Μελέτη για τη χρήση προσωπικών βιβλίων επικοινωνίας σε άτομα με βαριά αφασία

Abstract

This study used ethnography and attempted to explore the use of personal communication books in severe expressive aphasia. The aim of the study was to investigate the degree of the use of personal communication books during natural interactions in two different settings: the home setting and the therapeutic setting. Data was collected from three different sources: an interview to health care professionals, observations of naturally-occurring conversations of six Greek individuals with severe aphasia both at home and at the rehabilitation center, and finally in-depth interviews to the individuals with aphasia and their stable conversation partners. The main key issues that emerged from the study were: 1. Communication books were not used to convey basic needs but were used by people with aphasia to project their identity. 2. An important barrier in the use of communication books was the stable conversation partner's attitudes that the communication book was not as quick in conveying a message as other ways of communication. These findings could have some clinical implications in the therapeutic approach of severe aphasia. More specifically, to train the stable conversation partners on the use of communication books, to look at the person's needs when constructing the book in order to achieve its effective use in different settings.

Σε αυτή τη μελέτη χρησιμοποιήσαμε την εθνογραφική μέθοδο για να εξετάσουμε τη χρήση των προσωπικών βιβλίων επικοινωνίας στη βαριά αφασία. Ο σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση του βαθμού χρήσης των προσωπικών βιβλίων επικοινωνίας κατά τη διάρκεια φυσικών συναναστροφών ατόμων με βαριά αφασία εκπομπής σε δύο διαφορετικά πλαίσια: το σπίτι και το θεραπευτικό πλαίσιο. Η συλλογή στοιχείων έγινε σε τρεις φάσεις: μία συνέντευξη σε ειδικούς στο χώρο της υγείας, παρατηρήσεις βιντεοσκοπήσεων φυσικών διαλόγων έξι ατόμων με βαριά αφασία εκπομπής στο σπίτι και στο θεραπευτικό πλαίσιο, και τέλος συνεντεύξεις σε βάθος στα άτομα με αφασία και στους σταθερούς επικοινωνιακούς εταίρους τους. Τα κυριότερα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη μελέτη ήταν: 1. Τα βιβλία επικοινωνίας δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη μετάδοση βασικών καθημερινών αναγκών αλλά χρησιμοποιήθηκαν από τα άτομα με αφασία για να προβάλουν την ταυτότητα τους. 2. Ένα σημαντικό εμπόδιο στη χρήση των βιβλίων επικοινωνίας ήταν η άποψη του σταθερού επικοινωνιακού εταίρου για το χρόνο μετάδοσης μηνυμάτων με το βιβλίο επικοινωνίας. Κατά την άποψη τους άλλοι τρόποι επικοινωνίας είναι ταχύτεροι. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιες κλινικές εφαρμογές στην θεραπευτική προσέγγιση των ατόμων με βαριά αφασία εκπομπής όπως είναι η εκπαίδευση των επικοινωνιακών εταίρων πάνω στη χρήση των βιβλίων, η επιλογή του κατάλληλου περιεχομένου του βιβλίου με στόχο την αποτελεσματικότερη χρήση των βιβλίων επικοινωνίας σε καθημερινές συναναστροφές καλύπτοντας τις ανάγκες των χρηστών.