Έλεγχος στεγανότητας αναστομώσεων παχέος εντέρου με τη χρήση αιμοστατικών προϊόντων: πειραματική μελέτη σε επίμυες

Abstract

Background: Anastomotic leak remains a dreaded complication in colorectal surgery. Identifying optimal techniques that minimize its incidence is an active area of investigation. The aim of this experimental study was to evaluate the effect of commonly used hemostatic products in colonic anastomosis integrity. Methods: Male Wistar rats were randomized in four groups. In the control group (A), the anastomosis was performed using the standard hand-sewn technique in the ascending colon. In group B the hand-sewn technique was reinforced with a collagen-fibrinogen patch, in group C with fibrin glue and in group D with a PEG-coated oxidized cellulose patch. On the 7th postoperative day anastomotic bursting pressure measurements were obtained. A specimen surrounding the anastomosis was retrieved for histopathologic evaluation. Results: Out of the 19 rats, 17 survived and 15 were included in the analysis (5 for group A, B and C). Testing in group D was discontinued due to adverse events in the preliminary experiments. The mean bursting pressure of the anastomosis was significantly higher in the control group (A: 221mmHg ±19.41, B: 151mmHg ±14.42, and C: 112mmHg±13.57; p=0.001). Anastomotic healing parameters were not different between groups. Conclusion: Although experimental data support the use of sealants in defective anastomoses, in this study, the reinforcement of colonic anastomosis with fibrin or oxidized cellulose-PEG sealants did not improve neither bursting pressure values nor anastomotic healing. More data in robust anastomoses of animals and humans are needed before sealing becomes common clinical practice in colorectal surgery.

Εισαγωγή: Η διαφυγή από την αναστόμωση παραμένει μία μείζων επιπλοκή των κολοορθικών επεμβάσεων. Η βέλτιστη τεχνική για την ελαχιστοποίηση της είναι υπό διερεύνηση. Στόχος αυτής της πειραματικής μελέτης ήταν να αξιολογήσει την επίδράση κοινώς χρησιμοποιούμενων αιμοστατικών προϊόντων στην ακεραιότητα αναστομόσεων παχέος εντέρου. Μέθοδοι: Αρουραίοι τύπου Wistar τυχαιοποιήθηκαν σε τέσσερις ομάδες. Στην ομάδα Α (ελέγχου) η αναστόμωση έγινε συμβατικά με το χέρι. Στην δεύτερη ομάδα (Β) η αναστόμωση ενισχύθηκε με σπόγγο ινωδογόνου-θρομβίνης, στην ομάδα Γ με κόλλα ινικής, ενώ στην ομάδα Δ με σπόγγο πολυεθυλινικής γλυκόλης. Την 7η μετεγχειρητική ημέρα, κατόπιν μέτρησης της πίεσης διάσπασης της αναστόμωσης, οι αρουραίοι θυσιάστηκαν. Επίσης αξιολογήθηκαν η ύπαρξη και ισχύς των συμφύσεων, η παρουσία εντερικής απόφραξης, ενώ το χειρουργικό παρασκεύασμα εξετάστηκε ιστολογικά όσον αφορά την επούλωση της αναστόμωσης. Αποτελέσματα: Από τους 19 αρουραίους, 17 επιβίωσαν ενώ 15 συμπεριλήφθκαν στην ανάλυση των δεδομένων. Η μελέτη με σπόγγο πολυεθυλινικής γλυκόλης διεκόπη λόγω σοβαρών επιπλοκών και πρώιμων θανάτων των αρουραίων. Η μέση πίεση διάσπασης εμφάνισε στατιστικά σημαντική διαφορά υπέρ της ομάδας Α, έναντι των ομάδων Β (p=0.026) και Γ (p=0.001). Αναλυτικά οι μετρήσεις ήταν για την ομάδα A: 221mmHg±19.41, για την ομάδα Β: 151mmHg±14.42 και για την ομάδα Γ: 112mmHg±13.57. Η ομάδα ελέγχου επίσης εμφάνισε λιγότερο ισχυρές συμφύσεις και καλύτερη επούλωση της αναστόμωσης ιστολογικά, χωρίς όμως στατιστικά σημαντική διαφορά. Συμπεράσματα: Η ενίσχυση των κολο-κολικών αναστομώσεων με επιπλέον αιμοστατικά υλικά οδήγησε σε μείωση της πίεσης διάσπασης, ενώ αρνητική φάνηκε η δράση τους και όσον αφορά την επούλωση της αναστόμωσης. Ωστόσο, αυτά τα δεδομένα πρέπεινα επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερες σειρές για εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων.