Προγνωστικοί και προβλεπτικοί παράγοντες σε ασθενείς με καρκίνο της σάλπιγγας

Abstract

The primary fallopian tube carcinoma is the most rare gynaecological cancer. Ιts frequency accounts for 1 % of all gynaecological malignancies. There is limited evidence in the international literature with regard to this t neoplasm. In addition, there are limited data regarding the role and significance of the so-called prognostic factors. In the current retrospective study we performed analysis and evaluation of certain immunochemical factors such as (HER-2, MMP-2, MMP-9, ER, PR, TIMP-1, TIMP-2, VEGF) expressed in the histology specimen of patients with primary fallopian tube cancer. Αmong the evaluated factors VEGF, exhibited larger expression. Furthermore,we performed a statistical correlation of the immunochemical factors with the clinical characteristics of the patients, the survival and the time to progression of disease. The results did not show any prognostic significance of the factors associated with the progression of the disease and the survival of the patients. The stage and the residual disease were found to be the most important prognostic factors for disease progression. We found that the optimal debulking in the early stages of the disease ameliorates the survival of the patients. Larger studies with randomised control trial charateristics are necessitated in order to reach to safer conclusions with regard to the prognosis of the fallopian tube cancer. The guidelines for the management of the fallopian tube cancer (Cytoreductive surgery and adjuvant chemotherapy), should follow the principles and guidelines of the ovarian cancer management. Fallopian tube cancer is a disease with multidisciplinary approach, it requires the cooperation of a specialist gynaecologist oncology with pathologist and oncologist; the main aim is the treatment of the patient and impovement of his overall survival.

Το πρωτοπαθές καρκίνωμα των σαλπίγγων είναι το σπανιότερο κακόηθες νεόπλασμα του γυναικείου γεννητικού συστήματος με συχνότητα 1 % εκ του συνόλου των γυναικολογικών κακοηθειών. Οι βιβλιογραφικές αναφορές είναι αρκετά περιορισμένες σε αριθμό και στοιχεία. Ο ρόλος των κλινικών και παθολογοανατομικών προγνωστικών παραγόντων δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένος. Στην παρούσα αναδρομική μελέτη διενεργήθηκε ανοσοϊστοχημικός έλεγχος της έκφρασης των παραγόντων (HER-2, MMP-2, MMP-9, ER, PR, TIMP-1, TIMP-2, VEGF) σε παρασκευάσματα ασθενών με πρωτοπαθές καρκίνωμα σαλπίγγων. Από τους προβλεπτικούς παράγοντες της μελέτης μας ο πιο σημαντικός ήταν ο VEGF λόγω της συχνότερης έκφρασης του. Ακολούθως έγινε συσχέτιση των ανοσοϊστοχημικών ευρημάτων με τα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών καθώς και με την επιβίωση και τον χρόνο μέχρι την υποτροπή της νόσου. Τα αποτελέσματα δεν είχαν προγνωστική σημασία για την έκβαση της νόσου και την επιβίωση των ασθενών. Το στάδιο της νόσου και η υπολειπόμενη νόσος βρέθηκαν να είναι οι σημαντικότεροι προγνωστικοί παράγοντες για την έκβαση της νόσου. Η ικανοποιητική κυτταρομείωση στα πρώιμα στάδια της νόσου βελτιώνει την επιβίωση των ασθενών. Είναι γενικά αποδεκτό ότι απαιτούνται μελέτες τυχαιοποιημένες με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών, για να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα για την πρόγνωση της νόσου. Η αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς καρκινώματος των σαλπίγγων, η χειρουργική κυτταρομείωση και η επικουρική χημειοθεραπεία οφείλουν να ακολουθούν τις διεθνείς οδηγίες και πρότυπα που εφαρμόζονται στο πρωτοπαθές καρκίνωμα των ωοθηκών. Το πρωτοπαθές καρκίνωμα των σαλπίγγων είναι νόσος η οποία αντιμετωπίζεται με την άριστη κλινική συνεργασία ειδικού γυναικολόγου ογκολόγου, παθολογοανατόμου και παθολόγου ογκολόγου με κοινό σκοπό την θεραπεία των ασθενών και τη βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσής τους.