Υπολογιστικά υποβοηθούμενη διάγνωση του ίκτερου

Abstract

The aims of this study were, to compile a database on the clinical features of the diseases presenting with jaundice, to appreciate the diagnostic help of each clinical feature, to calculate the diagnostic accuracy of the experimental diagnostic programme using the Bayes' mathematical formula and, finally, to attempt to answer the question "is it possible to improve the doctors' diagnostic accuracy after their participation in the study?" the items from 221 jaundiced patients who were admitted in our hospital, between 1/1/90 and 31/1/92,were collected and recorded in common proforma with agreed terminology and definitions by the initial investigator. The initial and final diagnosis were also noted. The forms were processed in Galway Ireland where the computing base was and the items of each patient were analysed by the diagnostic programme. The analysis of the items proved that there were no clinically useful features for some of the possible diseases, e.g. chololithiasis and acute viral hepatitis and that, in cases, the programme's diagnostic accuracy was better than the doctors' one. On the contrary, the doctors' diagnostic accuracy was better for the diseases in their entirety (77% versus 71%). Finally, we noticed that in the course of the study as the number of patients increased, the doctors' diagnostic accuracy was improved.

Σκοπός της μελέτης ήταν να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων με τα κλινικά στοιχεία από μεγάλο αριθμό ασθενών με ίκτερο, να εκτιμηθεί η διαγνωστική δράση των στοιχείων αυτών, να αξιολογηθεί η διαγνωστική ακρίβεια ενός πειραματικού ηλεκτρονικού διαγνωστικού προγράμματος που χρησιμοποιούσε το θεώρημα του Bayes, ως στατιστική μέθοδο και, τέλος, να εκτιμηθεί εάν η συμμετοχή των ιατρών στο διαγνωστικό πρόγραμμα, βελτιώνει τη διαγνωστική τους ικανότητα. Κατά τη χρονική περίοδο της μελέτης (1/1/90 - 31/1/92) συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία από 221 ασθενείς. Τα στοιχεία καταγράφηκαν από τον εξετάζοντα ιατρό σε μια ενιαία κάρτα συλλογής, στην οποία σημειώθηκε η αρχική κλινική διάγνωση του ιατρού και η τελική (σίγουρη) διάγνωση, σύμφωνα με τον κατάλογο των πιθανών διαγνώσεων. Οι κάρτες εστάλησαν στο κέντρο συλλογής και επεξεργασίας των στοιχείων, προκειμένου να καταχωρηθούν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και να επεξεργαστούν από το πειραματικό διαγνωστικό πρόγραμμα. Από την επεξεργασία των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν, αποδείχθηκε ότι μερικές από της νόσους, όπως η χολολιθίαση και η ιογενής ηπατίτις, όταν εκδηλώνονται με ίκτερο, δεν εμφανίζουν κλινικά στοιχεία ικανά να βοηθήσουν στη διάγνωσή τους και σε αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις, η διαγνωστική ακρίβεια του προγράμματος υπερτερεί αυτής των ιατρών. Η διαγνωστική ακρίβεια των ιατρών υπερτερεί αυτής του διαγνωστικού προγράμματος, στο σύνολο των νόσων (77% έναντι 71%). Τέλος, διαπιστώθηκε ότι προϊούσης της μελέτης, η διαγνωστική ικανότητα των ιατρών βελτιώθηκε.