Towards a uniform definition for the centralisation phenomenon

Abstract

The focus of this PhD project is on symptom centralisation. Its primary objectives were to establish a standard operational definition of centralisation and evaluate its inter-rater reliability in neck pain. Two systematic reviews on the reliability and prognostic value of clinically induced symptom responses in spinal pain (Chapters 2 and 3) showed that although the potential usefulness of centralisation has been demonstrated in low back pain, concern has been expressed about the observed inconsistency in reported definitions, and the scarcity of studies in neck pain. A Delphi survey of experts (Chapter 4) assisted in the development of a uniformoperational definition for centralisation and the identification of future research questions. Centralisation was generally defined as the progressive and stable reduction of the most distal presenting pain towards the spine midline in response to standardised spinal loading strategies. The support by the Delphi panel of a broader definition allowed for a multitude of different ways of testing to be included in the assessment procedure which may offer some flexibility to clinicians assessing, classifying and managing different spinal pain presentations across different countries. Although the reliability of identifying centralisation was acceptable, high levels of reliability were not demonstrated (Chapter 5). However, reliability was greater for the pair of physiotherapists with prior experience and formal extensive training in symptom response assessment. Therefore, the optimal type and amount of training for eliciting and interpreting centralisation and the effect of procedural variations on testing the outcomes of individuals who centralise require urgent investigation. The prognostic and management value of centralisation are also unknown. This investigation may pave the way for the standardisation of centralisation as a physical sign and stimulate interest for further study of potential sub-groups andclassification of spinal syndromes.

Η εστίαση αυτού του διδακτορικού έργου είναι στην επικέντρωση των συμπτωμάτων. Ο αρχικός σκοπός του ήταν να καθοριστεί ένας τυπικός λειτουργικός ορισμός της επικέντρωσης και να εκτιμηθεί η αξιοπιστία μεταξύ των εξεταστών στην αυχεναλγία. Δύο συστηματικές ανασκοπήσεις πάνω στην αξιοπιστία και την προγνωστική αξία των κλινικά προκαλούμενων συμπτωματικών ανταποκρίσεων στο σπονδυλικό πόνο (Κεφάλαια 2 και 3) έδειξαν ότι παρότι η εν δυνάμει χρησιμότητα της επικέντρωσης έχει φανεί στην οσφυαλγία, έχει εκφραστεί ανησυχία σχετικά με την παρατηρούμενη ασυνέπεια στους αναφερόμενους ορισμούς, και την έλλειψη επαρκών μελετών για την αυχεναλγία. Μια δημοσκόπηση τύπου Delphi ειδικών πάνω στο θέμα (Κεφάλαιο 4) συνέβαλε στην ανάπτυξη ενός καθολικού λειτουργικού ορισμού για την επικέντρωση και τον καθορισμό μελλοντικών ερευνητικών ερωτημάτων. Η επικέντρωση ορίστηκε γενικά ως η προοδευτική και σταθερή υποχώρηση του περιφερικότερου εκδηλωμένου πόνου προς τη σπονδυλική μέση γραμμή ως αποτέλεσμα τυποποιημένων στρατηγικών σπονδυλικής φόρτισης. Η υποστήριξη από την ομάδα των ειδικών της μελέτης Delphi ενός ευρύτερου ορισμού επέτρεψε την συμπερίληψη πληθώρας διαφορετικών τρόπων ελέγχου στη διαδικασία αξιολόγησης κάτι που μπορεί να προσφέρει κάποιου βαθμού ευελιξία στους κλινικούς που αξιολογούν, ταξινομούν και αντιμετωπίζουν διάφορες εκδηλώσεις σπονδυλικού πόνου στις διάφορες χώρες. Παρότι ο βαθμός αξιοπιστίας του εντοπισμού της επικέντρωσης ήταν αποδεκτός, δεν βρέθηκαν υψηλά επίπεδα αξιοπιστίας (Κεφάλαιο 5). Ωστόσο, η αξιοπιστία ήταν μεγαλύτερη για το ζευγάρι των φυσικοθεραπευτών με προγενέστερη εμπειρία και επίσημη εκτεταμένη εκπαίδευση στην αξιολόγηση της συμπτωματικής ανταπόκρισης. Επομένως, ο ιδανικός τύπος και ο βαθμός της εκπαίδευσης για την πρόκληση και την ερμηνεία της επικέντρωσης καθώς και η επίδραση των αποκλίσεων στη διαδικασία πάνω στα αποτελέσματα των ατόμων που επικεντρώνουν συμπτώματα απαιτεί επείγουσα διερεύνηση. Η προγνωστική και θεραπευτική αξία της επικέντρωσης είναι επίσης άγνωστες. Η έρευνα αυτή είναι δυνατό να δημιουργήσει τη βάση για την τυποποίηση της επικέντρωσης ως σημείο της φυσικής εξέτασης και να διεγείρει το ενδιαφέρον για περαιτέρω μελέτη πιθανών υπο-ομάδων και ταξινομήσεων των σπονδυλικών συνδρόμων.