Η πορεία ένταξης των Επτανησίων πατριωτών στην ελληνική εθνική ιδέα (1797- 1827)

Abstract

Kefallinia, Zakynthos, Lefkada: Three of the Ionian Islands with particularity, liveliness and plenty of rebelliousness, whose contribution to the Struggle for Independence was remarkable in quantity and quality. Kefallinia highlighted the Cephalonians of the Greek Dispersion, who were characterized in the official list of Friendly Society as "the many" in the Ypsilanti’s movement in the Danubian Hegemonies. Shipwrights of great names and tradition disrobed in struggle, turning their merchant fleet into a warship. Also, the Friendly Society spread to all social classes and to several families, who continued the Struggle in mainland Greece. In Zakynthos there was a massive and conscious membership in the Friendly Society. The participation of Zakynthians, mainly aristocrats of foreign and Greek origin, was rich in the Revolution of 1821. They emerged as notable patriots and some of them, such as Count Dionysios Romas, were great national figures and intellectual centers of the Struggle. Important was the action of the Zakynthos Committee, which operated during the years 1824-1827 and contributed a lot to the diplomatic representation of the Revolution. Lefkada always had problems with its bloodthirsty neighbor, Ali Pasha and the charioteers of Western Mainland, who maintained inseparable relations with the island. The leaders of the Lefkada Peasants' stand in 1819 joined the revolution of 1821 and were put in charge of small groups of Lefkada peasants against the Ottomans. Thieves from Akarnania landed or fled to Lefkada. Despite the harsh repressive measures of the British, who supported the neutrality of the Ionian Islands and brutally punished the Ionian people who supported the Greek Revolution, the Lefkadians continued the armed struggle against the Ottomans mainly in Akarnania.

Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Λευκάδα: Τρία από τα Ιόνια Νησιά με ιδιαιτερότητα, ζωηρότητα και άφθονη επαναστατικότητα, των οποίων η συμβολή στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας υπήρξε αξιόλογη σε ποσότητα και ποιότητα. Η Κεφαλληνία ανέδειξε τους Κεφαλλονίτες της Διασποράς, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν στο κατάλογο των Φιλικών ως «οι πολλοί» στο κίνημα του Υψηλάντη στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Καραβοκύρηδες με όνομα και παράδοση αποδύθηκαν σε Αγώνα μετατρέποντας τον εμπορικό τους στόλο σε πολεμικό. Επίσης η Φιλική Εταιρία εξαπλώθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε αρκετές οικογένειες, που συνέχισαν τον Αγώνα στην κυρίως Ελλάδα. Στη Ζάκυνθο υπήρξε μαζική και ενσυνείδητη ένταξη στη Φιλική Εταιρία. Η συμμετοχή Ζακυνθίων κυρίως αριστοκρατών ξένης και ελληνικής προέλευσης υπήρξε πλούσια στην επανάσταση του 1821 Αναδείχθηκαν σε αξιόλογους πατριώτες και κάποιοι από αυτούς όπως ο Κόμης Διονύσιος Ρώμας υπήρξαν σπουδαίες εθνικές φυσιογνωμίες και διανοητικά κέντρα του Αγώνα. Σημαντική ήταν η δράση της Επιτροπής Ζακύνθου, που έδρασε κατά τα έτη 1824-1827 και συνεισέφερε πολλά στην διπλωματική εκπροσώπηση της Επανάστασης. Η Λευκάδα πάντα είχε προβλήματα με τον αιμοχαρή γείτονά της, τον Αλή Πασά και τους αρματολούς της Δυτικής Στερεάς, που διατηρούσαν άρρηκτες σχέσεις με το νησί. Οι αρχηγοί της στάσης των Χωρικών της Λευκάδας το 1819 εντάχθηκαν στην επανάσταση του 1821 και τέθηκαν επικεφαλής μικρών ομάδων Λευκαδίων χωρικών εναντίον των Οθωμανών. Κλέφτες της Ακαρνανίας αποβιβάστηκαν ή κατέφυγαν στη Λευκάδα. Παρά τα σκληρά κατασταλτικά μέτρα των Βρετανών, που στήριζαν την ουδετερότητα των Ιονίων Νήσων και τιμωρούσαν βάναυσα τους Επτανήσιους που στήριζαν την Επανάσταση, οι Λευκάδιοι συνέχισαν τον ένοπλο αγώνα κατά των Οθωμανών κυρίως στην Ακαρνανία.