Η επίδραση της μεπιβακαΐνης στη λειτουργικότητα της θωρακικής αορτής επιμύος

Abstract

Introduction: Mepivacaine is one of the most widely used local anaesthetic agents. It exhibits favourable pharmacological properties and safety profile and it is has been shown to be less cardio depressant than other local anaesthetics. It is shown to exert its action on normal vasculature, but mepivacaine effects on haemodynamics are not fully understood. Furthermore, mepivacaine action has not been studied in various pathological conditions. Based on this evidence, the present study was designed to investigate the effects of mepivacaine on the vascular response to vasoconstrictors, potassium chloride and phenylephrine, of aortic rings from normal and aortic-banded rats.Material and Methods: Thirty three male Wistar rats were used for this study. Cardiac hypertrophy was induced in Wistar rats by aortic banding after 4 weeks (HYP), while sham-operated animals served as controls (SOP). Isolated aortic rings with or without endothelium (E+, E-) after an initial stabilization period, were contracted with KC1 (10 to 60mM) and phenylephrine (10'10 to 10'5 moles/L) in the presence or not of mepivacaine (Mepi, 10'3M). The following groups were formed: SOP(E+) n=9, SOP-Mepi(E+), n=10, SOP(E-), n=10, SOP-Mepi(E-), n=ll, HYP(E+), n=9, HYP-Mepi(E+), n=9, HYP(E-), n=8, HYP-Mepi(E-), n=9. Maximal tension (Tmax) in g was measured in response to KC1 and phenylephrine with intact and denuded endothelium respectively.Results: Results are shown in the following table:Conclusions: The response of the aortic rings to KC1 was found to be similar between the aortic banding and normal groups. Administration of mepivacaine reduced KCl-induced contraction to a similar extent in normal and in rings from aortic banded rats either with or without endothelium. PE-induced contraction was increased in aortic rings with intact endothelium from aortic-banded rats as compared to normal. Mepivacaine administration abolished the increased PE-induced contraction that was observed in aortic rings from aortic banded animals. Furthermore, when the endothelium was removed in rings from aortic-banded rats, response to PE was potentiated and this increase in maximum response was inhibited by mepivacaine administration. These data might have important clinical and therapeutical implications.

Εισαγωγή: Η Μεπιβακαΐνη αποτελεί ένα από τα πλέον συχνά χρησιμοποιούμενα τοπικά αναισθητικά. Εμφανίζει επιθυμητές φαρμακευτικές ιδιότητες και επαρκές προφίλ ασφαλείας. Υποστηρίζεται ότι είναι λιγότερο καρδιοτοξικό φάρμακο συγκριτικά με άλλα τοπικά αναισθητικά. Η δράση της στο φυσιολογικό αγγειακό υπόστρωμα έχει μελετηθεί, αλλά δεν είναι πλήρως κατανοητή. Επιπλέον η επίδραση της στο αγγειακό τοίχωμα σε παθολογικές κλινικές καταστάσεις δεν έχει ερευνηθεί Με βάση αυτά τα δεδομένα, η παρούσα μελέτη εστιάζει το ενδιαφέρον της στην επίδραση της μεπιβακαΐνης στην λειτουργικότητα θωρακικής αορτής επιμύων με καρδιακή υπερτροφία συγκριτικά με φυσιολογικούς επίμυες.Μέθοδος-Υλικό: Τριάντα τρεις αρσενικοί επίμυες τύπου Wistar χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την μελέτη. Καρδιακή υπερτροφία αναπτύχθηκε μετά από περίδεση της κοιλιακής αορτής για διάστημα 30 ημερών (ΥΠΕΡ), ενώ ως μάρτυρες χρησιμοποιήθηκαν εικονικώς-χειρουργημένα πειραματόζωα (ΦΥΣ). Οι απομονωθέντες αορτικοί δακτύλιοι με και χωρίς ενδοθήλιο (Ε+ ή Ε-) υποβλήθηκαν σε σταθεροποίηση και στη συνέχεια σε σύσπαση με διαδοχικά αυξανόμενες συγκεντρώσεις KCl (10-60mM) και φαινυλεφρίνης (10'10-10'5Μ) παρουσία ή όχι μεπιβακαΐνης (MEIII,10‘3M). Έτσι διαμορφώθηκαν οι ακόλουθες ομάδες: ΦΥΣ(Ε+), η=9, ΦΥΣ/ΜΕΠΙ(Ε+), π=10, ΦΥΣ(Ε-), η=10,ΦΥΣ/ΜΕΓΠ(Ε-), η=11, ΥΠΕΡ(Ε+), π=9, ΥΠΕΡ/ΜΕΠΙ(Ε+), π=9, ΥΠΕΡ(Ε-), η=8, ΥΠΕΡ/ΜΕΠΙ(Ε-), η=9. Η συσπαστικότητα των αορτικών δακτυλίων εκτιμήθηκε με βάση την μέγιστη σύσπαση που εμφανίστηκε στο KCl (Tmax, KCl) και στη φαινυλεφρίνη (Tmax, Phe) σε g.Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα συνοψίζονται στον παρακάτω πίνακα: Συμπεράσματα: Η απάντηση των αορτικών δακτυλίων στο KC1 είναι παρόμοια μεταξύ των φυσιολογικών ζώων και αυτών με την υπερτροφία του μυοκαρδίου. Η χορήγηση της μεπιβακαΐνης μειώνει την σύσπαση που προκαλείται από το KCl, χωρίς όμως να παρατηρείται διαφορά μεταξύ δακτυλίων από φυσιολογικά και υπερτροφικά ζώα τόσο παρουσία όσο και απουσία του ενδοθηλίου. Η σύσπαση που προκαλείται από την Phe είναι αυξημένη στους αορτικούς δακτυλίους με υγιές ενδοθήλιο από υπερτροφικούς επίμυες συγκριτικά με δακτυλίους από τα εικονικά χειρουργημένα πειραματόζωα, ενώ η χορήγηση της μεπιβακαΐνης καταργεί αυτή τη διαφορά. Επιπλέον, η άνοδος που παρατηρείται στην μέγιστη τάση μετά την αφαίρεση του ενδοθηλίου στα πειραματόζωα με την υπερτροφία του μυοκαρδίου περιορίζεται παρουσία της μεπιβακαΐνης. Αυτά τα δεδομένα της μελέτης αποκτούν σημαντική κλινική και θεραπευτική σημασία.