Διερεύνηση της ειδικότητας των ανά αντισωμάτων στη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα: Κλινικές συσχετίσεις

Abstract

Aim of the study: Detection of Antinuclear Antibodies (ANA) is a procedure that is routinely applied as part of the laboratory investigation of rheumatic diseases in childhood, such as Juvenile Idiopathic Arthritis (JIA). Presence of ANA has been found to be related with specific clinical characteristics of JIA, such as the development of chronic Uveitis and an increased total duration of JIA activity. Neither the importance nor the specificity of ANA have been adequately studied so far. Aim of this study is to determine the specificity of ANA in children with JIA, to clarify their relationship with the presentation of Uveitis and to determine the prognostic value of ANA in the various disease subtypes, as part of an effort to set uniform diagnostic and prognostic criteria. Patients and methods: 548 patients with JIA who were routinely followed at the Paediatric Immunology and Rheumatology Referral Centre, First Department of Paediatrics, Hippokration General Hospital, Aristotle University of Thessaloniki, were identified. An electronic patient record was created and various clinical and laboratory parameters were recorded. ANA positive patients were identified (Group 1 N=208). A group, comprised from ANA negative patients, was used as control group (Group 2 N=195). Presence of Anti Histone Antibodies (AHA) was determined with ELISA in a subgroup of patients with Uveitis (N=51) and in a group of controls without Uveitis (N=105). Results: There was a statistically significant difference in the age of presentation of JIA when detection of ANA was taken into account (Group 1 median: 3.8 years range: 0.6 to 14.9 years. Group 2 median: 6.8 years range: 0.5 to 16.3 years p<0,001). There was no statistically significant difference in the disease outcome between ANA positive and ANA negative patients. There was no statistically significant correlation of disease severity with ANA titre. There was a statistically significant difference in total duration of JIA activity between ANA positive and ANA negative patients (Group 1 median: 5.27 years, range: 0.08 to 24.02 years Group 2 median: 2.03, range: 0.01 to 17.03 years p<0.001). AHA were detected in 5 patients. All AHA positive patients developed uveitis. There was a statistically significant difference in the number of patients that developed Uveitis between the group of patients that were AHA positive and those that were AHA negative (p=0.003). Conclusions: Detection of ANA seems to be a useful laboratory parameter that helps in the estimation of various clinical characteristics of JIA. Detection of AHA is an important predictor that is significantly correlated with the presentation of uveitis in JIA patients.

Σκοπός: Τα Αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ) αποτελούν εργαστηριακό δείκτη ο οποίος προσδιορίζεται στα πλαίσια του τυπικού εργαστηριακού ελέγχου για τη διερεύνηση ρευματικών νοσημάτων όπως η Νεανική Ιδιοπαθής Αρθρίτιδα (ΝΙΑ). Η ανίχνευση των ΑΝΑ έχει συσχετιστεί με κλινικά χαρακτηριστικά της ΝΙΑ, όπως η εμφάνιση Ιριδοκυκλίτιδας (ΙΚ) και η διαφοροποίηση όσον αφορά στη διάρκεια της νόσου, χωρίς να έχει διευκρινιστεί πλήρως ο ρόλος και η ειδικότητά τους. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να διερευνηθεί σε παιδιά με ΝΙΑ και θετικά ΑΝΑ, η ειδικότητα των αντισωμάτων αυτών και η συσχέτισή της με την εμφάνιση ή όχι ΙΚ, καθώς επίσης και η προγνωστική αξία των ΑΝΑ αυτοαντισωμάτων στις διάφορες μορφές της νόσου με στόχο τη συμβολή στον καθορισμό ενιαίων διαγνωστικών και προγνωστικών κριτηρίων. Ασθενείς και μέθοδοι: Καταγράφηκαν 548 ασθενείς με ΝΙΑ οι οποίοι παρακουθούνταν στο Εξωτερικό Ιατρείο το οποίο λειτουργεί στα πλαίσια του Παιδιατρικού Ανοσολογικού και Ρευματολογικού Κέντρου Αναφοράς (ΠΑΡΚΑ) της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δημιουργήθηκε ηλεκτρονικός φάκελος ασθενών στον οποίο καταγράφηκαν κλινικές και εργαστηριακές παράμετροι των ΑΝΑ θετικών ασθενών (Ομάδα 1, Ν=208) και αντίστοιχου αριθμού ασθενών χωρίς ΑΝΑ (Ομάδα 2, Ν=195). Σε επιλεγμένο δείγμα ασθενών με ΙΚ (Ν=51) και αντίστοιχο δείγμα μαρτύρων με ΝΙΑ αλλά χωρίς ΙΚ (Ν=105) προσδιορίστηκαν με μέθοδο ELISA τα Αντισώματα έναντι Ιστονών (AHA). Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκε ότι υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά στην ηλικία εκδήλωσης της ΝΙΑ ανάλογα με την ανίχνευση ΑΝΑ (Ομάδα 1 διάμεσος: 3,8 έτη εύρος: 0,6 έως 14,9 έτη Ομάδα 2 διάμεσος: 6,8 έτη εύρος: 0,5 έως 16,3 έτη p<0,001). Δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση της κινητικής κατάστασης των ασθενών ανάλογα με την ανίχνευση ΑΝΑ. Η κινητική κατάσταση των ασθενών δεν εμφάνισε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τον τίτλο των ΑΝΑ στους ΑΝΑ+ ασθενείς. Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο συνολικό χρονικό διάστημα στο οποίο η ΝΙΑ εμφάνιζε ενεργότητα, ανάλογα με την ανίχνευση ΑΝΑ (Ομάδα 1 διάμεσος: 5,27 έτη, εύρος: 0,08 έως 24,02 έτη Ομάδα 2 διάμεσος: 2,03, εύρος: 0,01 έως 17,03 έτη p<0,001). Όσον αφορά στα ΑΗΑ, ανιχνεύθηκαν 5 ασθενείς με θετικές τιμές. Όλοι οι ασθενείς με θετικά ΑΗΑ είχαν εκδηλώσει ΙΚ. Η διαφορά στη συχνότητα ανίχνευσης ΑΗΑ σε σχέση με την εκδήλωση ΙΚ ήταν στατιστικά σημαντική (p=0,003). Συμπεράσματα: Η ανίχνευση των ΑΝΑ φαίνεται να αποτελεί εργαστηριακό δείκτη ο οποίος είναι χρήσιμος στη διάκριση ορισμένων κλινικών χαρακτηριστικών της ΝΙΑ. Η ανίχνευση ΑΗΑ είναι σημαντικός δείκτης που εμφανίζει υψηλή συσχέτιση με την εμφάνιση ΙΚ σε ασθενείς με ΝΙΑ.