Επίδραση του μητρικού γάλατος τράπεζας από μητέρες πρόωρων στη νοσηρότητα, αύξηση και ανάπτυξη των πολύ χαμηλού βάρους γέννησης πρόωρων σε σύγκριση με το μητρικό γάλα τράπεζας από μητέρες τελειόμηνων

Abstract

Background: Human milk is the best nutritional option for infants, especially for those born preterm. Feeding with mother’s own milk (MOM) has been an important factor contributing to increased survival and improved outcomes of very low birth weight (VLBW) infants (<1500 g) over the past two decades. However, a considerable number of mothers delivering preterm struggle to provide adequate milk the first days after delivery to meet their infants’ requirements. When MOM is not sufficient, pasteurized donor milk (DM) is the best alternative according to current recommendations. Donor milk is primarily derived from mothers of term-born infants for the first six months of lactation. This term milk presents significant differences compared to preterm human milk which has higher protein concentration and more caloric energy. Thus, in such cases, fortification of human milk becomes necessary, but it is recommended when the neonate receives a milk volume of at least 50-100 ml/kg/day. This delay in fortification may result in significant protein deficit during the first weeks of life. This is a primary concern in infants fed with term donor milk given the fact that protein amounts in human milk tend to decrease with postnatal age. Hypothesis: We hypothesized that feeding VLBW infants with MOM supplemented, if required, with preterm donor milk (PDM) may positively influence the protein intake and, consequently, the infants’ growth. The aim of the current study was to assess whether MOM supplementation with PDM has any beneficial effects on energy and protein intake and growth in VLBW infants. Additionally, because most proteins in maternal milk are primarily antibodies, we considered that PDM may have a positive impact on morbidity.Material and Methods: This is a randomized, controlled, double-blind study involving 120 VLBW preterm infants. Of these, 43 preterm infants were fed with MOM supplemented, if required, with preterm donor milk (PDM group, Group A), whereas 77 preterm infants were fed with MOM supplemented, if required, with term donor milk (TDM) (TDM group, Group B), for the first three weeks of life (donor milk period). After the donor milk period and until discharge, increasing demands were met with formula supplementation if MOM was not available or the milk bank was unable to provide TDM. Feeding of unfortified ΜΟΜ or pasteurized DM from the hospital’s milk bank was initiated within the first 3 days of life. Powder breast milk fortifier (BMF) (Human Milk Fortifier, Nutricia) was added to human milk once milk intake reached >50ml/kg/day. To measure the nutrient content of milk, a random representative sample of the human milk pool (MOM or DM) was analyzed before fortification, once a week, using the MIRIS Human Milk Analyzer (HMA™, Miris AB, Uppsala, Sweden). The following parameters were recorded in all infants during hospitalization:•CRIB II score (Clinical Risk Index for Babies), •Anthropometric characteristics (body weight and length, head circumference) at birth, at the end of donor milk period, and at discharge. The anthropometric characteristics were recorded as both absolute values and z-scores. The difference (Δz-score) of z-score for body weight, body length and head circumference from birth to the end of donor milk period, as well as from birth to discharge, was calculated. •Total protein and energy intake via parenteral nutrition, MOM, DM and fortification. •Neonatal/Infant Morbidity. In particular: Culture-positive sepsis, necrotizing enterocolitis, bronchopulmonary dysplasia, retinopathy of prematurity, intraventricular hemorrhage, conservative or surgical closure of patent ductus arteriosus. Results: Mean protein intake during the donor milk period was significantly higher in Group A than in Group B (p=0.023). When protein intake was assessed at each week separately, a significant difference between groups was observed at week 3 after birth (p=0.01). Protein intake was also significantly higher in Group A than in Group B at initiation of breast milk fortification (p=0.006) and throughout hospitalization (p=0.014). Additionally, Δz-score in body weight and head circumference from birth to the end of donor milk period differed significantly between Group A and Group B (p=0.019 and p=0.001, respectively). No difference was found in Δz-score for body length between groups. At discharge, body weight was significantly higher in Group A than in Group B (p=0.047). Morbidity during hospitalization did not differ significantly between groups. Conclusions: This study showed that feeding VLBW infants with MOM supplemented (when necessary) with pasteurized PDM has a positive impact on protein intake, especially in the first days of life until initiation of human milk fortification, as well as on physical growth parameters (body weight and head circumference) at the end of the donor milk period.

Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, όπως και στη χώρα μας, παρατηρείται αύξηση της επιβίωσης των πολύ χαμηλού βάρους γέννησης (ΠΧΒΓ) πρόωρων νεογνών (βάρος γέννησης <1500 γρ.). Ένας από τους παράγοντες που έχει συμβάλλει σημαντικά είναι η σίτισή τους με μητρικό γάλα. Μελέτες δείχνουν ότι το γάλα των μητέρων που γέννησαν πρόωρα παρουσιάζει διαφορές σε σύγκριση με το γάλα μητέρων που γέννησαν τελειόμηνα νεογνά και οι διαφορές αυτές είναι ανάλογες με το βαθμό της προωρότητας. Όταν όμως το μητρικό γάλα της μητέρας τους είτε δεν είναι διαθέσιμο, είτε δεν επαρκεί σε ποσότητα, τα πρόωρα νεογνά σιτίζονται με μητρικό γάλα Τράπεζας, το οποίο προέρχεται κυρίως από μητέρες που γέννησαν τελειόμηνα και έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη. Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η ανάγκη εμπλουτισμού του. Η έναρξη εμπλουτισμού συστήνεται όταν η ποσότητα μητρικού γάλατος που λαμβάνει το νεογνό φτάσει τουλάχιστον τα 50-100ml/kg/ημέρα. Στο διάστημα όμως αυτό, δημιουργείται έλλειμμα πρωτεΐνης για τα πρόωρα που σιτίζονται με παστεριωμένο μητρικό γάλα Τράπεζας, ενώ αντίθετα, η σίτισή τους με μητρικό γάλα της μητέρας τους εξασφαλίζει την κάλυψη των αυξημένων αναγκών τους σε πρωτεΐνη. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί αν το μητρικό γάλα που προέρχεται από δότριες μητέρες πρόωρων νεογνών έχει θετική επίδραση στη σωματική αύξηση και στην ελάττωση της νοσηρότητας πρόωρων νεογνών πολύ χαμηλού βάρους γέννησης σε σύγκριση με πρόωρα νεογνά παρόμοιας ηλικίας κύησης και βάρους γέννησης που σιτίζονται με γάλα προερχόμενο από δότριες μητέρες τελειόμηνων νεογνών. Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για τυχαιοποιημένη διπλή τυφλή μελέτη στην οποία συμμετείχαν 120 πρόωρα νεογνά με ΠΧΒΓ. Κατά τις τρεις (3) πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννηση (περίοδος παρέμβασης), 43 από τα 120 νεογνά σιτίστηκαν με φρέσκο μητρικό γάλα των μητέρων τους σε συνδυασμό με παστεριωμένο μητρικό γάλα από μητέρες που γέννησαν πρόωρα νεογνά (ΠΠΜΓ), εάν το γάλα της μητέρας τους δεν επαρκούσε (Ομάδα Α), ενώ τα 77 νεογνά σιτίστηκαν με φρέσκο μητρικό γάλα των μητέρων τους σε συνδυασμό με παστεριωμένο μητρικό γάλα από μητέρες που γέννησαν τελειόμηνα νεογνά (ΤΠΜΓ), εάν το μητρικό γάλα της μητέρας τους δεν επαρκούσε (Ομάδα Β). Ο εμπλουτισμός του μητρικού γάλατος με ενισχυτή BMF (Human Milk Fortifier, Nutricia) ξεκίνησε όταν η ποσότητα του προσλαμβανόμενου μητρικού γάλατος ήταν >50ml/kg/24ωρο. Μετά από την περίοδο παρέμβασης, οι δύο ομάδες πρόωρων νεογνών σιτίστηκαν με γάλα του εμπορίου (τεχνητή διατροφή) εάν το μητρικό γάλα της μητέρας τους δεν επαρκούσε ή η Τράπεζα Γάλατος δεν μπορούσε να παρέχει παστεριωμένο μητρικό γάλα. Προκειμένου να μετρηθεί η περιεκτικότητα του μητρικού γάλατος σε θρεπτικά συστατικά χρησιμοποιήθηκε ειδικός αναλυτής (Miris, Human Milk Analyzer), ο οποίος πραγματοποιεί τις μετρήσεις με τη μέθοδο της υπέρυθρης φασματοσκοπίας.Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας των πρόωρων καταγράφηκαν: •Το CRIB II score ( Clinical Risk Index for Babies) •Τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά των πρόωρων (βάρος σώματος, μήκος σώματος και περίμετρος κεφαλής) κατά τη γέννηση, στο τέλος της περιόδου παρέμβασης και κατά την έξοδο από τη ΜΕΝΝ. Τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά καταγράφηκαν τόσο ως απόλυτες τιμές, όσο και ως z-score •Η συνολική πρόσληψη πρωτεΐνης και θερμίδων, και •Η νοσηρότητα (σηψαιμία, νεκρωτική εντεροκολίτιδα, βρογχοπνευμονική δυσπλασία, αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας, ενδοκράνια αιμορραγία, και ανοικτός αρτηριακός πόρος που χρειάστηκε αντιμετώπιση). Αποτελέσματα: Η πρόσληψη πρωτεΐνης ήταν υψηλότερη στην ομάδα Α σε σύγκριση με την ομάδα Β κατά την έναρξη του εμπλουτισμού του μητρικού γάλατος (p=0.006), κατά τη διάρκεια της περιόδου παρέμβασης (p=0.023), καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια της συνολικής νοσηλείας (p=0.014). Επιπλέον, η ομάδα Α παρουσίασε υψηλότερο Δz-score για το βάρος σώματος (p=0.019) και για την περίμετρο κεφαλής (p=0.001) από τη γέννηση μέχρι το τέλος της περιόδου παρέμβασης και υψηλότερο βάρος σώματος κατά την έξοδο από τη ΜΕΝΝ (p=0.047) συγκριτικά με την ομάδα Β. Δεν διέφερε η νοσηρότητα μεταξύ των δύο ομάδων νεογνών. Συμπεράσματα: Η σίτιση πρόωρων νεογνών πολύ χαμηλού βάρους γέννησης με παστεριωμένο μητρικό γάλα από μητέρες που γέννησαν πρόωρα νεογνά έχει θετική επίδραση στην πρόσληψη πρωτεΐνης, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες ημέρες ζωής μέχρι την έναρξη του εμπλουτισμού του μητρικού γάλατος, καθώς και στα σωματομετρικά χαρακτηριστικά, όπως το βάρος σώματος και η περίμετρος κεφαλής.