Η αποδοχή των έξυπνων φορετών γυαλιών σε τυπικά και άτυπα περιβάλλοντα μάθησης

Abstract

The purpose of this thesis was to examine the factors that influence primary and secondary school teachers’ intention to use augmented reality smart glasses in their teaching in formal and informal learning environments. Furthermore, another aim was to propose a model of augmented reality smart glasses and to examine whether this is a valid model to explain teachers’ intention to use these glasses. The research sample consisted of 173 primary and secondary school teachers who interacted with two augmented reality smart glasses devices after being trained on their technological and educational affordances. Data pertaining to teachers’ experience while using the augmented reality smart glasses were collected through the Systems Usability Scale, Temple Presence Inventory Spatial Presence Scale, Simulator Sickness Questionnaire, and the NASA Task Load Index questionnaire. The data related to the factors influencing the acceptance of augmented reality smart glasses by teachers were collected through a questionnaire based on the Mobile Augmented Reality Acceptance Model (MARAM). Statistical analysis included: (a) examination of the reliability and convergent validity of the research data (Cronbach’s α, CR, AVE, and indicator loading measures), (b) descriptive analysis of the sample demographics and responses for each proposition/statement of the four weighted scales i.e, Systems Usability Scale, Temple Presence Inventory Spatial Presence, Simulator Sickness Questionnaire, and NASA Task Load Index (mean and standard deviation), (c) the analysis of the data of these scales through the dependent-samples t-test, (d) the testing of the research hypotheses and the validation of the proposed model using Structural Equation Modeling (SEM). The results of the statistical analysis show that teachers perceive the augmented reality smart glasses as easy to use, with a high sense of spatial presence, low sickness scores and low workload. Furthermore, it was found that the intention to use augmented reality smart glasses is positively influenced by attitude and facilitating conditions. Subsequently, attitude is influenced by perceived usefulness, perceived ease of use and perceived enjoyment. Perceived usefulness in turn is influenced by perceived ease of use, perceived enjoyment, and perceived relative advantage while perceived ease of use is influenced by immersion and facilitating conditions. Also, the findings of the four regression models conducted show that: (a) 82% of teachers’ intention to accept augmented reality smart glasses is explained by attitude, perceived usefulness, facilitating conditions and social influence (not statistically significant); (b) 67.6% of teachers’ attitude is explained by perceived enjoyment, ease of use and usefulness, (c) perceived ease of use is explained 84.1% by mobile self-efficacy (not statistically significant), facilitating conditions, and immersion; and (d) perceived usefulness is explained 59.6% by pleasure, perceived relative advantage, ease of use, and immersion. Therefore, the proposed model, the Immersive Technology Acceptance Model (ITAM) is valid and reliable. The above findings contribute to the research gap that exists regarding the acceptance and use of augmented reality smart glasses in education and provide a basis for future research in the field. Finally, the results of this thesis have specific applications for educational technology researchers, manufacturers and developers of augmented reality smart glasses, teachers, and educational policy makers.

