Revisiting incest: familial and historical trauma in contemporary American literature

Abstract

This dissertation focuses on three contemporary American novels with consensual sibling incest plots: Jeffrey Eugenides’ Middlesex (2002), Paul Auster’s Invisible (2009) and Cormac McCarthy’s The Passenger (2023). The main aim is to revisit canonical theorizations of incest as traumatic. Consanguinity, far from constituting the source of trauma in the narratives, is recast as a metaphor of revolt against systemic authority, as a potent lifeforce launching itself against the real source of suffering, namely familial dysfunctionality and historical-political horror. Analysis examines the intersection of consensual sibling incest with familial and historical trauma through various theoretical and disciplinary lenses, including trauma and gender theory and psychoanalysis. Bibliographical sources have been mainly selected on the basis of their addressing issues of incest, orphanhood, otherness, melancholia, mourning, mnemonic usurpation, false witnessing, transgenerational (perpetrator) trauma, anti-Oedipal schizophrenia and historical horror. The inconclusive nature of all three narratives echoes an inconclusive healing from trauma. Thus, a central query refers to what extent one can, and more importantly, should heal from trauma, considering the past and current historical and socio-political moment.

Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται σε τρία σύγχρονα αμερικάνικα μυθιστορήματα, το Middlesex (2002) του Τζέφρι Ευγενίδη, το Αόρατος (2009) του Πολ Όστερ και το Ο Επιβάτης (2023), του Κόρμακ Μακάρθι. Ο κύριος στόχος είναι ο επαναπροσδιορισμός των κανονικοποιημένων θεωρήσεων της αιμομιξίας ως τραύμα. Η αιμομιξία όχι μόνο δεν αποτελεί την πηγή του τραύματος στα μυθιστορήματα, αλλά επανεξετάζεται ως μεταφορά επανάστασης ενάντια στη συστημική εξουσία, ως μια ισχυρή δύναμη ζωής ενάντια στην πραγματική πηγή του πόνου, δηλαδή την οικογενειακή δυσλειτουργία και την ιστορικοπολιτική φρίκη. Η ανάλυση εξετάζει τη διασταύρωση της εκούσιας αδερφικής αιμομιξίας με το οικογενειακό και ιστορικό τραύμα υπό το πρίσμα ποικίλων θεωριών, όπως η θεωρία του τραύματος, του φύλου, μέσα από μια ψυχαναλυτική, κυρίως, προσέγγιση. Η επιλεγμένη βιβλιογραφία θίγει ζητήματα αιμομιξίας, ορφάνιας, ετερότητας, μελαγχολίας, πένθους, μνημονικού σφετερισμού, ψευδούς μαρτυρίας, διαγενεαλογικού τραύματος (δράστη), αντι-Οιδιποδικής σχιζοφρένειας, και ιστορικής φρίκης. Η ημιτελής φύση των μυθιστορημάτων αντικατοπτρίζει την ημιτελή γιατρειά από το τραύμα. Συνεπώς, ένα κεντρικό ερώτημα αφορά στο κατά πόσον είναι δυνατή και, κυρίως, επιτακτική η γιατρειά από το τραύμα, συνυπολογίζοντας την ιστορική και κοινωνικοπολιτική συνθήκη τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος.