The impact of the European Central Bank's monetary policy on security returns and bank credit expansion: a complete approach using quantitative methods

Abstract

One of the dominant research topics of the last decades in the field of financial economics is the impact of monetary policy on various financial assets. Studies concerning the period before the global financial crisis analyze mainly Fed’s conventional monetary policy . In the 1990s, many researchers used vector autoregressive (VAR) models to explore the long term influence of regular monetary policy on equity returns (Patelis 1997; Thorbecke 1997). Ehrmann and Fratzscher (2004) as well as Bernanke and Kuttner (2005) used event study analysis to examine how the Fed’s policy rate changes affect the US financial markets. When the severe economic crisis hit financial markets in 2007, ECB, in collaboration with other major central banks, launched new unconventional monetary policy measures to stabilize capital markets, revive economic activity and enhance credit expansion. New non-conventional monetary policy tools were a historic milestone in global monetary policy having decisively contributed to the solvency of the whole financial system. More specifically, during the financial and sovereign debt crisis the ECB reduced its key interest rates to zero lower bound, offered unlimited liquidity in fixed interest rate to euro area MFIs, extended the maturity of longer term refinancing operations, expanded the list of eligible collateral in refinancing operations and conducted small scaled purchases of assets via the first and second Cover Bond Purchasing Programs (CBPP I-II) and the Securities Markets Program (SMP). ECB also announced the Outright, open market, Monetary Transactions program (ΟMTs) which was never activated. In the low inflation period, ECB engaged in credit easing measures (targeted longer term refinancing operations) and quantitative easing measures (large scaled security purchases through the expanded asset purchasing program- APP) to address the risk of deflation. Also, the ECB lowered the deposit facility rate to negative territory and offered forward guidance on the future direction of its monetary policy. In the covid-19 crisis period ECB announced a pandemic emergency (asset) purchasing programme (PEPP) and non-targeted pandemic emergency longer-term refinancing operations (PELTROs) to neutralize the covid-19 related risks. Several research papers have explored the impact of the ECB’s non-conventional monetary policy decisions on stock prices (see among other Rogers et al. 2014; Georgiadis and Gräb 2016; Haitsma et al. 2016; Fratzscher et al. 2016; Pacicco et al. 2019; Chebbi 2019; Weale and Wieladek 2022; Van der Zwan et al. 2024). Furthermore, recent previous studies have examined the efficiency of the ECB’s non-conventional operations on bank credit supply (see, among others, Gambacorta and Marques-Ibanez 2014; Boechx et al. 2017; Martins et al. 2019; Grandi 2019; Boechx et al. 2020; Benetton and Fantino 2021; Burietz and Picault 2023; Sleibi et al. 2023).Considering previous research, the aim of this doctoral thesis is to contribute to the literature by investigating as well as by explaining the effect of non-conventional monetary policy measures on stock prices and on credit growth of the euro area. The impact of ECB’s monetary policy on Eurozone has become crucial to the research field because the unified monetary policy carried out by the ECB concerns member states with separate fiscal policy, heterogeneous economic systems and state structures, as well as different business cycles. The first chapter of the doctoral dissertation describes analytically the evolution of the ECB’s unconventional monetary policy measures from the eruption of the financial crisis to the covid-19 pandemic crisis. The second chapter of this thesis studies whether expansionary conventional and non-standard monetary interventions introduced by the ECB, affected market equity returns of eight eurozone countries in the medium run. In addition, to investigate whether stock markets reacted heterogeneously to expansionary monetary policy innovations and to other covariates we grouped our country sample into two sub-samples, core countries and peripheral countries. Results showed that expansionary conventional monetary policy has a positive and statistically significant lagged impact on equity market returns with different levels of statistical significance for the entire country sample, the core countries, and the peripheral countries. We also documented that ECB’s non-conventional expansionary interventions had a positive and statistically significant lagged impact on core eurozone markets that were less influenced by the economic crisis. Peripheral countries experienced credit rating downgrades and were forced to apply economic adjustment programs that increased investors’ uncertainty during and after the sovereign debt crisis, boosted capital outflows from these markets and decreased expectations about unconventional monetary policy measures. The second empirical study explores the impact of the ECB’s monetary policy on stock returns of the four systematically important Greek regional MFIs for the period January 2007 to August 2018. We used event study analysis with multivariate panel regression models and a data set of 103 important interventions introduced by the ECB, for both