Ο ρόλος των οιστρογόνων στην έκκριση της ghrelin, adiponecting και resistin σε γυναίκες

Abstract

Background: Data regarding the possible effects of estrogen on ghrelin, adiponectin and resistin secretion in humans are limited and contradictory. Aim: To investigate the effect of estradiol on ghrelin, adiponectin and resistin levels in normal pre- and post-menopausal women. Materials and Methods: A total of 21 women divided into three groups, i.e.13 normally cycling women (n=7, group 1 and n=6, group 2) and 8 postmenopausal women (group 3). Women of group 1 received increasing doses of estradiol (E2) through skin patches from cycle days 3 to 5. Women of group 2, underwent total abdominal hysterectomy plus bilateral salpingooophorectomy (TAH+BSO) on cycle day 3. Women of group 3 received per os increasing doses of E2 valerate for 15 days. Acylated ghrelin, adiponectin, resistin and E2 were measured in all blood samples. Results: In group 1, plasma ghrelin and serum adiponectin and resistin levels did not show any significant changes for the week following cycle day 3. In group 2, ghrelin, adiponectin and resistin levels were similar before and after TAH+BSO and remained stable during the first seven postoperative days. In group 3, no significant changes in plasma ghrelin and serum adiponectin and resistin levels were seen during the 15 days of E2 administration. Conclusions: The present study demonstrates for the first time that ghrelin, adiponectin and resistin values were not affected either by exogenous short-term estrogen administration to pre- and post-menopausal women or following ovariectomy in pre-menopausal women. It is suggested that ovarian hormones are not involved in the regulation of ghrelin, adiponectin and resistin secretion in women.

Εισαγωγή: Τα δεδομένα σχετικά με την επίδραση των οιστρογόνων στην έκκριση γκρελίνης, αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης στους ανθρώπους είναι περιορισμένα και αντικρουόμενα. Σκοπός της μελέτης: Η διερεύνηση των επιδράσεων της οιστραδιόλης στα επίπεδα της γκρελίνης, αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης σε φυσιολογικές προ- και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Υλικά και μέθοδοι: Το υλικό μας αποτέλεσαν ένα σύνολο 21 γυναικών χωρισμένων σε 3 ομάδες. Οι 13 γυναίκες είχαν φυσιολογικό κύκλο (n=7, oμάδα 1, n=6 ομάδα 2) και οι 8 ήταν μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (ομάδα 3). Οι γυναίκες της ομάδας 1 έλαβαν αυξημένες δόσεις οιστραδιόλης διαδερμικά από την 3η έως 5η ημέρα του κύκλου. Οι γυναίκες της ομάδας 2 υποβλήθηκαν σε ολική υστερεκτομία μετά των εξαρτημάτων την 3η ημέρα του κύκλου. Οι γυναίκες της ομάδας 3 έλαβαν από του στόματος αυξημένες δόσεις Ε2 για 15 ημέρες. Η ακυλιωμένη γκρελίνη, η αντιπονεκτίνη, η ρεσιστίνη και η Ε2 μετρήθηκαν σε όλα τα δείγματα αίματος. Αποτελέσματα: Στην ομάδα 1, τα επίπεδα της γκρελίνης του πλάσματος και της αντιπονεκτίνης και της ρεσιστίνης στον ορό δεν έδειξαν καμία αλλαγή καθ’όλη την εβδομάδα μετά την 3η ημέρα του κύκλου. Στην ομάδα 2, τα επίπεδα της γκρελίνης, της αντιπονεκτίνης και της ρεσιστίνης ήταν παρόμοια πριν και μετά την επέμβαση και παρέμειναν σταθερά κατά την πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα. Στην ομάδα 3, καμία σημαντική αλλαγή στα επίπεδα της γκρελίνης του πλάσματος και της αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης του ορού δεν παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια των 15 ημερών της χορήγησης Ε2. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι οι τιμές της γκρελίνης, αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης δεν επηρεάζονται ούτε από εξωγενή βραχυχρόνια χορήγηση οιστρογόνων σε προ- και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ούτε μετά από την αμφοτερόπλευρη ωοθηκεκτομία σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι οι ωοθηκικές ορμόνες δεν εμπλέκονται στη ρύθμιση της έκκρισης γκρελίνης, αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνηςστις γυναίκες.