Ancient and contemporary use of open-air theatres: evolution and acoustic effect of scenery design

Abstract

The subject of this research is the architectural and acoustic properties of ancient theatres, focusing on their contemporary use and the effect of scenery design. Performance style, material use and influence of architectural characteristics and evolution on acoustics are of interest. Generic scenery designs are investigated and guidelines for architects and scenery designers are provided. This dissertation is organised in twelve chapters. Chapter 1 is the introduction. The literature review is presented in Part 1. Chapter 2 examines the theory of sound in antiquity and today, currently used acoustic indices and commonly used acoustic software. Chapter 3 describes ancient performance spaces, in terms of layout, and forms of drama. Chapter 4 focuses on: stage building in antiquity, revival of ancient drama and scenery design categorisation. Part 2, the methodology, contains Chapters 5 and 6. The former examines appropriate parameters for acoustic software use, on-site measurements, absorption coefficient measurements and subjective evaluation. Chapter 6 investigates the phenomena of diffraction in ancient theatres, which can be accurately calculated by applying appropriate scattering coefficients. Part 3 presents the main analysis in four chapters. Chapter 7 examines theatre evolution in antiquity, revealing that the acoustic environment improved. Chapter 8 compares measurements, simulation and subjective evaluation for Epidaurus, Knossos and Philippi, and presents absorption coefficient measurements for porous stone. Chapters 9 and 10 acoustically investigate Mieza, Philippi and Dion in terms of ancient/present condition and restoration proposals with purposely-built stage enclosures, and effects of generic scenery categories respectively. Chapter 11 offers guidelines for ancient theatre and scenery design use, with applications to contemporary open-air theatres. Finally, Chapter 12 presents this study’s conclusions, contribution to knowledge and further work. This study introduced and acoustically examined early theatre forms, emphasised on the acoustic improvements in theatre evolution, and demonstrated the usefulness of stage buildings/enclosures and scenery,

Αντικείμενο αυτής της έρευνας είναι οι αρχιτεκτονικές και ακουστικές ιδιότητες των αρχαίων θεάτρων, εστιάζοντας στη σύγχρονη χρήση τους και στην επίδραση του σχεδιασμού σκηνικών. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν η απόδοση της παράστασης, η υλικότητα και η επίδραση των αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών και της εξέλιξης των θεάτρων στην ακουστική. Διερευνώνται πρότυπα σχέδια σκηνικών και παρέχονται οδηγίες για αρχιτέκτονες και σχεδιαστές σκηνικών. Η παρούσα διπλωματική εργασία είναι οργανωμένη σε δώδεκα κεφάλαια. Το 1ο κεφάλαιο είναι η εισαγωγή. Η βιβλιογραφική ανασκόπηση παρουσιάζεται στο 1ο μέρος και περιλαμβάνει τα κεφάλαια 2, 3 και 4. Περιγράφει την αρχιτεκτονική εξέλιξη χώρων παραστάσεων στην αρχαιότητα, βάσει αναγκών που σχετίζονται με το αρχαίο δράμα. Κατόπιν επικεντρώνεται στο κτίριο της σκηνής στο αρχαίο θέατρο, στην σύγχρονη αναβίωση του αρχαίου δράματος και στον σχεδιασμό και κατηγοριοποίηση σκηνικών. Επίσης, εξετάζεται η θεωρία του ήχου στην αρχαιότητα και σήμερα, οι επί του παρόντος χρησιμοποιούμενοι ακουστικοί δείκτες καθώς και λογισμικά σχεδιασμού και ακουστικής. Το 2ο μέρος αφορά στην μεθοδολογία και περιέχει τα Κεφάλαια 5 και 6. Το πρώτο παρουσιάζει την μεθοδολογία για την υποκειμενική αξιολόγηση της σύγχρονης χρήσης αρχαίων θεάτρων, εξετάζει τις κατάλληλες παραμέτρους ακουστικής προσομοίωσης, επιτόπιες μετρήσεις και μετρήσεις συντελεστών απορρόφησης. Το Κεφάλαιο 6 διερευνά τα φαινόμενα περίθλασης στα αρχαία θέατρα, τα οποία μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια εφαρμόζοντας κατάλληλους συντελεστές σκέδασης.Το 3ο μέρος παρουσιάζει την κύρια ανάλυση σε τέσσερα κεφάλαια. Το Κεφάλαιο 7 εξετάζει την εξέλιξη του θεάτρου στην αρχαιότητα, αποκαλύπτοντας ότι το ακουστικό περιβάλλον βελτιώθηκε. Το Κεφάλαιο 8 συγκρίνει μετρήσεις, προσομοίωση και υποκειμενική αξιολόγηση για την Επίδαυρο, την Κνωσό και τους Φιλίππους και παρουσιάζει μετρήσεις συντελεστών απορρόφησης για πορώδη λίθο. Τα Κεφάλαια 9 και 10 διερευνούν τα αρχαία θέατρα της Μίεζας των Φιλίππων και του Δίου, όσον αφορά στην χρήση τους στην αρχαιότητα και την σημερινή τους κατάσταση, και παρέχει προτάσεις αποκατάστασης με ενσωμάτωση πρότυπου σχεδιασμού σκηνικού. Το Κεφάλαιο 11 προσφέρει κατευθυντήριες γραμμές για τη χρήση αρχαίων και σύγχρονων ανοικτών θεάτρων. Τέλος, το Κεφάλαιο 12 παρουσιάζει τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης, τη συμβολή στη γνώση και προτάσεις για περαιτέρω έρευνα. Αυτή η μελέτη εισήγαγε και εξέτασε πρώιμες μορφές θεάτρου, ανέλυσε αρχιτεκτονικά την εξέλιξη του θεάτρου δίνοντας έμφαση στις ακουστικές βελτιώσεις και ανέδειξε τη χρησιμότητα των κτιρίων της σκηνής και στον σκηνικό χώρο.