ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ. ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: 1924-1936

Abstract

ONE OF THE BASIC AIMS OF THE GREEK CULTURAL SPHERE IN BETWEEN THE TWO WORLD WARS IS THE AIM FOR THE RENEWAL AND THE MODERNIZATION. WITHIN THIS GENERAL FRAMEWORK IS PLACED THE ATTEMPT OF THE GREEK INTELLECTUALS AND AUTHORS TO COMBINE THE RENEWAL OF LITERATURE WITH THE CHANGE OF THE SOCIETY. IT IS AN ENDEAVOUR EXPRESSED MAINLY IN THE SOCIALIST CIRCLES AND MANIFESTED PROMINENTLY IN THE LITERARY REVUES. THE CAREFULL STUDY OF THOSE REVUES -WHICH CONSTITUTE THE BASIC MATERIALOF THIS THESIS- REVEALS TWO PHASES IN THE PROCESS OF FORMATION OF THE CONCEPTIONS RELATIVE TO THE ROLE AND THE FUNCTION OF LITERATURE. THERE IS NO SHARP SEPARATION BETWEEN THESE TWO PHASES: IN GENERAL ONE COULD DEFINE AS THE FIRST PHASETHE ONE CORRESPONDING TO THE TWENTIES, WHILE THE SECOND PHASE APPEARS TO MANIFEST ITSELF, AFTER A RELATIVELY SHORT PERIOD OF TWO YEARS, DURING THE THIRTIES AND CONTINUES UP UNTIL NINETEEN THIRTY SIX. THE TWO OPPOSITE POINTS OF THIS PROCESS ARE, FROM THE ONE SIDE, THE AUTONOMY OF THE LITERARY REVUES AND THE -DECLARED OR LATENT-RECOGNITION OF THE AUTONOMY OF ART AND, FROM THE OTHER SIDE, THE SUBJUGATION OF LITERATURE TO THE PARTY AND TO THE NORMATIVE RULES OF THE DOCTRINE OF SOCIALIST REALISM.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΟΥΝ ΤΗΝΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ, ΚΥΡΙΩΣ, ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΧΝΕΥΕΤΑΙ ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ. Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΑΥΤΩΝ-ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ-ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΔΥΟ ΦΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΥΣΤΗΡΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ: ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΟΡΙΖΑΜΕ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ, ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΩΝ, ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ- ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ-ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1936. ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ, Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ-ΡΗΤΗ 'Η ΣΙΩΠΗΡΗ-ΕΝΟΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ, Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ.