Οι διευκρινίσεις επί των προσφορών στις δημόσιες συμβάσεις

Abstract

The current thesis aims at providing a complete analysis of the institution of the clarifications of tenders in public procurement law not only from the viewpoint of substantive law but also from the viewpoint of the procedure law. The radical amendment of the wording and the structure of article 102 of Law 4412/2016 by article 42 of Law 4782/2021 created a series of matters and problems regarding mainly the scope of the new article 102, since the new amended formulation was rather wide, setting as the only barrier for the application of the new provision the general principles of public procurement law. As for the requirements of application of the provision it was attempted already from the first Chapter the delineation of the scope of the new provision not only in theoretical but also in practical level. In a theoretical level, the general principles of the public procurement law were analyzed, which constitute the only barrier of application of the provision, which is set out explicitly by the wording itself of article 102 of Law 4412/2016. Additionally, there were analyzed one by one the requirements which were formed under the light of the previous provision and it was analyzed by the interpretative tool of the general principles of public procurement law whether those requirements continue to be in force also for the amended article 102. In practical level, there was attempted the review of the most common cases of deficiencies- errors found in the context of the application of article 102 of law 4412/2016 and whether those deficiencies and errors are and should be corrected through the institution of clarifications of article 102 of Law 4412/2016.In the second Chapter there was attempted the interpretative analysis of Article 102 of Law 4412/2016 under the light of the procedure law. In the first part there was attempted the review of whether the call for the provisions of tenders is or should be acknowledged as an enforceable act contested independently before the HSPPA (Hellenic Single Public Procurement Authority) and the Administrative Courts. In the second part it was analyzed whether the invocation of the application of Article 102 of Law 4412/2016 is deemed as procedurally effectual.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή φιλοδοξεί να παράσχει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του θεσμού των διευκρινίσεων των προσφορών στο δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων τόσο από άποψη ουσιαστικού όσο και δικονομικού δικαίου. Η εκ βάθρων αναθεώρηση του λεκτικού και της δομής του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016 με το άρθρο 42 του Ν. 4782/2021 δημιούργησε μια σειρά από ζητήματα και προβληματικές που αφορούν κυρίως το πεδίο εφαρμογής του νέου άρθρου 102, καθώς η νέα τροποποιηθείσα διατύπωση ήταν αρκετά πιο ευρεία, θέτοντας ως μοναδικό όριο για την εφαρμογή της διάταξης τις γενικές αρχές του δικαίου των δημοσίων συμβάσεων. Ως προς τις προϋποθέσεις εφαρμογής επιχειρήθηκε ήδη από το πρώτο Κεφάλαιο η χάραξη των ορίων του πεδίου εφαρμογής της νέας διάταξης τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Σε θεωρητικό επίπεδο, αναλύθηκαν οι γενικές αρχές του δικαίου των δημοσίων συμβάσεων οι οποίες και αποτελούν το μόνο όριο εφαρμογής της διάταξης το οποίο προβλέπεται ρητώς από το ίδιο το γράμμα του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016. Επιπλέον αναλύθηκαν μια προς μια οι προϋποθέσεις που είχαν διαμορφωθεί υπό το φως της προϊσχύουσας διάταξης και εξετάστηκε με ερμηνευτικό εργαλείο τις γενικές αρχές του δικαίου των συμβάσεων, κατά πόσο οι προϋποθέσεις αυτές εξακολουθούν να ισχύουν και για το αναθεωρημένο άρθρο 102. Σε πρακτικό επίπεδο, επιχειρήθηκε η εξέταση των πιο συχνών περιπτώσεων ελλείψεων- σφαλμάτων που απαντούν στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016 και το κατά πόσο αυτές είναι ή πρέπει να είναι ιάσιμες δια του θεσμού των συμπληρώσεων – διευκρινίσεων του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016. Στο δεύτερο κεφάλαιο επιχειρήθηκε η ερμηνευτική ανάλυση του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016 υπό το πρίσμα του δικονομικού δικαίου. Στο πρώτο μέρος επιχειρήθηκε η εξέταση του κατά πόσο η κλήση προς παροχή διευκρινίσεων είναι ή πρέπει να αναγνωρίζεται ως εκτελεστή διοικητική πράξη αυτοτελώς προσβαλλόμενη ενώπιον της ΕΑΔΗΣΥ και των διοικητικών Δικαστηρίων. Σε δεύτερο στάδιο αναλύθηκε το κατά πόσο η επίκληση της δυνητικής εφαρμογής του άρθρου 102 του Ν. 4412/2016 παρίσταται ως δικονομικά λυσιτελής.