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η εξέταση των παραγόντων που επηρεάζουν την πρόθεση των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να χρησιμοποιήσουν έξυπνα γυαλιά ΕΠ στη διδασκαλία τους σε τυπικό και άτυπο περιβάλλον μάθησης. Ακόμη, σκοπός ήταν η πρόταση ενός μοντέλου αποδοχής των εμβυθιστικών τεχνολογιών και η εξέταση του εάν αυτό είναι ένα έγκυρο μοντέλο για να εξηγήσει την πρόθεση χρήσης των έξυπνων γυαλιών ΕΠ από τους/τις εκπαιδευτικούς. Το δείγμα της έρευνας αποτελούνταν από 173 εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οι οποίοι/ες αλληλεπίδρασαν με δύο συσκευές έξυπνων γυαλιών ΕΠ αφού πρώτα επιμορφώθηκαν στις τεχνολογικές και εκπαιδευτικές δυνατότητες/παροχές τους. Τα δεδομένα που αφορούσαν στην εμπειρία των εκπαιδευτικών κατά τη χρήση των έξυπνων γυαλιών ΕΠ συλλέχθηκαν μέσω της Κλίμακας Ευχρηστίας Συστήματος (Systems Usability Scale), της Κλίμακας Χωρικής Παρουσίας (Temple Presence Inventory Spatial Presence), της Κλίμακας που εξετάζει τη Δυσφορία (Simulator Sickness Questionnaire) και του ερωτηματολογίου για τον φόρτο εργασίας (NASA Task Load Index). Τα δεδομένα που αφορούσαν στους παράγοντες που επηρεάζουν την αποδοχή των έξυπνων γυαλιών ΕΠ από τους/τις εκπαιδευτικούς συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίου που βασίστηκε στο Μοντέλο Αποδοχής Κινητής ΕΠ (Mobile Augmented Reality Acceptance Model, MARAM). Η στατιστική ανάλυση περιελάμβανε: (α) την εξέταση της αξιοπιστίας και της συγκλίνουσας εγκυρότητας των δεδομένων της έρευνας (Cronbach α, CR, AVE και μέτρα φόρτωσης δεικτών), (β) την περιγραφική ανάλυση των δημογραφικών στοιχείων του δείγματος και των απαντήσεων για κάθε πρόταση/δήλωση των τεσσάρων σταθμισμένων κλιμάκων δηλαδή της χωρικής παρουσίας, της ευχρηστίας, της δυσφορίας και του φόρτου εργασίας (μέση τιμή και τυπική απόκλιση), (γ) την ανάλυση των δεδομένων των κλιμάκων αυτών μέσω του κριτηρίου t για εξαρτημένα δείγματα (dependent-samples t-test), (δ) τον έλεγχο των υποθέσεων της έρευνας και την επικύρωση του προτεινόμενου μοντέλου με τη μέθοδο Structural Equation Modeling (SEM). Τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης δείχνουν πως οι εκπαιδευτικοί θεωρούν εύχρηστες τις συσκευές των γυαλιών ΕΠ, με υψηλή αίσθηση χωρικής παρουσίας, χαμηλά σκορ δυσφορίας και χαμηλό φόρτο εργασίας. Ακόμη, βρέθηκε ότι στην πρόθεση χρήσης των έξυπνων γυαλιών ΕΠ επιδρά θετικά η στάση και οι διευκολυντικοί παράγοντες. Εν συνεχεία, η στάση επηρεάζεται από την αντιληπτή χρησιμότητα, την αντιληπτή ευκολία χρήσης και την αντιληπτή ευχαρίστηση. Η αντιληπτή χρησιμότητα με τη σειρά της επηρεάζεται από την αντιληπτή ευκολία χρήσης, την αντιληπτή ευχαρίστηση και το αντιληπτό σχετικό πλεονέκτημα ενώ η αντιληπτή ευκολία χρήσης επηρεάζεται από την εμβύθιση και τους διευκολυντικούς παράγοντες. Επίσης, τα ευρήματα των τεσσάρων μοντέλων παλινδρόμησης που διεξήχθησαν δείχνουν ότι: (α) η πρόθεση των εκπαιδευτικών να αποδεχτούν τα έξυπνα γυαλιά ΕΠ εξηγείται σε ποσοστό 82% από τη στάση τους, την αντιληπτή χρησιμότητα, τις συνθήκες διευκόλυνσης και την κοινωνική επιρροή (μη στατιστικά σημαντική), (β) η στάση των εκπαιδευτικών εξηγείται σε ποσοστό 67,6% από την αντιληπτή ευχαρίστηση, την ευκολία χρήσης και την χρησιμότητα, (γ) η αντιληπτή ευκολία χρήσης εξηγείται σε ποσοστό 84,1% από την αυτοαποτελεσματικότητα (μη στατιστικά σημαντική), τους διευκολυντικούς παράγοντες και την εμβύθιση και (δ) η αντιληπτή χρησιμότητα εξηγείται σε ποσοστό 59,6% από την ευχαρίστηση, το αντιληπτό σχετικό πλεονέκτημα, την ευκολία χρήσης και την εμβύθιση. Επομένως, τα αποτελέσματα δείχνουν πως το προτεινόμενο μοντέλο αποδοχής των εμβυθιστικών τεχνολογιών από εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το Μοντέλο Αποδοχής Εμβυθιστικών Τεχνολογιών (Immersive Technology Acceptance Model, ITAM), είναι έγκυρο και αξιόπιστο. Τα ανωτέρω ευρήματα συνεισφέρουν στο ερευνητικό κενό το οποίο υπάρχει αναφορικά με την αποδοχή και χρήση των έξυπνων γυαλιών ΕΠ στον τομέα της εκπαίδευσης και αποτελούν βάση για μελλοντική έρευνα στο πεδίο. Τέλος, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβή έχουν συγκεκριμένες εφαρμογές για του/τις ερευνητές/τριες της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, τους/τις κατασκευαστές/τριες και προγραμματιστές/τριες των έξυπνων γυαλιών, τους/τις εκπαιδευτικούς και τους/τις υπεύθυνες χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής.