Πέτρος και Παύλος στην Αντιόχεια: ιστορική και ερμηνευτική προσέγγιση

Abstract

In the focus of this thesis is the study of the meeting of the apostles Peter and Paul in Antioch (Gal. 2:11-14), where apostle Paul strongly criticized apostle Peter because, after intervention by third asked the former gentiles and the former Jewish (in religion) believers to eat at separate tables so that they should have no contact with unclean uncircumcised.The research was focused on studying New Testament texts, as well as texts of patristic and secular literature in order to determine the relationships between the two apostles, and the relations between Christians, who were former gentiles and former Jews. Furthermore, anattempt was made to highlight the role of Antioch in the course of Christianity to the nations, and also to determine the relationship of that biblical cut (Gal. 2:11-14) to the Apostolic Synod, to place the incident in a specific time in the history of the New Testament, and to be associated with the book “Acts of the Apostles”.The conclusions state that by the attitude of the apostle Paul “the truth of the Gospel” was rescued, while the attitude of apostle Peter saved the unity of the Church. Moreover, the attitude of the Apostle Paul in Antioch preserved Church’s unique identity and protected Christianity by the assimilation into a Jewish part (e.g. Herodians, Sadducees).The incident is placed after the Apostolic Synod, which is identified with Gal. 2:1-10. It is argued that the Antioch incident happened in early March in the year 49 AD between the Apostolic Synod and the beginning of Paul’s second journey, when the two apostles met in Antioch.We examined the attitudes of many Church Fathers and several ecclesiastical writers, with emphasis on those who wrote in Latin, in order to investigate if they consider the incident real or follow St. John Chrysostom’s view, who was considered it fake: an effort to teach Antioch Church’s believers. I agree with numerous Fathers and medieval writers that it was a real incident in order to avoid further proplems inside Antiochian Church

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παρούσης διατριβής βρίσκεται η μελέτη της συνάντησης των αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Αντιόχεια (Γαλ. 2:11-14), κατά την οποία ο απ. Παύλος έψεξε έντονα τον απ. Πέτρο γιατί, μετά από παρέμβαση τρίτων ζήτησε από τους εξ εθνών και τους εξ Ιουδαίων πιστούς να τρώνε σε ξεχωριστά τραπέζια, ώστε οι τελευταίοι να μην έχουν επαφή με ακάθαρτους απερίτμητους.Η έρευνα επικεντρώθηκε στη μελέτη των κειμένων της Καινής Διαθήκης, της πατερικής αλλά και της θύραθεν γραμματείας με σκοπό να προσδιορισθούν οι σχέσεις των δύο αποστόλων μεταξύ τους, καθώς και οι σχέσεις ανάμεσα στους εξ εθνών και εξ Ιουδαίων πιστούς. Επιπλέον έγινε προσπάθεια να αναδειχθεί ο ρόλος της Αντιόχειας στην πορεία του χριστιανισμού προς τα έθνη, αλλά και να προσδιορισθεί η σχέση της προαναφερθείσας περικοπής (Γαλ. 2:11-14) με την Αποστολική Σύνοδο, να τοποθετηθεί χρονικά στα πλαίσια της ιστορίας της Καινής Διαθήκης, καθώς και να συσχετισθεί με το βιβλίο «Πράξεις Αποστόλων».Στα συμπεράσματα κυριαρχεί η διαπίστωση ότι με τη στάση του απ. Παύλου διασώθηκε η «αλήθεια του Ευαγγελίου», ενώ με τη στάση του απ. Πέτρου διασώθηκε η ενότητα της Εκκλησίας. Επιπλέον, η στάση του αποστόλου Παύλου διατήρησε τη μοναδική ταυτότητα της Εκκλησίας και προστατευσε το Χριστιανισμό από την μετατροπή σε μία ιουδαϊκή ομάδα (π.χ. Ηροδιανοί, Σαδδουκαίοι).Το περιστατικό τοποθετείται μετά την Αποστολική Σύνοδο, με τηνοποία ταυτίζεται η περιγραφή Γαλ. 2:1-10. Τέλος, υποστηρίζεται ότι το περιστατικό συνέβη στις αρχές Μαρτίου του έτους 49 μ.Χ. ανάμεσα στην Αποστολική Σύνοδο, και στο δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου, όταν οι δύο απόστολοι συναντήθηκαν στην Αντιόχεια.Εξετάσαμε τις απόψεις πολλών Πατέρων της Εκκλησίας και αρκετών εκκλησιαστικών συγγραφέων, με έμφαση σε αυτούς οι οποίοι έγραψαν στα λατινικά, ώστε να διαπιστώσουμε αν θεωρουν το επεισόδιο αληθινό ή, αν ακολουθόντας την άποψη του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, το θεωρούν ψεύτικο. Συμφωνώ με πολλούς Πατέρες και συγγραφείς του μεσαίωνα ότι ήταν αληθινό περιστατικό για να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα εντός της αντιοχειανής Εκκλησίας.