Μελέτη του προβλήματος των αναγκαστικών νοσηλειών αρρένων ασθενών στο Κ.Θ.Ψ.Π.Τ. και προτάσεις για την αντιμετώπισή του

Abstract

The aim of the present study was to investigate the problem of the numerous and multiple compulsory hospitalizations of male psychiatric inpatients of The State Mental Hospital of Tripolis and, by extension, that of other public mental hospitals inside and outside the country. For a given period, the patients admitted under the civil commitment criteria were compared with the patients who accepted admission to the hospital voluntarily. Several factors were analyzed statistically: the mean age, the diagnosis and duration of the illness, the employment, the family situation and, finally, the frequency and the legal status of readmissions for a two year follow-up period. The chronicity of the mental disorder as well as the duration of the hospitalization were found to have a significant correlation with the "dangerousness" criteria of the compulsory admissions and readmissions. The results of the study and similar findings elsewhere suggest that the mental hospital should develop a new leading role in the community psychiatry movement, for the purpose of limiting the inpatient population as well as promoting the active continuation of care of the chronic psychiatric patient in the community.

Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση των πολλών και πολλαπλών αναγκαστικών νοσηλειών που παρατηρούνται στο Κρατικό Ψυχιατρείο Τριπόλεως. Το πρόβλημα αυτό είναι, κοινό σε όλα τα δημόσια ψυχιατρεία της χώρας και του εξωτερικού. Οι ασθενείς που εισήχθησαν με εισαγγελική εντολή συγκρίθηκαν με εκείνους που εισήχθησαν την ίδια χρονική περίοδο εκουσίως. Διάφοροι παράγοντες μελετήθηκαν στατιστικά: Μέση ηλικία, διάρκεια νόσου, διάγνωση, επαγγελματική απασχόληση, οικογενειακή κατάσταση, διάρκεια νοσηλείας και τελικώς η συχνότητα όπως και οι νομικές προϋποθέσεις των επανεισαγωγών στην επόμενη διετία. Η χρονιότητα της ψυχικής διαταραχής, καθώς επίσης και η διάρκεια της νοσηλείας, είχαν στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τι ς αναγκαστικές εισαγωγές και επανεισαγωγές, που έγιναν σύμφωνα με τη νομική προϋπόθεση της "επικινδυνότητας" της συμπεριφοράς των ασθενών. Τα αποτελέσματα της μελέτης, σύμφωνα και με πρόσφατα δεδομένα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι υπηρεσίες του κρατικού ψυχιατρείου πρέπει να αναλάβουν ένα νέο, δυναμικό ρόλο στα προγράμματα της κοινοτικής ψυχιατρικής, με σκοπό τον περιορισμό του αριθμού των χρονίως νοσηλευομένων ασθενών, αλλά και στην εξυπηρέτηση της μακράς συνέχισης της εξωνοσοκομειακής φροντίδας προς τους χρόνιους ψυχιατρικούς αρρώστους.