traditional and non-standard monetary measures. We classified the ECB’s monetary interventions into four categories: interest rate increases, interest rate cuts, monetary easing (i.e. asset purchases), and extra ordinary liquidity. For overlapping announcements that contain two or more interventions the study adopts the procedure of Ricci (2015), Fiordelisi and Galloppo (2018), to select the most relevant intervention. For each intervention we calculate cumulative abnormal reruns (CARs) up to three days event window (-1,+1). By estimating a panel regression model using dummy variables procedure we found that interest rate cut announcements (introduced mainly in the first stages of crisis), had positive and statistically significant impact on Greek MFIs΄ CARs in a very short event period of three days. On the other hand, the harmful consequences of Greek debt crisis, the three economic and adjustment programs implemented by the Greek government, the restructuring of public debt and the recapitalization of the systemic Greek banks from the official sector, limited the effectiveness of non-standard measures, because investors gradually lost confidence towards Greek economy and the local banks. The third study employs event study and panel econometric analysis similar to the second in order to examine the stock response of fourteen large European banking institutions to the announcement of the ECB’s expansionary policy interventions from July 2007 to December 2020. The main difference with the second study, is that the third study deals with overlapping announcements that contain two or more measures with out to use subjective criteria to select the most relevant measure because it could lead to the loss of a significant number of observations. To keep all expansionary measures in the sample we include a specific set of dummy variables in our model to process overlapping announcements. Findings suggest that investors give great attention to the ECB’s actions as both standard and non-standard expansionary policies have a positive impact on bank stocks in different event windows. Among the expansionary measures, asset purchases have the largest and longest impact on bank stock returns. In the fourth empirical study we explore the effectiveness of the ECB's nontraditional measures in boosting bank credit in the euro area. In contrast with previous studies which use bank-level credit data (see, among others Gambacorta 2005; Gambacorta and Marques-Ibanez 2014; Grandi 2019; Boechx et al. 2020, Burietz and Picault 2023) this research employs country aggregate loan data for fifteen euro area economies for the period July 2007 to June 2021. We process monthly data from three main categories of aggregate loans, and more specifically, total loans in euro area residents, loans to the private sector and loans to non-financial corporations and use panel regression analysis with different model specifications to analyze credit channel. Empirical findings suggest that the ECB’s non-regular measures (proxied by alternative variables) indeed support credit expansion and are in line with the results of previous studies. Moreover, the cross-country analysis indicates the presence of heterogeneity in the transmission of non-regular policy on credit, revealing weaker effects for distressed eurozone economies as they were more affected by the financial and debt crisis. In comparison with previous studies, the current doctoral thesis contributes to literature in several ways. More specifically, the first research study uses panel regression models with monthly data and the dummy variables method in order to analyze the medium-term effect of expansionary monetary policy measures on stock market indices returns. Previous papers use either event analysis studies with panel regression models and daily data (Falagiarda and Reitz 2015; Georgiadis and Gräb 2016; Rici 2015; Haitsma et al. 2016; Fiordelisi and Galloppo 2018; Pacicco et al. 2019; Chebbi 2019) in order to investigate the very short-term effect of monetary policy on security returns (Georgiadis and Gräb 2016; Rici 2015; Haitsma et al. 2016; Fiordelisi and Galloppo 2018; Pacicco et al. 2019; Chebbi 2019), or use VAR models to investigate the medium to long run relationship (Boechx et. al. 2017, Lewis and Roth 2019; Evgenidis and Papadamou 2021; Weale and Wieladek 2022, Van der Zwan et al. 2024)The motivation for the second empirical study was the fact that there was no research in the literature that exclusively concerns the effect of monetary policy on the stock prices of the four systemic Greek banks. These banks operated in a national economy that was disproportionately affected by the debt crisis, as it was in recession for a long period of time, faced significant budget deficits, and had to implement three fiscal adjustment programs to avoid default. The third empirical study, in relation to previous papers, not only examines the influence of each expansionary monetary policy measure on the stock returns of large-sized European banks, but also proceeds to the evaluation of the strength and persistence of each measure. Finally, the fourth study contributes to the literature by demonstrating a structural change in the impact of non-regular interventions on credit as it finds a limited (smaller) effect in the first, pre zero bound subperiod, due to the smaller size of these interventions during this subperiod.

