Ο ρόλος του συνδυασμού αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας στη βελτίωση της προεγχειρητικής σταδιοποίησης στον καρκίνο του παχέος εντέρου

Abstract

The aim of this study is to compare the diagnostic performance of magnetic resonance imaging (MRI) against computed tomography (CT) in various aspects of local staging in colon cancer patients. This study was a prospective single arm diagnostic accuracy study. All consecutive adult patients with confirmed colon cancer that met the current criteria for surgical resection were considered as eligible. Diagnostic performance assessment included T (T1/T2 vs T3/T4 and <T3ab vs >T3cd) and N (N positive) staging, serosal and retroperitoneal surgical margin (RSM) involvement and extramural vascular invasion (EMVI). Imaging was based on a 3 Tesla MRI system and the evaluation of all sequences (T1, T2 and diffusion-weighted imaging-DWI series) by two independent Παρατηρητήςs. CT scan was performed in a 128 row multidetector (MD) CT scanner (slice thickness: 1mm) with intravenous contrast. Pathology report was considered as the gold standard for local staging. Sensitivity (SE), specificity (SP), and area under the curve (AUC) were calculated for both observers. MRI displayed a higher diagnostic performance over CT in terms of T1/T2 vs T3/T4 (SE: 100% vs 83.9%, SP: 96.6% vs 81%, AUC: 0.825 vs 0.983, p<0.001), N positive (p<0.001) and EMVI (p=0.023) assessment. An excellent performance of MRI was noted in the T3ab vs T3cd (CT AUC Reader1: 0.636, AUC Reader2: 0.55 vs MRI AUC Reader1: 0.829 AUC Reader2 0.846, p=0.01) and RSM invasion diagnosis. In contrast to these, MRI did not perform well in the identification of serosal invasion. MRI had a higher diagnostic yield than CT in several local staging parameters.

Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να συγκρίνει τη διαγνωστική απόδοση της μαγνητικής τομογραφίας (MRI) έναντι της αξονικής τομογραφίας (CT) σε διάφορες πτυχές της τοπικής σταδιοποίησης σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου.Αυτή η μελέτη ήταν μια προοπτική μελέτη διαγνωστικής ακρίβειας .Όλοι οι ενήλικες ασθενείς με επιβεβαιωμένο καρκίνο του παχέος εντέρου που πληρούσαν τα τρέχοντα κριτήρια για χειρουργική εκτομή θεωρήθηκαν επιλέξιμοι. Η διαγνωστική αξιολόγηση της απόδοσης περιελάμβανε την Τ (T1/T2 vs T3/T4 και <T3ab vs >T3cd) και την Ν (Ν θετική) σταδιοποίηση, την διήθηση του ορογόνου, το οπισθοπεριτοναϊκό χειρουργικό όριο (RSM) και την εξωτοιχωματική αγγειακή διήθηση (EMVI). Η απεικόνιση βασίστηκε σε ένα σύστημα μαγνητικής τομογραφίας 3 Tesla και στην αξιολόγηση όλων των αλληλουχιών (T1, T2 και ακολουθία διάχυσης - DWI) από δύο ανεξάρτητους παρατηρητές Ιατρούς - Ακτινολόγους. Η αξονική τομογραφία πραγματοποιήθηκε σε αξονικό τομογράφο 128 σειρών (πάχος τομής: 1 mm) με ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού. Η ιστοπαθολογική έκθεση αποτέλεσε τον χρυσό κανόνα για την τοπική σταδιοποίηση. Η ευαισθησία (SE), η ειδικότητα (SP) και η περιοχή κάτω από την καμπύλη (AUC) υπολογίστηκαν και για τους δύο παρατηρητές.Η μαγνητική τομογραφία έδειξε υψηλότερη διαγνωστική απόδοση σε σχέση με την αξονική τομογραφία σε σχέση με T1/T2 έναντι T3/T4 (SE: 100% έναντι 83,9%, SP: 96,6% έναντι 81%, AUC: 0,825 έναντι 0,983, p<0,001), N θετικό (p <0,001) και εκτίμηση EMVI (p=0,023). Εξαιρετική απόδοση της μαγνητικής τομογραφίας σημειώθηκε στη διάγνωση αναγνώρισης T3ab έναντι T3cd (CT AUC Παρατηρητής 1: 0,636, AUC Παρατηρητής2: 0,55 έναντι MRI AUC Παρατηρητής 1: 0,829 AUC Παρατηρητής2 0,846, p=0,01) και διήθησης του RSM. Σε αντίθεση με αυτές, η μαγνητική τομογραφία δεν είχε καλή απόδοση στον εντοπισμό της διήθησης του ορογόνου.Η μαγνητική τομογραφία είχε υψηλότερη διαγνωστική απόδοση από την αξονική τομογραφία σε αρκετές παραμέτρους τοπικής σταδιοποίησης.