Η συγχωρητικότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις ως παράγοντας της ποιότητας ζωής

Abstract

Forgiveness as an attitude and behavior characterizes the interpersonal relationships of adults and is in fact the foundation for their cohesion and perpetuation. The granting of a pardon depends on the individual's personality, as well as many unpredictable factors. Due to the complexity and multiple composition of forgiveness, we approached the topic of forgiveness from two scientific areas of Developmental Psychology and Theology. We were mainly concerned with the genuine and true form of forgiveness, which is based on the ecclesiastical tradition of the Orthodox Church and which is the fruit of her ascetic love. The Orthodox Church, through its Biblical, Patristic and Liturgical texts, taught us the therapeutic value of forgiveness as a practically applicable virtue in the social environment of modern man. An important finding, highlighted by this research, in a sample of 150 people, is that adults with a forgiving mood have better mental well-being, as 46.4% declare that they are very happy when they forgive, because it restores the relationship with the fellow human being and feels relief, as the negative atmosphere in his interpersonal relationships is relieved, which helps good mental health and improves his quality of life. The adult connects the concept of forgiveness with the model of Christ's forgiveness, as 41.3% declare that they have Christ as their model in forgiveness and 24.1% consider that their religious beliefs give them a lot of strength to face the difficulties of life. Forgiveness seems to show a positive correlation with the variable of age, while the benefits of forgiveness are highlighted in its positive effect on the psychosomatic health of the person.

Η συγχώρηση ως στάση και συμπεριφορά χαρακτηρίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις των ενηλίκων και αποτελεί μάλιστα το θεμέλιο για τη συνοχή και τη διαιώνιση αυτών. Η απονομή της συγχώρησης εξαρτάται από την προσωπικότητα του ατόμου, καθώς και από πολλούς απρόβλεπτους παράγοντες. Ένεκα της πολυπλοκότητας και της πολλαπλής σύνθεσης της συγχωρητικότητας, προσεγγίσαμε το θέμα της συγχώρησης από δύο επιστημονικές περιοχές της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και της Θεολογίας. Μας απασχόλησε κυρίως η γνήσια και αληθινή μορφή της συγχώρησης, που βασίζεται στην εκκλησιαστική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και που είναι καρπός της ασκητικής της αγάπης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα από τα Βιβλικά, Πατερικά και τα Λειτουργικά κείμενά της μας δίδαξε τη θεραπευτική αξία της συγχώρησης ως πρακτικά εφαρμόσιμης αρετής στο κοινωνικό περιβάλλον του σύγχρονου ανθρώπου. Σημαντικό εύρημα, που ανέδειξε η παρούσα έρευνα, σε δείγμα 150 ατόμων, είναι ότι οι ενήλικες με συγχωρητική διάθεση έχουν καλύτερη ψυχική ευεξία, καθώς το 46,4% δηλώνει ότι χαίρεται κατά πολύ όταν συγχωρεί, γιατί αποκαθιστά έτσι τη σχέση με το συνάνθρωπο και νιώθει ανακούφιση, γιατί εκτονώνεται η αρνητική ατμόσφαιρα στις διαπροσωπικές του σχέσεις, γεγονός που βοηθά την καλή ψυχική υγεία και αναβαθμίζει την ποιότητα της ζωής του. Ο ενήλικας συνδέει την έννοια της συγχώρησης με το πρότυπο της συγχώρησης του Χριστού, καθώς το 41,3% δηλώνει πως έχει ως πρότυπό του το Χριστό στη συγχώρηση και το 24,1% θεωρούν ότι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τους δίνουν πολλή δύναμη για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής. Η συγχώρηση φαίνεται να παρουσιάζει θετική συσχέτιση με τη μεταβλητή της ηλικίας, ενώ οι ωφέλειες της συγχωρητικότητας αναδεικνύονται στην θετική επίδραση αυτής στην ψυχοσωματική υγεία τού ανθρώπου.