Ένα από τα κυρίαρχα ερευνητικά θέματα των τελευταίων δεκαετιών στον τομέα της χρηματοοικονομικής είναι η επίδραση της νομισματικής πολιτικής στις τιμές διαφόρων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Οι εμπειρικές μελέτες που αφορούν την περίοδο πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση αναλύουν κυρίως τη συμβατική νομισματική πολιτική της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α . Στη δεκαετία του 1990, πολλοί ερευνητές χρησιμοποίησαν υποδείγματα αυτοπαλίνδρομων διανυσμάτων (VAR) για να διερευνήσουν τη μακροπρόθεσμη επιρροή της τακτικής νομισματικής πολιτικής στις αποδόσεις των μετοχών (μεταξύ άλλων και οι Patelis 1997, Thorbecke 1997). Οι Ehrmann και Fratzscher (2004) καθώς και οι Bernanke και Kuttner (2005) χρησιμοποίησαν ανάλυση μελέτης γεγονότων για να εξετάσουν πώς οι αλλαγές της επιτοκιακής πολιτικής της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας επηρέασαν τις αγορές κεφαλαίου των ΗΠΑ. Όταν η οξεία οικονομική κρίση έπληξε τις χρηματοπιστωτικές αγορές το 2007, η ΕΚΤ σε συνεργασία με άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες, εισήγαγε νέα αντισυμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής για να σταθεροποιήσει τις κεφαλαιαγορές, να αναζωογονήσει την οικονομική δραστηριότητα και να ενισχύσει την πιστωτική επέκταση. Τα νέα μη συμβατικά εργαλεία νομισματικής πολιτικής ήταν ένα ιστορικό ορόσημο στην παγκόσμια νομισματική πολιτική συνεισφέροντας αποφασιστικά στη φερεγγυότητα ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πιο συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης και της κρίσης δημοσίου χρέους, η ΕΚΤ μείωσε τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια της στο κατώτερο τους όριο, προσέφερε απεριόριστη ρευστότητα σε σταθερό επιτόκιο στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της ζώνης του ευρώ, επέκτεινε τη διάρκεια των πράξεων πιο μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης, διεύρυνε τις κατηγορίες των αποδεκτών περιουσιακών στοιχείων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο στις πράξεις αναχρηματοδότησης και προχώρησε σε μικρού μεγέθους αγορές χρεογράφων μέσω του πρώτου και του δεύτερου προγράμματος αγοράς καλυμμένων τραπεζικών ομολόγων (CBPPI-II) και του προγράμματος για τις αγορές τίτλων (SMP). Επίσης ανακοίνωσε το πρόγραμμα για τις οριστικές νομισματικές συναλλαγές (OMT) το οποίο τελικά δεν ενεργοποιήθηκε. Κατά τη διάρκεια της περιόδου του χαμηλού πληθωρισμού η ΕΚΤ εφάρμοσε μέτρα πιστωτικής χαλάρωσης (στοχευμένες πράξεις πιο μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης-ΤLTROs) και μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης (μεγάλης κλίμακας αγορές χρεογράφων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα μέσω του διευρυμένου προγράμματος αγοράς τίτλων-APP) για την αντιμετώπιση του κινδύνου αποπληθωρισμού. Επίσης, η ΕΚΤ παρείχε αρνητικό επιτόκιο στη πάγια διευκόλυνση αποδοχής καταθέσεων και καθοδήγηση όσον αφορά την πιθανή κατεύθυνση της νομισματικής πολιτικής. Στη περίοδο της πανδημίας, η ΕΚΤ ανακοίνωσε έκτακτα προγράμματα τόσο ποσοτικής όσο και πιστωτικής χαλάρωσης (PEPP και PELTROs) προκειμένου να εξουδετερώσει τους οικονομικούς κινδύνους που συνδέονται με την πανδημία του κορονοϊού. Αρκετές ερευνητικές εργασίες έχουν αναλύσει τον αντίκτυπο των μη συμβατικών αποφάσεων νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ στις τιμές των χρεογράφων (μεταξύ άλλων αυτές των Rogers et al. 2014, Georgiadis and Gräb 2016, Haitsma et al. 2016, Fratzscher et al. 2016, Pacicco et al. 2019, Chebbi 2019, Weale and Wieladek 2022, Van der Zwan et al. 2024) Επιπλέον, πρόσφατες μελέτες εξέτασαν την αποτελεσματικότητα των μη συμβατικών πράξεων της ΕΚΤ όσον αφορά την παροχή τραπεζικών πιστώσεων (μεταξύ αυτών οι μελέτες των Gambacorta and Marques-Ibanez 2014, Boechx et al. 2017, Martins et al. 2019, Grandi 2019, Boechx et al. 2020, Benetton and Fantino 2021, Burietz and Picault 2023, Sleibi et al. 2023). Λαμβάνοντας υπόψη προηγούμενες έρευνες, στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να συνεισφέρει στη βιβλιογραφία διερευνώντας καθώς και εξηγώντας την επίδραση των μη συμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής στις τιμές των αξιογράφων και στην τραπεζική πιστωτική επέκταση της ζώνης του ευρώ. Η Ευρωζώνη έχει καταστεί κρίσιμη στον ερευνητικό τομέα, επειδή η ενιαία νομισματική πολιτική που ασκεί η ΕΚΤ αφορά κράτη μέλη με ξεχωριστή δημοσιονομική πολιτική, ετερογενή οικονομικά συστήματα και κρατικές δομές καθώς και διαφορετικούς επιχειρηματικούς κύκλους. Το πρώτο κεφάλαιο της παρούσας διδακτορικής διατριβής περιγράφει αναλυτικά την εξέλιξη των αντισυμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης έως την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού. Στο δεύτερο κεφάλαιο μελετάται εάν οι επεκτατικές συμβατικές και μη συμβατικές νομισματικές παρεμβάσεις που εισήγαγε η ΕΚΤ επηρέασαν μεσοπρόθεσμα τις αποδόσεις των χρηματιστηριακών δεικτών οκτώ χωρών της ευρωζώνης. Επιπρόσθετα, για να διερευνηθεί εάν οι χρηματιστηριακές αγορές αντέδρασαν ετερογενώς στα καινοτόμα μέτρα επεκτατικής νομισματικής πολιτικής, οι υπό εξέταση χώρες ομαδοποιούνται σε δύο επιμέρους κατηγορίες, τις χώρες του πυρήνα και τις περιφερειακές χώρες της ζώνης του ευρώ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η επεκτατική τακτική νομισματική πολιτική έχει θετική και στατιστικά σημαντική επίδραση στις αποδόσεις της χρηματιστηριακών δεικτών σε διαφορετικά επίπεδα στατιστικής σημασίας για ολόκληρο το δείγμα των οκτώ χωρών, τις χώρες του πυρήνα και τις περιφερειακές χώρες της ζώνης του ευρώ. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι μη συμβατικές επεκτατικές παρεμβάσεις της ΕΚΤ είχαν θετικό και στατιστικά σημαντικό αντίκτυπο στις χρηματιστηριακές αγορές των χωρών του πυρήνα της ευρωζώνης καθώς οι χώρες αυτές επηρεάστηκαν λιγότερο από την οικονομική κρίση. Οι περιφερειακές χώρες βίωσαν υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας και αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν προγράμματα οικονομικής προσαρμογής που αύξησαν την αβεβαιότητα των επενδυτών κατά τη διάρκεια και μετά την περίοδο της κρίσης του δημόσιου χρέους, ενίσχυσαν τις εκροές κεφαλαίων από αυτές τις αγορές και μείωσαν τις προσδοκίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μη τακτικών μέτρων νομισματικής πολιτικής. Η δεύτερη εμπειρική μελέτη διερευνά τον αντίκτυπο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ στις αποδόσεις των μετοχών των τεσσάρων συστηματικών ελληνικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για την περίοδο Ιανουαρίου 2007 έως Αυγούστου 2018. Χρησιμοποιήθηκαν ανάλυση μελέτης γεγονότων και πολυπαραγοντικά μοντέλα παλινδρόμησης που συνδυάζουν διαστρωματικά δεδομένα με χρονολογικές σειρές και ένα σύνολο από 103 σημαντικές παρεμβάσεις που ανακοίνωσε η ΕΚΤ, και αφορούσαν