Σταθερότητα σωματικής σύστασης παιδιών: επίδραση προγραμμάτων διατροφικής παρέμβασης

Abstract

Τhe goals of this thesis were to study the tracking of childhood obesity and its predictive factors, the effect of cardiorespiratory fitness (CRF) and eating frequency in childhood obesity and the effect of obesity in insulin resistance in children. Moreover, we design a dietary index (CODI) to prevent obesity and a therapeutic protocol for the treatment of childhood obesity. Results: 1) BMI (r=0.77, p<0.001) and waist circumference (WaistC) (r=0.81, p<0.001) presented the highest tracking among the indexes evaluated. 76.5% of the children remained obese after the 5 years, while half of the children found obese at the final assessment were initially obese, 2) Sex, child’ maturity and WaistC at baseline, CRF and maternal BMI explained 76% of the variability in BMI and WaistC after 2-y follow-up, 3) Overweight and obese children with high CRF had lower values of total and truncal skinfold thickness, BMI and body fat compared with the children in the same BMI category with low CRF (p<0.01), 4) Obese children presented higher HOMA-IR, CRP and blood lipid levels compared with lean children (p<0.01). 5) Children with high eating frequency presented lower total and central obesity, compared with infrequent eaters (p<0.05). This was despite the fact that energy intake was higher for frequent eaters, 6) The CODI was inversely correlated with BMI (r=0.83, p<0.01) and with the probability of being overweight/obese (odds ratio=0.94, 95%CI 0.91-0.98), 7) Percent overweight and obesity decreased significantly (p<0.05), in adolescents that participated in the 6 month weight management program, compared to control group.

Οι στόχοι της διατριβής αυτής ήταν η μελέτη της σταθερότητας της παιδικής παχυσαρκίας και των προβλεπτικών παραγόντων, η επίδραση της καρδιοαναπνευστικής ευρωστίας (CRF) και της διατροφικής συχνότητας στην παιδική παχυσαρκία και η επίδραση της παιδικής παχυσαρκίας στην ινσουλινοαντίσταση. Επιπλέον, σχεδιάσαμε ένα διατροφικό δείκτη (CODI) για την πρόβλεψη της παχυσαρκίας και ένα θεραπευτικό πρωτόκολλο για την αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας. Αποτελέσματα : 1) Ο ΒΜΙ (r=0.77, p<0.001) και η περίμετρος μέσης (WaistC) (r=0.81, p<0.001) εμφάνισαν την υψηλότερη σταθερότητα μεταξύ των αξιολογούμενων δεικτών. Το 76,5% των παιδιών παρέμεινε παχύσαρκο μετά τα 5 χρόνια, ενώ τα μισά από τα παχύσαρκα παιδιά στην τελική αξιολόγηση ήταν αρχικά παχύσαρκα, 2) Το φύλο, η ωρίμανση του παιδιού και η αρχική WaistC, η CRF και ο ΒΜΙ της μητέρας εξήγησαν το 76% της μεταβλητότητας του ΒΜΙ και της WaistC μετά τη διετή παρακολούθηση, 3) Τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά με υψηλή CRF είχαν χαμηλότερες τιμές δερματικών πτυχών, ΒΜΙ και σωματικό λίπος, από τα παιδιά της ίδιας κατηγορίας ΒΜΙ με χαμηλότερη CRF (p>0.01), 4) Τα παχύσαρκα παιδιά παρουσίασαν υψηλότερα ΗΟΜΑ-IR, CRP και λιπίδια αίματος, συγκρινόμενα με αδύνατα παιδιά (p<0.01), 5) Τα παιδιά με υψηλή διατροφική συχνότητα παρουσίασαν χαμηλότερη ολική και κεντρική παχυσαρκία, από αυτά με χαμηλή διατροφική συχνότητα (p<0.05), παρά το ότι την υψηλότερη ενεργειακή πρόσληψη στα παιδιά με συχνή πρόσληψη τροφής, 6) Ο CODI συσχετίστηκε αντίστροφα με το ΒΜΙ (r=0.83, p<0.01) και με την πιθανότητα υπέρβαρου/παχύσαρκου (odds ratio=0.94, 95%CI 0.91-0.98), 7) Το ποσοστό υπέρβαρου και παχύσαρκου μειώθηκε σημαντικά (p<0.05), στους εφήβους που συμμετείχαν στο 6μηνο πρόγραμμα διαχείρισης βάρους, συγκρινόμενοι με την ομάδα ελέγχου.