Η ανάπτυξη της ελπίδας σε υγειονομικό προσωπικό και η επίδρασή της στην ικανοποίηση των ασθενών σε μονάδες υγείας

Abstract

This PhD thesis examines the impact of two educational interventions aimed at developing Hope in health professionals. Specifically, it investigates whether the potential improvement of Hope in health professionals is feasible to improve other dimensions of Psychological Capital, and whether such an improvement can contribute to improved patient satisfaction. First, an overview of the theory of Positive Psychology, which forms the basis of Positive Organizational Behavior, is provided, in which the cultivation of a positive corporate culture contributes to employees enjoying their work and being productive. Positive Organizational Behaviour encompasses four dimensions Hope, (Self) Efficacy, Resilience and Optimism which form the HERO model. It has its origins in the theory of Psychological Capital, which also contributes to improving the psychological state of employees. The thesis then focuses on the role of Hope and Psychological Capital in the healthcare sector and specifically on the impact they have first of all on healthcare staff, who in turn come into contact with patients. The structure of the educational intervention is described along with the conduct and analysis of the results of the educational interventions, which show that there is a clear improvement not only in Hope, but also overall in the dimensions of Psychological Capital in the groups of healthcare workers who took part in the educational interventions. In addition, an increased level of patient satisfaction was also recorded in the groups treated by those healthcare workers. Finally, the limitations of the study are extensively analyzed and future applications of interventions aimed at improving Hope are suggested.

Στην παρούσα Διδακτορική Διατριβή εξετάζεται ο αντίκτυπος που έχει η διεξαγωγή δύο εκπαιδευτικών παρεμβάσεων με στόχο την ανάπτυξη της Ελπίδας σε επαγγελματίες υγείας. Συγκεκριμένα, διερευνάται κατά πόσον η ενδεχόμενη βελτίωση της Ελπίδας στους επαγγελματίες υγείας είναι εφικτό να βελτιώσει και τις άλλες διαστάσεις του Ψυχολογικού Κεφαλαίου, αλλά και αν μία τέτοια βελτίωση μπορεί να συνεισφέρει στην βελτίωση της ικανοποίησης των ασθενών. Κατ’αρχάς, πραγματοποιείται επισκόπηση της θεωρίας της Θετικής Ψυχολογίας, η οποία αποτελεί την βάση της Θετικής Οργανωσιακής Συμπεριφοράς, κατά την οποία η καλλιέργεια μίας θετικής εταιρικής κουλτούρας συμβάλλει στο να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι την εργασία τους και να είναι αποδοτική. Η Θετική Οργανωσιακή Συμπεριφορά περιλαμβάνει τέσσερις διαστάσεις: Ελπίδα, Αυτεπάρκεια, Ανθεκτικότητα και Αισιοδοξία, οι οποίες συγκροτούν το μοντέλο HERO (Hope-Efficacy-Resilience-Optimism). Προέκτασή της αποτελεί η θεωρία του Ψυχολογικού Κεφαλαίου, το οποίο επίσης σχετίζεται με την βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης των εργαζομένων. Η παρούσα διατριβή εστιάζει στον ρόλο της Ελπίδας και του Ψυχολογικού Κεφαλαίου στον χώρο της υγειονομικής περίθαλψης και συγκεκριμένα στην επίπτωση που έχουν καταρχήν στο υγειονομικό προσωπικό, το οποίο με τη σειρά του έρχεται σε επαφή με τους ασθενείς. Στην συνέχεια περιγράφεται η δομή και η διεξαγωγή των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων και αναλύονται τα αποτελέσματά τους, από τα οποία προκύπτει ότι υπάρχει σαφής βελτίωση όχι μόνο στην Ελπίδα, αλλά και συνολικά στις διαστάσεις του Ψυχολογικού Κεφαλαίου στις ομάδες υγειονομικών που έλαβαν μέρος στις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις. Επιπλέον στις ομάδες αυτές κατεγράφη και αυξημένο επίπεδο ικανοποίησης των ασθενών, τους οποίους διαχειρίστηκαν. Τέλος, αναλύονται εκτενώς οι περιορισμοί της έρευνας, αλλά και προτείνονται μελλοντικές εφαρμογές παρεμβάσεων με στόχο την βελτίωση της Ελπίδας.