Recent advances in tremors in dogs and cats

Abstract

Tremors in dogs and cats have been faintly investigated in veterinary neurology. There are poorly known tremors in dogs and cats, that require further description. Additionally, it is controversial whether further investigations such as advanced imaging is indicated in some types of tremor. Little is further known about the treatment and outcome of these tremors. Especially in cats, it is unknown which diseases are the most common causes of tremors. In this thesis, several of the aforementioned questions are attempted to be answered with an aim to elucidate these often enigmatic neurological signs in dogs and cats. This thesis is divided in the following chapters. In the general introduction (chapter 1) a narrative review is provided discussing the currently known tremors in dogs and cats based on up-to-date veterinary literature. This chapter also contains a clinical and practical approach of tremors and contains a series of videos of tremors in dogs and cats. The scientific aims (chapter 2) of this thesis are presented in this section. The results of this thesis are presented, and they are divided in 7 chapters. In chapter 3 the signalment, semiology, magnetic reasoning imaging (MRI) findings and outcomes of dogs with idiopathic episodic head tremor (IEHT) and structural episodic head tremor(SEHT) were investigated. We found that SEHT exists in dogs and can be associated with a structural lesion in the thalamus or/and mesencephalic aqueduct. Structural episodic head tremor is usually manifested in older dogs with accompanying neurological deficits compared to IEHT dogs. In chapter 4, dystonic head tremor as a sign of paroxysmal dyskinesia was investigated in dogs. We recognised dystonic head tremor as a part of semiology in 43.6 % of dogs with paroxysmal dyskinesia. Poodle or Poodle-cross breeds were the most commonly affected breeds. In chapter 5, episodic mandibular tremor, that is teeth chattering, was investigated in dogs and cats in hospital populations as well as in an open public survey. We recognised an idiopathic episodic mandibular tremor in dogs and cats as a novel possible benign movement disorder. These dogs and cats did not have any other underlying neurologic disease and other accompanying neurological signs. Cavalier King Charles Spaniels were overrepresented.189In chapter 6, the tremor phenotype, diagnostic test findings, treatment and outcome of dogs with orthostatic tremors and orthostatic tremor-plus were investigated. We found that orthostatic tremor was common in young giant or large breeds, and that also orthostatic tremor – plus exists in dogs which can be concomitant or associated with other neurological diseases. In chapter 7, the study evaluates the prevalence of underlying a etiologies and describes the clinical features of a large cohort of cats with tremors. We found that the most common diseases causing tremors in cats include degenerative encephalopathy, feline infectious peritonitis, congenital portosystemic shunt, intoxication and polyneuropathy. In chapter 8, we investigated in-depth the clinical features of tremors in cats with hepatic encephalopathy and congenital portosystemic shunts or post-attenuation neurologic syndrome. We found that tremors of variable phenotype occur in cats with a portosystemic shunt. In some cats tremors can be the main presenting complaint. In conclusion, the studies included in this thesis provide new information on tremors in dogs and cats. Further prospective studies are necessary to further increase our knowledge of tremors in dogs and cats.

Οι τρόμοι στον σκύλο και στην γάτα έχουν μελετηθεί ελάχιστα στην κτηνιατρική νευρολογία. Υπάρχουν τρομώδη σύνδρομα στον σκύλο και την γάτα που είναι ελάχιστα ή επιφανειακά γνωστά. Επιπλέον, είναι άγνωστη η αξία της περαιτέρω απεικονιστικής διερεύνησης των περιστατικών αυτών. Η γνώση παραμένει επιφανειακή στη θεραπεία και την έκβαση των περιστατικών αυτών. Ιδιαίτερα στις γάτες, οι πιο συχνές αιτίες πρόκλησης τρόμων δεν είναι γνωστές. Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στην διερεύνηση περιστατικών τρόμων σε σκύλους και γάτες και την διαλεύκανση των συνδρόμων που οδηγούν σε αυτούς. Η διατριβή δομείται σε εισαγωγή αποτελούμενη από βιβλιογραφική ανασκόπηση των τρόμων στο σκύλο και στη γάτα και την κλινική τους προσέγγιση (κεφάλαιο 1). Έπειτα, παρατίθενται οι επιστημονικοί στόχοι της διατριβής (κεφάλαιο 2). Τα αποτελέσματα της διατριβής διαμοιράζονται σε 7 κεφάλαια. Στο κεφάλαιο 3, παρουσιάζονται τα κλινικά, νευρολογικά και απεικονιστικά εύρηματα, η θεραπεία και η έκβαση των σκύλων με ιδιοπαθή επεισοδιακό τρόμος κεφαλής (ΙΕΤΚ) και δευτερογενή επεισοδιακό τρόμο κεφαλής (ΔΕΤΚ). Βρήκαμε ότι ο ΔΕΤΚ υφίσταται στους σκύλους και ίσως συσχετίζεται με δομική αλλοίωση στον θάλαμο ή/και στον υδραγωγό του μεσεγκεφάλου. Ο ΔΕΤΚ συνήθως εμφανίζεται σε ηλικιωμένα ζώα με συνοδά νευρολογικά ευρήματα σε αντίθεση με τον ΙΕΤΚ που εμφανίζεται ως μόνο σημείο σε νεαρότερα ζώα. Στο κεφάλαιο 4, παρουσιάζεται ο δυστονικός τρόμος κεφαλής (ΔΤΚ) ως σημείο του φάσματος της παροξυσμικής δυσκινησίας των σκύλων. Στην εργασία αυτή, ο ΔΤΚ αναγνωρίστηκε ως σημείο της παροξυσμικής δυσκινησίας στο 43.6% των σκύλων με παροξυσμική δυσκινησία. Η πιο συχνά εμφανιζόμενη φυλή ήταν η φυλή Poodle ή υβρίδιά της. Στο κεφάλαιο 5, παρουσιάζεται ο επεισοδιακός τρόμος της γνάθου (ΕΤΓ) σε σκύλους και γάτες που μελετήθηκε σε πληθυσμό νοσοκομείου αλλά και μέσω ανοιχτής διαδικτυακής έρευνας προς ιδιοκτήτες. Παρουσιάσαμε τον ΕΤΓ ως πιθανή κινητική διαταραχή για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία. Οι σκύλοι με ΕΤΓ δεν είχαν άλλη υποκείμενη νευρολογική νόσο ή άλλα συνοδά νευρολογικά σημεία. Η πιο συχνή φυλή που παρουσιάστηκε με αυτό το πρόβλημα ήταν τα Cavalier King Charles Spaniels. Στο κεφάλαιο 6, μελετήθηκε ο φαινότυπος του τρόμου, τα διαγνωστικά ευρήματα, η θεραπεία και η έκβαση σε σκύλους με ορθοστατικό τρόμο ή ορθοστατικό τρόμο – plus. Βρήκαμε ότι ο ορθοστατικός τρόμος είναι συχνός σε νεαρά μεγαλόσωμα ή γιγαντόσωμα σκυλιά, και ότι ο ορθοστατικός τρόμος – plus υπάρχει στους σκύλους και μπορεί να είναι συνυπάρχων ή συσχετιζόμενος με υποκείμενη νευρολογική νόσο. Στο κεφάλαιο 7, μελετάται η συχνότητα των υποκείμενων νευρολογικών νοσημάτων που προκαλούν τρόμους σε μια μεγάλη ομάδα γατών. Βρήκαμε ότι οι πιο συχνές παθήσεις που προκαλούν τρόμο στις γάτες είναι οι εκφυλιστικές εγκεφαλοπάθειες, η λοιμώδης περιτονίτιδα της γάτας, η ηπατική εγκεφαλοπάθεια, οι τοξικώσεις και η πολυνευροπάθεια. Στο κεφάλαιο 8, μελετήσαμε εις βάθος τα κλινικά χαρακτηριστικά των τρόμων σε γάτες με ηπατική εγκεφαλοπάθεια λόγω συγγενών πυλαιοσυστηματικών αναστομώσεων. Βρήκαμε ότι οι γάτες αυτές είχαν μεγάλη ποικιλία φαινοτύπων στους τρόμους, και ότι κάποιες από αυτές παρουσιάστηκαν στη κλινική με τρόμο ως το μόνο νευρολογικό σημείο. Συμπερασματικά, οι μελέτες της διατριβής αυτής παρέθεσαν νέα πληροφορία σχετικά με τους τρόμους στις γάτες και στους σκύλους. Επιπλέον προοπτικές μελέτες επιβάλλονται ώστε να διευρυνθεί η γνώση των φαινομένων αυτών στα μικρά ζώα.