Το παιδί και ο έφηβος στα έργα των Beatrice Solinas Donghi, Bianca Pitzorno, Marcello Argilli και Angelo Petrosino

Abstract

The characters in children's novels suggest a value system with their behavior and function as models. The features that the narrative heroe embodies were central in our research. This inquiry becomes more interesting now that the offering of role models from the space of children is wider. The work of contemporary of the subject we made a retrospection of the frame work of the progress of the italian state policy regarding education and examined indigenous as well as classical heroes, who were considered as the basis for the creation of the new ones, were under our consideration though the social and cultural context of the text, the inscription of stereotypical gender features on the character, the social class which they belong to or defend, their family status or their relationships with their environment, their activities, the issues they are concerned with and their models. Parallel references have been made concerning the image of children today. It has been ascertained that the pedagogical intentions continue to be the most important parameter in children's novels. The image that the dominant value and moral system is willing to reproduce is finally imprinted on the face of the children's character. This is why the models project a quite conventional and relieving image, an image that according to our knowledge and experiences, stands up to the idea we share about what constitutes the acceptable social behavior and can therefore become a model.

Οι χαρακτήρες των παιδικών αφηγημάτων υποδεικνύουν με τις πράξεις τους ένα σύστημα αξιών και λειτουργούν ως πρότυπα. Τα γνωρίσματά τους αποτέλεσαν το κέντρο της προβληματικής μας. Η εξέταση αυτή έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον τώρα που η προσφορά προτύπων από τον ευρύτερο χώρο του παιδιού είναι πολύ μεγάλη. Για τη διερεύνηση του προτύπου που εκπροσωπεί σήμερα ο αφηγηματικός χαρακτήρας επιλέχθηκαν τα έργα σύγχρονων συγγραφέων παιδικών βιβλίων, των Dinghi, Pitzorno, Argilli και Petrosino. Κριτήρια της επιλογής τους ήταν η αναγνώρισή τους από αναγνώστες και μελετητές, η ενασχόλησή τους με συναφείς δραστηριότητες και η παρουσία του παιδιού στα έργα τους, ως πρωταγωνιστή και ως αφηγηματικού υποκειμένου. Έγινε αρχικά αναδρομή στο πλαίσιο εξέλιξης της ιταλικής κρατικής πολιτικής στην εκπαίδευση. Μας απασχόλησαν γηγενείς και κλασικοί ήρωες που αποτέλεσαν την υποδομή για τη δημιουργία των νεότερων. Εξετάστηκαν τα κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα των κειμένων, η αποτύπωση στερεοτυπικών ανά φύλο γνωρισμάτων των χαρακτήρων, η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκουν ή υπερασπίζονται, η οικογενειακή τους κατάσταση και οι σχέσεις τους με πρόσωπα του περιβάλλοντός τους, οι δραστηριότητες τους, τα θέματα που τους απασχολούν, οι επιλογές και τα πρότυπά τους, με παράλληλες αναφορές σε έρευνες σχετικά με τη φυσιογνωμία των σημερινών παιδιών. Διαπιστώθηκε ότι οι παιδαγωγικές σκοπιμότητες συνεχίζουν να είναι η σημαντικότερη παράμετρος των αφηγημάτων και ότι στο πρόσωπο των παιδικών χαρακτήρων αποτυπώνεται τελικά η εικόνα που το κυρίαρχο σύστημα αξιών επιδιώκει να αναπαράγει. Γι’ αυτό ως πρότυπα προβάλλουν μια εικόνα αρκετά συμβατική, εφησυχαστική. Μια εικόνα που ανταποκρίνεται, σύμφωνα με τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας, στην ιδέα που έχουμε περί αποδεκτής κοινωνικής συμπεριφοράς, ικανής να αποτελέσει πρότυπο.