Μελέτη της μελάγχρωσης του επιπεφυκότα σε ασθενείς που πάσχουν από ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, μετά τη χειρουργική αποκατάσταση με βιτρεκτομή 25G

Abstract

Purpose: To assess the incidence and investigate the risk factors for conjunctival pigmentation at the sclerotomy sites following valved and non-valved cannula pars plana vitrectomy (PPV) performed by different surgical techniques/platforms. Patients and Methods: This is a prospective observational study including 70 eyes of 70 patients who underwent PPV for rhegmatogenous retinal detachment with follow-up visits at 1, 3, 6, 12 and 24 months. Twenty-eight eyes were operated with the Accurus Vitrectomy System using 25G non-valved cannulas (Group A), twenty-two eyes with Constellation Vision System using 25G non-valved cannulas (Group B) and twenty eyes with Constellation Vision System using 25G valved cannulas (Group C). The evaluated clinical parameters include the technique/platform used for vitrectomy, the patients' age, the number of retinal tears, the tamponade agent, the presence of residual sub-retinal fluid (SRF) and the duration of postoperative posturing. Results: Accurus Vitrectomy System using 25G non-valved cannulas was associated with significant conjunctival pigmentation at up to 6 months after PPV. Sulfur hexafluoride (SF6) gas tamponade was associated with less conjunctival pigmentation at 3 months follow-up visit [OR 0.09 (95% CI 0.01; 0.67)], whereas the presence of residual sub-retinal fluid was a significant risk factor for postoperative pigmentation at 1-year follow-up visit [OR 5.89 (95% CI 1.84; 23.12)]. The area of measured pigmentation was also positively correlated to the number of retinal tears at all follow-up visits over 2 years. Six patients presented with conjunctival pigmentation at 2 years follow-up visit. Conclusions: New vitrectomy techniques/platforms with valved cannulas prevent the postoperative appearance of conjunctival pigmentation. The number of retinal tears, the presence of SRF and the use of long-standing tamponade agents were the most significant predisposing factors. The findings in this study also suggest that the post-vitrectomy conjunctival pigmentation gradually reduces over time.

Σκοπός: Η εκτίμηση της συχνότητας και η διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου για την εμφάνιση μελάγχρωσης του επιπεφυκότα στα σημεία των σκληροτομών μετά από pars plana υαλοειδεκτομή με βαλβιδωτά και μη βαλβιδωτά trocards (οδηγοί εισόδου), που πραγματοποιείται με διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές / πλατφόρμες. Ασθενείς και μέθοδοι: Πρόκειται για μια προοπτική μελέτη παρατήρησης που περιλαμβάνει 70 οφθαλμούς 70 ασθενών που υποβλήθηκαν σε βιτρεκτομή δια την pars plana για ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, με επισκέψεις παρακολούθησης τον 1ο, 3ο, 6ο, 12ο και 24ο μήνα. Είκοσι οκτώ οφθαλμοί χειρουργήθηκαν με το σύστημα Accurus Vitrectomy της Alcon χρησιμοποιώντας μη βαλβιδωτά trocards, διαμέτρου 25G (ομάδα Α), είκοσι δύο οφθαλμοί με το σύστημα Constellation Vision της Alcon, χρησιμοποιώντας κι εδώ μη βαλβιδωτά trocards 25G (ομάδα Β) και είκοσι οφθαλμοί με το σύστημα Constellation Vision χρησιμοποιώντας όμως βαλβιδωτούς οδηγούς εισόδου 25G (ομάδα Γ). Οι κλινικές παράμετροι που αξιολογήθηκαν περιλαμβάνουν την τεχνική / πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για την υαλοειδεκτομή, την ηλικία των ασθενών, τον αριθμό των ρωγμών του αμφιβληστροειδούς όπως αυτές μετρήθηκαν διεγχειρητικά, το μέσο επιπωματισμού, την παρουσία υπολειπόμενου υπαμφιβληστροειδικού υγρού (SRF) και τη διάρκεια της παραμονής σε πρηνή θέση μετεγχειρητικά. Αποτελέσματα: Το σύστημα Accurus Vitrectomy με τη χρήση μη βαλβιδωτών trocards 25G συσχετίστηκε με σημαντική μελάγχρωση του επιπεφυκότα έως και 6 μήνες μετά την επέμβαση. Ο επιπωματισμός με εξαφθοριούχο θείο (SF6) συσχετίστηκε με λιγότερη μελάγχρωση του επιπεφυκότα στην επίσκεψη παρακολούθησης 3 μηνών [OR 0,09 (95% CI 0.01; 0.67)], ενώ η παρουσία υπολειπόμενου υποαμφιβληστροειδικού υγρού ήταν σημαντικός παράγοντας κινδύνου για μετεγχειρητική μελάγχρωση, μέχρι και το πρώτο έτος παρακολούθησης [OR 5.89 (95% CI 1.84; 23.12)]. Η έκταση της μετρούμενης μελάγχρωσης επίσης, συσχετίστηκε θετικά με τον αριθμό των ρωγμών του αμφιβληστροειδούς σε όλες τις επισκέψεις παρακολούθησης και για τα 2 πρώτα έτη. Πάντως μια διαπίστωση που αξίζει να σημειωθεί είναι πως από το σύνολο των 70 ασθενών, μόνο 6 παρουσίασαν μελάγχρωση του επιπεφυκότα μέχρι και την τελευταία επίσκεψη, στα 2 έτη παρακολούθησης. Ποσοστό δηλαδή που δεν ξεπερνά το 8,5%.Συμπεράσματα: Οι νέες τεχνικές / πλατφόρμες υαλοειδεκτομής με βαλβιδωτά trocards αποτρέπουν τη μετεγχειρητική εμφάνιση μελάγχρωσης του επιπεφυκότα. Ο αριθμός των αμφιβληστροειδικών ρωγμών προεγχειρητικά, η παρουσία υπολειπόμενου υπαμφιβληστροειδικού υγρού και η χρήση παραγόντων επιπωματισμού μακράς δράσης και παραμονής στην υαλοειδική κοιλότητα ήταν οι σημαντικότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης υποδηλώνουν επίσης ότι η μετεγχειρητική μελάγχρωση του επιπεφυκότα μειώνεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.