Η λαϊκή παράδοση στο ποιητικό έργο του Νίκου Καββαδία

Abstract

The aim of this dissertation is to investigate the function of the elements of folk culture in the poetic work of Nikos Kavadias. The main issues addressed by the thesis are the investigation and analysis of the phenomena and manifestations of folk culture, factual, symbolic, aesthetic and stylistic, in the poetic work of Kavadias. The approach adopted is holistic, since these elements are examined in their socio-historical and cultural contexts. The approaches of "applied folklore" and "semiotic analysis" are adopted as most useful for our analysis. The approach we followed showed that the poet’s dialogue with tradition is continuous and that folk tradition can mediate in order to interpret the depth of his poetry. The thesis is structured in five chapters. Through this investigation, the author reaches conclusions regarding the role and function of the elements of folk culture as a carrier of collective consciousness and an important factor in the personality and poetic creation of Nikos Kavadias, thus contributing to the dialogue between the discipline of folklore and literature.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει την λειτουργία των στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού στο ποιητικό έργο του Νίκου Καββαδία. Κύρια ζητήματα που πραγματεύεται η διατριβή είναι η διερεύνηση και ανάλυση των φαινομένων και των εκφάνσεων του λαϊκού πολιτισμού, πραγματολογικών, συμβολικών, αισθητικών και υφολογικών, στο ποιητικό έργο του Καββαδία. Η προσέγγιση που υιοθετείται είναι ολιστική, αφού εξετάζονται τα στοιχεία αυτά στα κοινωνικο-ιστορικά και στα πολιτισμικά τους συμφραζόμενα. Υιοθετούνται ως πιο χρήσιμες για την ανάλυσή μας, οι προσεγγίσεις της «εφαρμοσμένης λαογραφίας» και της «σημειωτικής ανάλυσης». Η προσέγγιση που ακολουθήσαμε έδειξε ότι ο διάλογός του ποιητή με την παράδοση είναι συνεχής και ότι η λαϊκή παράδοση μπορεί να μεσολαβήσει, ώστε να ερμηνευτεί σημαντικά το βάθος της ποίησής του. Η διατριβή διαρθρώνεται σε πέντε κεφάλαια. Μέσω αυτής της διερεύνησης, καταλήγει σε συμπεράσματα όσον αφορά στον ρόλο και στη λειτουργία των στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού, ως φορέα συλλογικής συνείδησης και σημαντικό παράγοντα της προσωπικότητας και της ποιητικής δημιουργίας του Νίκου Καββαδία, συμβάλλοντας στον διάλογο μεταξύ της επιστήμης της λαογραφίας και της λογοτεχνίας.