Η επίδραση της αδενοσίνης στην ανάκτηση της καρδιαγγειακής κυκλοφορίας μετά από πειραματική πρόκληση κοιλιακής μαρμαρυγής

Abstract

Cardiac arrest is an emergency that requires immediate and organized management. Globally, the incidence is expected to increase as the prevalence of coronary artery disease and heart failure continue to rise. Successful resuscitation of cardiopulmonary arrest remains poor despite constant improvements of both Basic and Advanced life support. Objectives: The aim of the present study was to assess whether the co-administration of adenosine with epinephrine in cardiopulmonary resuscitation would improve initial resuscitation success, post-resuscitation survival and decrease post-resuscitation myocardial dysfunction. Materials and Methods: Forty eight swine were randomly assigned into 4 groups by the sealed envelop method. Ventricular fibrillation was induced with a 9 Volt current delivered to the right ventricle via a pacing catheter. Animals were left untreated for 8 min before attempted resuscitation with precordial compressions, mechanical ventilation and electrical defibrillation. Control group received adrenaline 0,02 mg/kg plus placebo and intervention groups received adrenaline 0,02 mg/kg with adenosine in one of the 3 studied doses, 0.0375 mg.kg, 0.14 mg/kg, 0.25 mg/kg respectively for groups L (Low dose), M (Moderate dose) and H (High dose). We evaluated ROSC, 4 hour survival and postresuscitation myocardial dysfunction. Results There was no difference in ROSC between groups but there was a statistical important difference in 4 hour survival, with group L having higher percentage of survival than group C. Coronary Perfusion Pressure (CPP) during resuscitation attempts was decreased in group M and H compared to groups C and L but there was no statistical important difference between control and group L. Group L had lesser degree of myocardial dysfunction. Cardiac Output recovery was faster in Group L compared to control and groups M and H. Conclusion Administration of a low dose of adenosine in combination to epinephrine may improve postresuscitation survival and decrease myocardial dysfunction. Adenosine in resuscitation is promising but more studies need to be developed in order to evaluate the efficacy and safety of its administration.

Η καρδιακή ανακοπή είναι μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί άμεση και συντονισμένη προσπάθεια για την αντιμετώπισή της. Η συχνότητα της εμφάνισής της αναμένεται να αυ- ξηθεί ακολουθώντας την αύξηση των στεφανιαίων και των άλλων καρδιακών νοσημάτων. Η επιτυχής καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση παραμένει σε χαμηλά ποσοστά παρά την συ- νεχή εξέλιξη της Βασικής και Εξειδικευμένης υποστήριξης της ζωής. Σκοπός Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης ήταν να εκτιμηθεί εάν η συγχορήγηση της αδενοσίνης με την συμβατική αδρεναλίνη κατά την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση μπορεί να βελτιώσει την πιθανότητα ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, τα ποσοστά επι- βίωσης μετά από 4 ώρες και να μειώσει την μυοκαρδιακή δυσλειτουργία. Μέθοδος και Υλικά Μελετήθηκαν 48 χοίρεια πειραματόζωα τα οποία τυχαιοποιήθηκαν σε 4 ομάδες των 12 με τη μέθοδο των ασφαλισμένων φακέλων. Μετά την πρόκληση κοιλιακής μαρμαρυγής που επιτεύχθηκε με την χορήγηση ρεύματος (9 Volt) μέσω βηματοδοτικού καλωδίου που προω- θήθηκε στη δεξιά κοιλία δια μέσου της δεξιάς έσω σφαγίτιδας ξεκίνησε η ΒΑΑ και έγινε χο- ρήγηση αδρεναλίνης 0,02 mg/kg και placebo για την ομάδα ελέγχου και αδρεναλίνη και αδε- νοσίνη σε μία από τις 3εις υπο μελέτη δόσεις για τις ομάδες παρέμβασης, 0.0375 mg.kg, 0.14 mg/kg, 0.25 mg/kg αντίστοιχα για τις ομάδες L, M, H. Υπολογίσθηκε το ποσοστό ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, 4ωρης επιβίωσης, και ο βαθμός μυοκαρδιακής δυσλειτουργίας. Αποτελέσματα Τα πειραματόζωα δεν διέφεραν όσον αφορά στα ποσοστά ανάκτησης αυτόματης κυκλοφο- ρίας αντίθετα κατά την 4ωρη επιβίωση παρουσιάσθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά με την ομάδα L να έχει υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης από την ομάδα ελέγχου. Η πίεση πλήρωσης στεφανιαίων κατά την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση ήταν σε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα στις ομάδες Μ και Η σε σχέση με τις ομάδες C και L. Η ομάδα C και η ομάδα L δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. H ομάδα L παρουσίασε μικρότερου βαθμού μυοκαρδιακή δυσλειτουργία και καρδιακή πα- ροχή επανήλθε σε τιμές που πλησίαζαν τις προ ανακοπής τιμές σε λιγότερο χρόνο από τις άλλες ομάδες. Οι αμάδες παρέμβασης παρουσίασαν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες μέσες τιμές αρ- ρυθμιών μετά την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Συμπέρασμα Η χορήγηση χαμηλής δόσης αδενοσίνης μαζί με αδρεναλίνη στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση βελτιώνει τα ποσοστά επιβίωσης, και μειώνει την μυοκαρδιακή δυσλειτουρ- γία. Η αδενοσίνη αποδείχθηκε ότι έχει δοσοεξερτώμενη δράση στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Απαιτούνται και άλλες μελέτες που θα δώσουν περισσότερο φως σχετικά με τη δράση, τον συνδυασμό της με άλλα φάρμακα και την ασφάλεια στη χορήγησή της σε αυτές τις επείγουσες καταστάσεις