Μελέτη του είδους των μικροβίων στην εμμένουσα βακτηριακή βρογχίτιδα και τη βρογχεκτασία σε παιδιά που δεν πάσχουν απο κυστική ίνωση

Abstract

Background/Aim: Children with chronic wet cough and without cystic fibrosis (non-CF) may suffer from protracted bacterial bronchitis (PBB), chronic suppurative lung disease (CSLD) or bronchiectasis. Bronchiectasis is a cause of increased morbidity of the respiratory system. Bronchiectasis result in reduced pulmonary function and poor quality of life. Pseudomonas aeruginosa can be one of the offending microbes in these children. The present study aimed to describe the type and the role of microbes in these children and especially the clinical course of children with the above two conditions who were infected with Pseudomonas aeruginosa. Methods: Data of 54 children with PBB/ CSLD, non- CF bronchiectasis and Pseudomonas aeruginosa isolation were studied, specifically their demographic characteristics, disease history, diagnostic and therapeutic approach and disease outcome at the end of the follow- up period. These children analyzed through a Cox proportional hazard model, with age, presence of bronchiectasis, use of inhaled colistin, azithromycin, inhaled hypertonic saline as the covariates. Disease remission was defined as the absence of daily wet cough for six months along with three negative cultures taken during the last three consecutive follow-up visits. Results: The 31 children in the study population were boys and 23 were girls, the median age was one year and they had been experiencing a wet cough for about 1.5 years prior to Pseudomonas isolation. Nebulised antibiotics and the presence of bronchiectasis were statistically significant predictors of remission (HR:3.99; 95%CI:1.12-14.14; p= 0.032, and HR:0.24; 95%CI:0.08-0.71; p= 0.010). In contrast, there was no association between age, azithromycin use, hypertonic solution inhalation and disease remission. Conclusion: Pseudomonas aeruginosa is a microbe that often develops in children with chronic endobronchial infection. The rate of disease remission increases with the use of inhaled colistin and decreases when there is established bronchiectasis.

Εισαγωγή: Η εμμένουσα βακτηριακή βρογχίτιδα (Protracted Bacterial Bronchitis, PBB), η χρόνια πυώδης πνευμονική νόσος (Chronic suppurative lung disease, CSLD), και οι βρογχεκτασίες που δεν οφείλονται στην Κυστική Ίνωση (ΚΙ) αποτελούν αιτίες χρόνιου υγρού βήχα στα παιδιά. Οι βρογχεκτασίες, το τελικό στάδιο της χρόνιας ενδοβρογχικής λοίμωξης, συνιστούν αίτιο αυξημένης νοσηρότητας του αναπνευστικού συστήματος. Οι παροξύνσεις των ασθενών με χρόνια ενδοβρογχική λοίμωξη και κυρίως αυτών με μη- Κυστική Ίνωση βρογχεκτασίες (μη- ΚΙ βρογχεκτασίες) οδηγούν τελικά σε έκπτωση της πνευμονικής λειτουργίας και φτωχή ποιότητα ζωής. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη του βακτηριακού φορτίου των βρόγχων και η κατανόηση του ρόλου του σε παιδιά με εμμένουσα βακτηριακή βρογχίτιδα (ΕΒΒ)/ χρόνια πυώδη πνευμονική νόσο (ΧΠΠΝ) και μη- ΚΙ βρογχεκτασίες και κυρίως η κλινική πορεία των παιδιών με χρόνια ενδοβρογχική λοίμωξη και απομόνωση του παθογόνου Pseudomonas aeruginosa. Μεθοδολογία: Παρακολουθήθηκαν 54 παιδιά με PBB/ CSLD και μη- ΚΙ βρογχεκτασίες στα οποία απομονώθηκε το μικρόβιο Pseudomonas aeruginosa. Μελετήθηκαν τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά, το ιστορικό της νόσου, η διαγνωστική και θεραπευτική τους προσέγγιση και η έκβαση της νόσου στο τέλος της περιόδου παρακολούθησης (Follow- up). Στα 54 αυτά παιδιά με χρόνια ενδοβρογχική λοίμωξη και απομόνωση της Pseudomonas aeruginosa έγινε εφαρμογή του μοντέλου αναλογικού κινδύνου του Cox με συμμεταβλητές την ηλικία, την παρουσία βρογχεκτασιών, τη χρήση εισπνεόμενης κολιστίνης, αζιθρομυκίνης και εισπνεόμενου υπέρτονου διαλύματος. Ως ύφεση της νόσου ορίστηκε η απουσία καθημερινού υγρού βήχα σε διάστημα 6 μηνών παρακολούθησης με 3 αρνητικές καλλιέργειες οι οποίες ελήφθησαν κατά τις 3 τελευταίες επισκέψεις.Αποτελέσματα: Τα 31 παιδιά του πληθυσμού της μελέτης ήταν αγόρια και τα 23 ήταν κορίτσια, η διάμεσος τιμή της ηλικία τους ήταν το ένα έτος και εμφάνιζαν υγρό βήχα για περίπου 1.5 χρόνο πριν την απομόνωση της Pseudomonas. Τα εισπνεόμενα αντιβιοτικά και η παρουσία βρογχεκτασιών φάνηκε να επηρεάζουν στατιστικά σημαντικά την πορεία και την έκβαση της νόσου (HR:3.99; 95%CI:1.12-14.14; p= 0.032, and HR:0.24; 95%CI:0.08-0.71; p= 0.010). Αντίθετα, δε φάνηκε συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας, της χρήσης της αζιθρομυκίνης, των εισπνοών με υπέρτονο διάλυμα χλωριούχου νατρίου και της ύφεσης της νόσου. Συμπεράσματα: Η Pseudomonas aeruginosa είναι ένα μικρόβιο το οποίο αναπτύσσεται συχνά στα παιδιά με χρόνια ενδοβρογχική λοίμωξη και η εισπνεόμενη κολιστίνη αποτελεί μία χρήσιμη, θεραπευτική επιλογή για αυτά. Τα παιδιά με CSLD στα οποία απομονώθηκε η Pseudomonas aeruginosa φάνηκε να έχουν καλύτερη πρόγνωση σε σύγκριση με τα παιδιά με εγκατεστημένες βρογχεκτασίες και απομόνωση της Pseudomonas aeruginosa.