Διερεύνηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών της αλλεργικής ρινίτιδας σε πειραματικό πρότυπο επιμύων: θεραπευτικές προεκτάσεις

Abstract

The role of N- acetylcysteine (NAC) on the pathophysiological mechanism of allergic rhinitis was investigated. 2 rat protocols were employed. In the first protocol intranasal challenge of sensitized rats with ovalbumin (OVA) was carried out, whereas in the second, non-sensitized rats were challenged with histamine. Before the intranasal challenges, saline (control group) or NAC (50 and 250 mg/Kg) was administered intraperitoneally to different groups. Reduced inflammatory infiltration and reduced expression of iNOS was observed on the nasal mucosa of the groups that had NAC administered to them (more potent in the lower dose). The expression of COX-2 in the nasal mucosa after NAC administration, demonstrated a dose depended increase. NAC decreased the levels of TNF-α in the blood serum of the rats. Through the behavioral trials, NAC demonstrated effectiveness in reducing the nasal scratching moves after the intranasal challenge with OVA, but not with histamine. Conclusions: NAC attenuated the inflammatory infiltration of the nasal mucosa via regulation of the levels of the inflammatory mediators and the chemotaxis of inflammatory cells. The inhibition of the expression of iNOS and the increase of the expression of COX-2, after NAC administration, are attributed to NAC antioxidant action and interference with the transcription procedures. Through those actions NAC inhibited the production of TNF-a, while the reduction of the nasal scratching moves (OVA protocol) is attributed to the inhibition of the eosinophil infiltration of the nasal mucosa and the levels of the inflammatory mediators. NAC did not exert any direct action on the nasal scratching moves induced by exogenous histamine. In the present study NAC exhibited effectiveness in dealing with allergic rhinitis.

Διερευνήθηκε ο ρόλος της Ν-ακετυλοκυστεΐνης (NAC) στον παθοφυσιολογικό μηχανισμό της αλλεργικής ρινίτιδας. Χρησιμοποιηθήκαν επίμυες σε 2 πειραματικά πρωτόκολλα. Στο πρώτο έγινε ενδορινική πρόκληση με οβαλβουμίνη σε ευαισθητοποιημένους επίμυες και στο δεύτερο, σε μη ευαισθητοποιημένους, με ισταμίνη. Προ της ενδορινικής πρόκλησης χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά, σε διαφορετικές ομάδες, φυσιολογικός ορός (μάρτυρες) ή NAC (50 ή 250 mg/Kg). Ιστολογικά παρατηρήθηκε, στον ρινικό βλεννογόνο, μειωμένη φλεγμονώδης διήθηση και έκφραση της iNOS στις ομάδες που έλαβαν NAC (εντονότερη στη χορήγηση μικρότερης δόσης). Η έκφραση της COX-2 στον ρινικό βλεννογόνο μετά τη χορήγηση της NAC παρουσίασε δοσοεξαρτώμενη αύξηση. Η NAC μείωσε τα επίπεδα του TNF-α στον ορό των επιμύων. Η μελέτη συμπεριφοράς κατέδειξε αποτελεσματικότητα της NAC στη μείωση των κινήσεων ρινικού κνησμού μετά από την ενδορινική πρόκληση με οβαλβουμίνη, αλλά όχι με ισταμίνη. Συμπερασματικά, η NAC περιόρισε τη φλεγμονώδη διήθηση του ρινικού βλεννογόνου μέσω αρνητικής ρύθμισης των επιπέδων των φλεγμονωδών μεσολαβητών και της χημειοταξίας των φλεγμονωδών κυττάρων. Μετά τη χορήγηση της NAC, ο περιορισμός της έκφρασης της iNOS και η αύξηση της έκφρασης της COX-2 αποδίδονται στην αντιοξειδωτική της δράση και την παρέμβασή της στις μεταγραφικές διαδικασίες. Μέσω αυτής της δράσης η NAC άσκησε αρνητική ρύθμιση στην παραγωγή του TNF-α, ενώ η μείωση των κινήσεων ρινικού κνησμού (πρωτόκολλο οβαλβουμίνης) αποδίδεται στον περιορισμό της ηωσινοφιλίας του ρινικού βλεννογόνου και των επίπεδων των φλεγμονωδών μεσολαβητών. Η NAC δεν έδρασε άμεσα στις κινήσεις ρινικού κνησμού που προκλήθηκαν από την εξωγενή ισταμίνη. Στην παρούσα εργασία η NAC εμφανίστηκε αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας.