Η αντιμετώπιση της πολυκατευθυνόμενης αστάθειας του ώμου με αρθροσκοπική θερμική συρρίκνωση: κλινική μελέτη

Abstract

Purpose of this study is to evaluate the arthroscopic treatment of patients with multidirectional instability of the shoulder (MDI) with capsular shrinkage. Introduction: MDI is a disabling condition as a result of pain and restriction of activity. The treatment of MDI is primarily non-operative (supervised physiotherapy). Methods: Arthroscopic capsular shrinkage, using a bipolar radio-frequency system was performed in thirty-two patients (thirty-three shoulders). The mean age was 27 years (range 15 to 49). The Constant score was used for assessment pre-operative and at six months intervals. In eight patients labral lesions were revealed at arthroscopy and were addressed at the same time with arthroscopic methods. At a later stage further assessment of the patients was done through postal questionnaire. The Oxford instability questionnaire, the Hospital Anxiety Depression Score, visual analogue scales for pain and instability were sent to the patients. Early Results: The follow up was from 24 to 33 months (26 mean). Those patients without labral pathology (group A) are presented separately from those who had labral lesions (group B). GROUP A: There was increase in the mean Constant score at six months and thereafter the scores reached a plateau. Statistical analysis using one-way ANOVA showed that the mean difference in Constant score, between the pre-operative score and at latest follow up was statistically significant (p<0.0001, 95% confidence interval 13.4 to 31.6; standard error 2.2). The failure and complication rate was 16%. Three patients had recurrence of instability and another one developed adhesive capsulitis. Overall patient satisfaction was 83%. GROUP B: There was an improvement in the Constant scores and all 8 patients were satisfied with no clinical recurrence of the instability. One patient developed adhesive capsulitis. This group is too small to draw any statistically valid conclusions. Late Results: At 3 to 6 years follow up (4.2 mean) the results revealed a high recurrence rate of the pain and instability (46%). Loss of motivation, depression, further procedures, muscle patterning and underlying collagen disease were the main factors within the failed patients. Conclusion: The early results are quite encouraging. However, at long term there is a high rate of recurrence. This method should only be used in patients who are highly motivated, will benefit from the short term improvement such as high level athletes.

Σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση της μεθόδου της αρθροσκοπικής θερμικής συρρίκνωσης του θυλάκου, για την αντιμετώπιση της πολυκατευθυνόμενης αστάθειας του ώμου. Εισαγωγή. Η πολυκατευθυνόμενη αστάθεια του ώμου εκδηλώνεται με πόνο και περιορισμό των δραστηριοτήτων. Η θεραπεία της είναι κυρίως μη επεμβατική (φυσικοθεραπεία). Μεθοδολογία. Αρθροσκοπική θερμική συρρίκνωση, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα διπολικής ραδιοσυχνότητας, έγινε σε 32 ασθενείς (33 ώμοι). Η μέση ηλικία ήταν 27 έτη (εύρος 15 με 49). Η κλίμακα Constant χρησιμοποιήθηκε προεγχειρητικά και κατά την παρακολούθηση των ασθενών. Σε 8 ασθενείς με παθολογία του επιχειλίου χόνδρου έγινε και συρραφή με αρθροσκοπικές άγκυρες. Σε ταχυδρομική επαναξιολόγηση σε μακρύτερο διάστημα έγινε χρήση του ερωτηματολογίου της Οξφόρδης, του ερωτηματολογίου κατάθλιψης και άγχους (Hospital Anxiety Depression Score) και οπτικής κλίμακας για πόνο και αστάθεια. Πρώιμα αποτελέσματα. Η παρακολούθηση ήταν 24 με 33 μήνες (26 μέσος). Οι ασθενείς δίχως βλάβη του επιχειλίου χόνδρου παρουσιάζονται χωριστά (ομάδα Α) από αυτούς με βλάβη (ομάδα Β). ΟΜΑΔΑ Α: Παρατηρήθηκε άνοδος της κλίμακας Constant στους 6 πρώτους μήνες και στη συνέχεια αυτή σταθεροποιήθηκε. Στατιστική ανάλυση με την μέθοδο ANOVA έδειξε σημαντική στατιστικά βελτίωση προεγχειρητικά και κατά την τελευταία παρακολούθηση (p<0.0001, 95% confidence interval 13.4 to 31.6; standard error 2.2). Το ποσοστό αποτυχίας ήταν 16%. 3 ασθενείς είχαν υποτροπή της αστάθειας και ένας ανέπτυξε συμφυτική θυλακίτιδα. Οι ασθενείς ήταν ικανοποιημένοι σε ποσοστό 83%. ΟΜΑΔΑ Β: Υπήρξε βελτίωση στο Constant και όλοι οι 8 ασθενείς έμειναν ικανοποιημένοι. Ένας ασθενής ανέπτυξε συμφυτική θυλακίτιδα. Η ομάδα αυτή ήταν πολύ μικρή ώστε να επεξεργαστεί στατιστικά. Απώτερα αποτελέσματα. Σε 3 με 6 έτη παρακολούθηση (4.2 μέσος) παρατηρήθηκε υψηλό ποσοστό υποτροπής της αστάθειας και του πόνου (46%). Έλλειψη κινήτρου, κατάθλιψη, περαιτέρω επεμβάσεις, μυϊκή ανισορροπία και υποκείμενη νόσος του κολλαγόνου παρατηρήθηκαν στην ομάδα των αποτυχημένων θεραπειών. Συμπέρασμα. Τα πρώιμα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά. Όμως σε μακρόχρονη παρακολούθηση παρατηρείται υψηλό ποσοστό υποτροπής. Η μέθοδος αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς πρόθυμους να συνεργαστούν και να κερδίσουν από την βραχύχρονη βελτίωση, όπως αθλητές υψηλού επιπέδου.