Evaluation of the marginal fit of single-unit, complete-coverage ceramic restorations fabricated after digital and conventional impressions: a systematic review and meta-analysis

Abstract

Statement of problem. In existing published reports, some studies indicate the superiority of digital impression systems in terms of the marginal accuracy of ceramic restorations, whereas others show that the conventional method provides restorations with better marginal fit than fully digital fabrication. Which impression method provides the lowest mean values for marginal adaptation is inconclusive. The findings from those studies cannot be easily generalized, and in vivo studies that could provide valid and meaningful information are limited in the existing publications. Purpose. The purpose of this study was to systematically review existing reports and evaluate the marginal fit of ceramic single-tooth restorations after either digital or conventional impression methods by combining the available evidence in a meta-analysis. Material and methods. The search strategy for this systematic review of the publications was based on a Population, Intervention, Comparison, and Outcome (PICO) framework. For the statistical analysis, the mean marginal fit values of each study were extracted and categorized according to the impression method to calculate the mean value, together with the 95% confidence intervals (CI)of each category, and to evaluate the impact of each impression method on the marginal adaptation by comparing digital and conventional techniques separately for in vitro and in vivo studies. Results. Twelve studies were included in the meta-analysis from the 63 identified records after database searching. For the in vitro studies, where ceramic restorations were fabricated after conventional impressions, the mean value of the marginal fit was 58.9 mm (95% CI: 41.1-76.7mm), whereas after digital impressions, it was 63.3 mm (95% CI: 50.5-76.0 mm). In the in vivo studies, the mean marginal gap of the restorations after digital impressions was 56.1 mm (95%CI: 46.3-65.8 mm), whereas after conventional impressions, it was 79.2 mm (95% CI: 59.6-98.9 mm)Conclusion. No significant difference was observed regarding the marginal gap of single-unit ceramic restorations fabricated after digital or conventional impressions.

Δήλωση προβλήματος. Σε υπάρχουσες δημοσιευμένες αναφορές, ορισμένες μελέτες δείχνουν την υπεροχή του συστήματος ψηφιακής αποτύπωσης ως προς την οριακή ακρίβεια των κεραμικών αποκαταστάσεων, ενώ άλλες δείχνουν ότι η συμβατική μέθοδος παρέχει αποκαταστάσεις με καλύτερη οριακή εφαρμογή από την πλήρη ψηφιακή κατασκευή. Ποια μέθοδος αποτύπωσης παρέχει τις χαμηλότερες μέσες τιμές για τις οριακές η προσαρμογή είναι ασαφές. Τα ευρήματα από αυτές τις μελέτες δεν μπορούν να γενικευτούν εύκολα και in vivo μελέτες που θα μπορούσαν να παρέχουν έγκυρες και ουσιαστικές πληροφορίες είναι περιορισμένες στις υπάρχουσες δημοσιεύσεις. Σκοπός. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η συστηματική ανασκόπηση των υπαρχουσών αναφορών και η αξιολόγηση της οριακής εφαρμογής κεραμικών αποκαταστάσεων μετά από ψηφιακό ή συμβατικό αποτύπωμα αναλύοντας τα διαθέσιμα στοιχεία σε μια μετα-ανάλυση. Υλικό και μέθοδοι. Η στρατηγική αναζήτησης για αυτή τη συστηματική ανασκόπηση των δημοσιεύσεων βασίζεται σε ένα πλαίσιο Πληθυσμού, Παρέμβασης, Σύγκρισης και Αποτελεσμάτων (PICO). Για τη στατιστική ανάλυση, εξήχθησαν οι μέσες οριακές τιμές προσαρμογής κάθε μελέτης και κατηγοριοποιήθηκαν ανάλογα μετη μέθοδος αποτύπωσης για τον υπολογισμό της μέσης τιμής κάθε κατηγορίας και αξιολογήθηκε η επίδραση κάθε μεθόδου αποτύπωσης στην οριακή προσαρμογή συγκρίνοντας χωριστά ψηφιακές και συμβατικές τεχνικές για in vitro και in vivo μελέτες. Αποτελέσματα. Δώδεκα μελέτες συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση από τις 63 εγγραφές που προσδιορίστηκαν μετά την αναζήτηση της βάσης δεδομένων. Για τις in vitro μελέτες, όπου κατασκευάστηκαν κεραμικές αποκαταστάσεις μετά απόσυμβατικές αποτυπώσεις, η μέση τιμή της οριακής προσαρμογής ήταν 58,9 mm (95% CI: 41,1-76,7mm), ενώ μετά τις ψηφιακές αποτυπώσεις ήταν 63,3 mm (95% CI: 50,5-76,0 mm). Στις in vivoμελέτες, το μέσο οριακό κενό των αποκαταστάσεων μετά από ψηφιακές αποτυπώσεις ήταν 56,1 mm (95%CI: 46,3-65,8 mm), ενώ μετά από συμβατικές αποτυπώσεις, ήταν 79,2 mm (95% CI: 59,6-98,9 mm). Συμπέρασμα. Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά όσον αφορά το οριακό κενό σε κεραμικές αποκαταστάσεις που κατασκευάζονται μετά από ψηφιακές ή συμβατικές αποτυπώσεις.