Μελέτη της διακύμανσης του πάχους του διαβητικού οιδήματος της ωχράς κατά τη διάρκεια του 24ώρου

Abstract

urpose: To investigate the 24-hour variation in retinal thickness in patients with diabetic macular edema (DME) using Optical Coherence Tomography (OCT).Methods: Fifty-three eyes of 53 diabetic patients with clinically significant macular edema and central subfield thickness (CST) > 225μm, 36 eyes of 36 healthy individuals (normal controls) and 22 eyes of 22 diabetics without macular pathology (diabetic controls) underwent 5 OCT measurements at 7a.m., 10a.m., 3p.m., 8p.m. and 1a.m.. Visual acuity, blood pressure, blood glucose and body temperature were measured as well. Results: Central subfield thickness (P<0,0005), total macular volume (P<0,0005) and visual acuity (P<0,0005) showed significant variation in patients. CST (450μm at 7a.m.) reached a minimum at 3p.m. (absolute change of -49μm, relative change of -17%) before increasing again. Thickening changes were higher in more thickened retinas (P<0,0005, P=0,024 absolute and relative change respectively). Visual acuity was worse in the morning (0,38 logMAR) and improved to a maximum at 8p.m. (0,30 logMAR) (P<0,0005). Blood pressure, blood glucose and body temperature did not vary over time. Conclusions: The 24-hour variation of retinal thickness is observed in a large proportion of patients with DME, with a decrease from morning to afternoon. Time of examination should be taken into account when managing such patients and when organizing relevant clinical trials.

Σκοπός: Η διερεύνηση της 24ωρης διακύμανσης του αμφιβληστροειδικού πάχους σε ασθενείς με διαβητικό οίδημα της ωχράς (ΔΟΩ) χρησιμοποιώντας την Οπτική Τομογραφία Συνοχής (Optical Coherence Tomography - OCT). Μέθοδος: Πενηντατρείς οφθαλμοί 53 διαβητικών ασθενών με κλινικά σημαντικό οίδημα της ωχράς και πάχος κεντρικού υποπεδίου μεγαλύτερο από 225 μm, 36 οφθαλμοί 36 υγιών ατόμων (ομάδα ελέγχου φυσιολογικών) και 22 οφθαλμοί 22 διαβητικών χωρίς παθολογικά ευρήματα στην ωχρά (ομάδα ελέγχου διαβητικών) υποβλήθηκαν σε 5 μετρήσεις με την OCT στις 7 π.μ., 10 π.μ., 3 μ.μ., 8 μ.μ. και 1 π.μ.. Μετρήθηκαν επίσης η οπτική οξύτητα, η αρτηριακή πίεση του αίματος, η γλυκόζη ορού και η θερμοκρασία σώματος.Αποτελέσματα: Το πάχος κεντρικού υποπεδίου (P<0,0005), ο συνολικός όγκος της ωχράς (P<0,0005) και η οπτική οξύτητα (P<0,0005) παρουσίασαν σημαντική διακύμανση στους υπό μελέτη ασθενείς. Το πάχος κεντρικού υποπεδίου (450 μm στις 7 π.μ.) ήταν ελάχιστο στις 3 μ.μ. (απόλυτη μεταβολή -49 μm, σχετική μεταβολή -17%) πριν αρχίσει και πάλι να αυξάνεται. Οι μεταβολές της πάχυνσης ήταν μεγαλύτερες σε ασθενείς με μεγαλύτερο οίδημα (P<0,0005, P=0,024 απόλυτη και σχετική μεταβολή αντίστοιχα). Η οπτική οξύτητα ήταν χειρότερη το πρωί (0,38 logMAR) βελτιούμενη αργότερα και φτάνοντας σε μια μέγιστη τιμή στις 8 μ.μ. (0,30 logMAR) (P<0,0005). Η αρτηριακή πίεση, η γλυκόζη ορού και η θερμοκρασία σώματος δεν παρουσίασαν διακύμανση σε σχέση με το χρόνο. Συμπεράσματα: Η διακύμανση του αμφιβληστροειδικού πάχους κατά τη διάρκεια του 24ώρου παρατηρείται σε ένα μεγάλο μέρος των ασθενών με ΔΟΩ, με τάση να ελαττώνεται από το πρωί προς το απόγευμα πριν αρχίσει και πάλι να αυξάνεται. Η ώρα της εξέτασης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την αντιμετώπιση τέτοιων ασθενών και κατά το σχεδιασμό σχετικών κλινικών μελετών.