Αντιμετώπιση της συνύπαρξης του καταρράκτη με το πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, ελεγχόμενο φαρμακευτικά: μία αναδρομική μελέτη

Abstract

Purpose: To evaluate the clinical outcomes in patients with primary open-angle glaucoma (POAG) and co-existent cataract, treated with phacoemulsification cataract surgery, either alone or in combination with trabeculectomy. Methods: Participants in this retrospective study were 52 patients diagnosed with POAG and coexistent cataract, who underwent uneventful either phacoemulsification cataract surgery (Group I, n=27) or combined phacoemulsification cataract surgery and trabeculectomy (Group II, n=25) with at least 24 months follow-up postoperatively. We recorded the changes in intraocular pressure (IOP) and in the need of anti-glaucoma medications before and after surgical procedures. Results: There was a statistically significant decrease in IOP at postoperative day 7 in both groups (p<0.001), which remained until the end of the 24-month follow-up in both groups. At month 24, the two groups did not differ significantly in terms of IOP (14.3±1.4 vs. 13.1±1.2 for Group I and Group II respectively , p=0.447). In addition, there was a statistically significant decrease in the number of anti-glaucoma medications needed at postoperative day 7 in both groups (p<0.001). At month 24, patients in both groups needed about one additional anti-glaucoma medication to control their IOP. Of note, during the first month after surgery, 20% of patients in Group II needed adjunct 0.1 ml 5-FU injections to the bleb. Conclusions: Both surgical interventions, namely phacoemulsification cataract surgery alone and phacoemulsification/trabeculectomy, were found to be effective in the management of POAG with coexistent cataract, presenting significant decrease in the IOP and in the need of anti-glaucoma medications postoperatively at a long-term follow-up period of 24 months.

Σκοπός: Η αξιολόγηση των κλινικών αποτελεσμάτων σε ασθενείς με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας (ΠΓΑΓ) και συνυπάρχοντα καταρράκτη, που αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική επέμβαση καταρράκτη φακοθρυψίας, είτε μόνη είτε σε συνδυασμό με τραμπεκουλεκτομή. Μέθοδοι: Οι συμμετέχοντες σε αυτήν την αναδρομική μελέτη ήταν 52 ασθενείς με διάγνωση ΠΓΑΓ και συνυπάρχοντα καταρράκτη, οι οποίοι υποβλήθηκαν χωρίς επιπλοκές είτε σε εγχείρηση φακοθρυψίας (Ομάδα I, n=27) είτε σε συνδυασμένη χειρουργική επέμβαση φακοθρυψίας και τραμπεκουλεκτομή (Ομάδα II) με τουλάχιστον 24 μήνες μετεγχειρητική παρακολούθηση. Καταγράψαμε τις αλλαγές στην ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ) και την ανάγκη για φάρμακα κατά του γλαυκώματος πριν και μετά τις χειρουργικές επεμβάσεις. Αποτελέσματα: Υπήρξε μια στατιστικά σημαντική μείωση της ΕΟΠ την 7η μετεγχειρητική ημέρα και στις δύο ομάδες (p<0,001), η οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος της 24μηνης μετεγχειρητικής παρακολούθησης και στις δύο ομάδες. Τον 24ο μήνα, οι δύο ομάδες δεν διέφεραν σημαντικά ως προς την ΕΟΠ (14,3±1,4 έναντι 13,1±1,2 για την Ομάδα Ι και την Ομάδα ΙΙ αντίστοιχα, p=0,447). Επιπλέον, υπήρξε μια στατιστικά σημαντική μείωση στον αριθμό των φαρμάκων κατά του γλαυκώματος που απαιτούνται την έβδομη μετεγχειρητική ημέρα και στις δύο ομάδες (p<0,001). Τον 24ο μήνα, οι ασθενείς και στις δύο ομάδες χρειάζονταν περίπου ένα επιπλέον φάρμακο κατά του γλαυκώματος για τον έλεγχο της ΕΟΠ τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τον πρώτο μήνα μετά την επέμβαση, το 20% των ασθενών στην Ομάδα II χρειάστηκαν συμπληρωματικές ενέσεις 0,1 ml 5-FU στην διηθητική φυσαλίδα. Συμπεράσματα: Και οι δύο χειρουργικές παρεμβάσεις, δηλαδή η επέμβαση φακοθρυψίας καταρράκτη μόνη της και η φακοθρυψία/τραμπεκουλεκτομή, βρέθηκαν αποτελεσματικές στη διαχείριση του ΠΓΑΓ με συνυπάρχοντα καταρράκτη, παρουσιάζοντας σημαντική μείωση στην ΕΟΠ και στην ανάγκη αντιγλαυκωματικών φαρμάκων μετεγχειρητικά σε μεγάλο χρονικό διάστημα, περιόδου παρακολούθησης 24 μηνών.