τακτικά όσο και για μη τακτικά μέτρα νομισματικής πολιτικής. Για επικαλυπτόμενες ανακοινώσεις που περιείχαν δύο ή περισσότερες παρεμβάσεις νομισματικής πολιτικής χρησιμοποιήθηκε η προσέγγιση των Ricci (2015), Fiordelisi and Galloppo (2018) προκειμένου να γίνει επιλογή της πιο σχετικής παρέμβασης. Για κάθε μια παρέμβαση ξεχωριστά υπολογίσαμε τις σωρευτικές μη κανονικές αποδόσεις σε μια περίοδο γεγονότων έως τρεις ημέρες (-1,+1). Εκτιμώντας ένα πάνελ οικονομετρικό υπόδειγμα και χρησιμοποιώντας την τεχνική των ψευδομεταβλητών βρήκαμε ότι οι ανακοινώσεις που σχετίζονται με μείωσης των επιτοκίων (χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στα πρώτα στάδιά της κρίσης), είχαν θετική και στατιστικά σημαντική επίπτωση στις σωρευτικές μη κανονικές αποδόσεις των ελληνικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τριών ημερών διαπραγμάτευσης. Από την άλλη πλευρά, οι δυσμενείς συνέπειες της ελληνικής κρίσης χρέους, τα τρία προγράμματα οικονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση, η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και η ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών ελληνικών τραπεζών από τον επίσημο τομέα, περιόρισαν την αποτελεσματικότητα των μη τακτικών μέτρων, καθώς οι επενδυτές έχασαν σταδιακά την εμπιστοσύνη προς την ελληνική οικονομία και τις τοπικές τράπεζες. Η τρίτη επιστημονική έρευνα χρησιμοποιεί μελέτη ανάλυσης γεγονότων και οικονομετρικά υπόδειγμα που συνδυάζουν διαστρωματικά δεδομένα με χρονολογικές σειρές (πάνελ υποδείγματα) όμοια με αυτά της δεύτερης μελέτης, προκειμένου να εξετάσει την ανταπόκριση των μετοχών δεκατεσσάρων ευρωπαϊκών τραπεζικών ιδρυμάτων μεγάλου μεγέθους στην ανακοίνωση των παρεμβάσεων επεκτατικής πολιτικής της ΕΚΤ από τον Ιούλιο του 2007 έως τον Δεκέμβριο του 2020. Η κύρια διαφορά με τη δεύτερη μελέτη είναι ότι, η τρίτη μελέτη, αντιμετωπίζει τις επικαλυπτόμενες ανακοινώσεις που περιέχουν δύο ή περισσότερα μέτρα επεκτατικής πολιτικής χωρίς τη χρήση υποκειμενικών κριτηρίων για την επιλογή του πιο σχετικού μέτρου, επειδή αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια σημαντικού αριθμού παρατηρήσεων. Για να διατηρηθούν όλα τα μέτρα επεκτατικής πολιτικής στο δείγμα, χρησιμοποιήθηκε συγκεκριμένο σύνολο ψευδομεταβλητών στο υπόδειγμά με σκοπό την επεξεργασία επικαλυπτόμενων ανακοινώσεων. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι επενδυτές δίνουν μεγάλη προσοχή στις ενέργειες της ΕΚΤ, καθώς τόσο οι συμβατικές όσο και οι μη συμβατικές επεκτατικές πολιτικές έχουν θετικό αντίκτυπο στις μετοχές των τραπεζών σε διαφορετικές όμως περιόδους γεγονότων. Μεταξύ των επεκτατικών μέτρων, οι αγορές περιουσιακών στοιχείων έχουν ισχυρότερη και μακροβιότερη επίδραση στις αποδόσεις των τραπεζικών μετοχών. Στην τέταρτη εμπειρική μελέτη διερευνούμε την αποτελεσματικότητα των μη συμβατικών μέτρων της ΕΚΤ στην ενίσχυση της τραπεζικής πιστωτικής επέκτασης στη ζώνη του ευρώ. Σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες που χρησιμοποιούν δεδομένα σε επίπεδο τραπεζών (μεταξύ άλλων αυτές των Gambacorta 2005, Gambacorta and Marques-Ibanez 2014, Grandi 2019, Boechx et al. 2020, Burietz and Picault 2023), αυτή η έρευνα χρησιμοποιεί συγκεντρωτικά δεδομένα δανείων σε επίπεδο χωρών για δεκαπέντε οικονομίες της ζώνης του ευρώ για την περίοδο Ιουλίου 2007 έως Ιουνίου 2021. Επεξεργαζόμαστε μηνιαία δεδομένα από τρεις κύριες κατηγορίες δανείων και πιο συγκεκριμένα, τα συνολικά