνολο- των υπερτασικών ασθενών, η χορήγηση αναστολέων ΜΕΑ προκαλεί καθήλωση της ενεργοποιήσεως της αγγειοτενσίνης I στην αγγειοσπαστική της μορφή II και μείωση των περιφερικών αγγειακών αντιστάσεων. Στην εργασία αυτή χορηγήσαμε υπογλωσσίως 25 mg καπτοπρίλης σε δύο ομάδες αποφρακτικών ασθενών με υπέρταση. Στην ομάδα 1 εντάχθηκαν 1 2 ασθενείς με εργαστηριακά ευρήματα συμβατά με πνευμονικό εμφύσημα (ακτινολογικά ευρήματα, μείωση παραμέτρων αερισμού, μείωση παραμέτρων ικανότητας διαχύσεως, υποξαιμία, υπο/νορμοκαπνία) και στην ομάδα 2, συμπεριλήφθησαν 24 ασθενείς με αμιγή χρόνια βρογχίτιδα (φυσιολογική ακτινογραφία θώρακος, μείωση παραμέτρων αερισμού, υποξαιμία, υπερκαπνία, διατήρηση ικανοποιητικών επιπέδων ικανότητας διαχύσεως). Οι δύο ομάδες αποφρακτικών, υπερτασικών ασθενών συγκρίθηκαν με 1 6 ασθενείς με υπέρταση και φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία. Διαπιστώθηκε ότι οι αναστολείς ΜΕΑ, ενώ απέφεραν αναμενόμενο αποτέλεσμα στους βρογχιτιδικούς ασθενείς της ομάδας 2, δεν έχουν κλινικά αξιοποιήσιμο αντιϋπερτασικό αποτέλεσμα σε εκείνους από τους αποφρακτικούς ασθενείς μας με εργαστηριακά ευρήματα πνευμονικού εμφυσήματος (ομάδα 1). Συγκεκριμένα, στο τέλος της περιόδου ελέγχου, η μέση ελάττωση της συστολικής πιέσεως ήταν 13.1 5%, για τους ασθενείς της ομάδας 1, ενώ 31.14% για τους ασθενείς της ομάδας 2. Τα ευρήματά μας μπορεί να ερμηνεύονται από την εκ της μειώσεως της πνευμονικής αγγειακής κοίτης ελάττωση του ΜΕΑ στα ενδοθηλικά κύτταρα των πνευμονικών τριχοειδών. Η ενδεχόμενα διαφορετική δραστηριότητα του ΜΕΑ μεταξύ διαφορετικών τύπων αποφρακτικής πνευμονοπάθειας έχει έκδηλο κλινικό ενδιαφέρον και καθώς δεν έχει ερευνηθεί στην προσιτή μας βιβλιογραφία, ανοίγεται προς συζήτηση.