Παλίνδρομος στεφανιαία ροή κατά την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου: πειραματική μελέτη

Abstract

Background: Restoration of patency of an infarct-related artery does not predictably reflect tissue reperfusion. We examined the relationship between coronary blood flow (CBF) pattern during reperfusion and infarcted (IA) and no-reflow (NR) area in a porcine ischemia reperfusion model. Methods: The mid left anterior descending artery of 18 pigs was occluded for 1 h, and reperfused for 2 h. CBF during reperfusion was measured with a transit-time ultrasound flowmeter, while systemic arterial and left and right atrial pressures were monitored. IA and NR were measured with triphenyl tetrazolium chloride and thioflavin staining, respectively. Results: In 13 pigs (group 1), early systolic retrograde CBF developed within the first 30 min and persisted throughout reperfusion. No retrograde CBF was observed in 5 pigs (group 2). Mean and peak CBF and percent of left ventricle at risk (27,8±2,0% vs. 24,1±1,5%, p=0,30) were similar in both groups. IA (74,3±3,0% vs. 54,9±7.3%, p=0,009) and NR (60,0±4,5% vs. 36,3±6,8%; p=0,013) were significantly larger in group 1 than group 2. Time-to-development of retrograde CBF was inversely related to IA (r=-0,59, p=0,010) and NR (r=-0,61, p=0,008). Absolute mean and peak retrograde CBF at the end of reperfusion predicted a larger IA (r=0,71, p=0,001 and r=0,69, p=0,001). In univariate analyses, the presence of retrograde CBF was related to a larger IA (odds ratio 1,12, 95% confidence interval 1,01-1,24, p=0,037) and NR (odds ratio 1,09, 95% confidence interval 1,01-1,18, p=0,037). Conclusions: Retrograde CBF during reperfusion of the infarct-related artery predicts NR and infarct size, and might be used as an index of successful reperfusion at the tissue level.

Εισαγωγή: Σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, η αποκατάσταση της βατότητας της υπεύθυνης στεφανιαίας αρτηρίας δεν συνεπάγεται πάντοτε αποκατάσταση της κυκλοφορίας σε ιστικό επίπεδο. Σκοπός της παρούσας μελέτης απετέλεσε η αξιολόγηση πιθανής συσχέτισης της μορφολογίας της στεφανιαίας ροής κατά την επαναιμάτωση με την έκταση του εμφράγματος και του φαινομένου μη επαναρροής σε πειραματικό πρότυπο ισχαιμίας-επαναιμάτωσης. Μέθοδος: Δεκαοκτώ χοίροι υποβλήθηκαν σε μυοκαρδιακή ισχαιμία μιας ώρας, με προσωρινή απολίνωση του μέσου τμήματος της προσθίας κατιούσας στεφανιαίας αρτηρίας και επαναιμάτωση για δύο ώρες. Η στεφανιαία ροή στην πρόσθια κατιούσα στεφανιαία αρτηρία καταγραφόταν με τη χρήση υπερηχητικού ροομέτρου τοποθετημένου περιφερικά της θέσης απολίνωσης. Ταυτόχρονα καταγράφονταν η μέση αρτηριακή πίεση, η μέση πίεση του αριστερού και δεξιού κόλπου. Η έκταση του εμφράγματος και του φαινομένου μη επαναρροής υπολογίζονταν με τη χρήση χλωριούχου τριφαινυλτετραζολίου και θειοφλαβίνης, αντίστοιχα. Αποτελέσματα: Τα πειραματόζωα που παρουσίασαν παλίνδρομη πρωτοσυστολική στεφανιαία ροή κατά τη διάρκεια των πρώτων 30 λεπτών της επαναιμάτωσης, αποτέλεσαν την ομάδα 1 (Ν=13) ενώ τα ζώα που δεν εμφάνισαν παλίνδρομη στεφανιαία ροή, απετέλεσαν την ομάδα 2 (Ν=5). Η μέση και μέγιστη στεφανιαία ροή, καθώς και η υπό κίνδυνο περιοχή της αριστερής κοιλίας (27,8±2,0% έναντι 24,1±1,5%, p=0,30) δεν διέφεραν μεταξύ των δύο ομάδων. Η έκταση του εμφράγματος και του φαινομένου μη επαναρροής στην ομάδα 1 ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με την ομάδα 2 (74.0±3.2%, έναντι 54,9±7,3%, p=0,009 και 60,0±4,5% έναντι 36.3±6.8%, p=0,013, αντίστοιχα). Η έκταση του εμφράγματος, καθώς και η έκταση του φαινομένου μη επαναρροής ήταν αντιστρόφως ανάλογες του χρόνου από την έναρξη της επαναιμάτωσης μέχρι την εμφάνιση παλίνδρομης στεφανιαίας ροής (r=-0,59, p=0,010 και r=-0,61, p=0,008, αντίστοιχα). Η απόλυτη τιμή της μέσης και μέγιστης παλίνδρομης στεφαινιαίας ροής στο τέλος της περιόδου επαναιμάτωσης παρουσίασε σημαντική συσχέτιση με την έκταση του εμφράγματος (r=0,71, p=0,001 και r=0,69, p=0,001, αντίστοιχα). Οι μόνοι στατιστικά σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες της παρουσίας παλίνδρομης στεφανιαίας ροής ήταν η έκταση εμφράγματος (σχετικός κίνδυνος 1,12, 95% όρια αξιοπιστίας 1,01-1,24, p=0,037) και η έκταση του φαινομένου μη επαναρροής (σχετικός κίνδυνος 1,09, 95% όρια αξιοπιστίας 1,01-1,18, p=0,037). Συμπεράσματα: Η παρουσία παλίνδρομης στεφανιαίας ροής κατά την επαναιμάτωση της ένοχης επικαρδιακής αρτηρίας αντικατοπτρίζει την παρουσία πιο εκτεταμένου εμφράγματος του μυοκαρδίου και φαινομένου μη επαναρροής και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης επιτυχούς επαναιμάτωσης σε ιστικό επίπεδο.