δάνεια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της ζώνης του ευρώ, τα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα και τα δάνεια σε μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες. Χρησιμοποιούμε ανάλυση παλινδρόμησης πάνελ με πολλαπλές εναλλακτικές εξειδικεύσεις του οικονομετρικού υποδείγματος προκειμένου να αναλυθούν σε βάθος οι παράγοντες της πιστωτικής επέκτασης. Τα εμπειρικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα μη τακτικά μέτρα της ΕΚΤ (προσεγγιζόμενα από διαφορετικές εναλλακτικές μεταβλητές) ενισχύουν πράγματι την πιστωτική επέκταση των τραπεζών και είναι σύμφωνα με τα αποτελέσματα προηγούμενων μελετών. Επιπλέον, η σύγκριση μεταξύ των χωρών δείχνει την παρουσία ετερογένειας στη μετάδοση της μη τακτικής πολιτικής όσον αφορά την επέκταση των τραπεζικών πιστώσεων, αποκαλύπτοντας ασθενέστερη επίδραση στις ευάλωτες οικονομίες της ευρωζώνης που επηρεάστηκαν περισσότερο από τη χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση χρέους. Σε σύγκριση με τις προγενέστερες εργασίες, η παρούσα διδακτορική διατριβή συνεισφέρει στη βιβλιογραφία με διάφορους τρόπους. Πιο συγκεκριμένα η πρώτη ερευνητική εργασία χρησιμοποιεί υποδείγματα πάνελ παλινδρομήσεων με μηνιαία δεδομένα και τη μέθοδο των ψευδομεταβλητών προκειμένου να αναλύσει τη μεσοπρόθεσμη επίδραση της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής στις αποδόσεις των χρηματιστηριακών δεικτών. Οι προγενέστερες εργασίες είτε χρησιμοποιούν μελέτες ανάλυσης γεγονότων με υποδείγματα πάνελ παλινδρομήσεων και ημερήσια δεδομένα προκειμένου να διερευνήσουν το πολύ βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα της νομισματικής πολιτικής στις αποδόσεις των χρεογράφων (Falagiarda and Reitz 2015, Georgiadis and Gräb 2016, Rici 2015, Haitsma et al. 2016, Fiordelisi and Galloppo 2018, Pacicco et al. 2019, Chebbi 2019), είτε κάνουν χρήση υποδειγμάτων αυτοπαλίνδρομων διανυσμάτων (VAR) για να διερευνήσουν την μεσομακροπόθεσμη σχέση τους (Boechx et. al. 2017, Lewis and Roth 2019; Evgenidis and Papadamou 2021; Weale and Wieladek 2022, Van der Zwan et al. 2024) Κίνητρο για τη δεύτερη εμπειρική μελέτη ήταν το γεγονός ότι δεν υπήρχε στη βιβλιογραφία έρευνα που να αφορά αποκλειστικά την επίδραση της νομισματικής πολιτικής στις χρηματιστηριακές τιμές των μετοχών των τεσσάρων συστημικών Ελληνικών τραπεζών. Οι τράπεζες αυτές λειτουργούσαν σε μια εθνική οικονομία που επηρεάστηκε δυσανάλογα από την κρίση χρέους, καθώς ήταν σε ύφεση για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφάνισε σημαντικά δημοσιονομικά ελλείματα και χρειάστηκε να εφαρμοστούν τρία προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής για να αποφύγει την χρεοκοπία. Η τρίτη εμπειρική έρευνα, σε σύγκριση με τις προγενέστερες μελέτες, δεν εξετάζει μόνο την επιρροή κάθε μέτρου επεκτατικής νομισματικής πολιτικής στις αποδόσεις των μετοχών των μεγάλων Ευρωπαϊκών τραπεζών αλλά προχωρά και σε αξιολόγηση του μεγέθους και της διάρκειας επίδρασης κάθε μέτρου. Τέλος, η τέταρτη μελέτη συνεισφέρει στη βιβλιογραφία καταδεικνύοντας μια διαρθρωτική μεταβολή στον αντίκτυπο των μη τακτικών παρεμβάσεων στην πίστωση επέκταση, καθώς προκύπτει περιορισμένη επίδραση των μη τακτικών μέτρων στην πρώτη υποπερίοδο πριν τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια φτάσουν στο κατώτερο τους όριο (zlb) λόγω του μικρότερου μεγέθους αυτών των παρεμβάσεων κατά την διάρκεια αυτής της υποπεριόδου.