Το εφαρμοστέο δίκαιο ως προς τις έννομες συνέπειες της δικαστικής απόφασης

Abstract

The thesis deals with the question of the applicable law on the legal effects of the court judgments. The purpose is, furthermore, to determine the applicable law for each legal consequence separately, based on its particular characteristics, given that a single answer cannot be given for all legal consequences as a whole. In the first Chapter, the author makes the fundamental distinction between the applicable law governing the recognition and enforcement of foreign judgments, for which the lex fori executionis is applied, from the applicable law governing the recognition of the legal consequences of these judgments, for which a different approach is taken. In the second Chapter, the applicable law is examined in terms of the procedural maturity of the judgment. In this case, it is found that the theory of the extension of effects and the law of the issuing state are crucial, aiming in maximizing the effectiveness of the court judgment in the receiving state. Any restrictions placed on the wider limits of the decision in the State of origin are reviewed in the light of public policy. In the third Chapter, the question of the applicable law regarding the execution of the court decision is examined. In this case it is of fundamental importance the distinction between an enforcement procedure, which will be governed by the law of the host state, and the recognition of the enforceability, which is not part of the enforcement procedure and must be treated differently. Regarding the applicable law on the enforceability, the importance of the theory of extension of effects is highlighted again. On the contrary, in the case of the object and the means of execution, the theory of equalization of effects plays a dominant role, with the limitations that may arise that limit its absolute application. Finally, the fourth Chapter analyzes the question of the applicable law in terms of the constitutive effect of judicial judgments, which mainly takes into account the law of the state of irigin and the applicable law in terms of the secondary effects of judgments, for which is crucial to separate them in effects regarding substantive and procedural law.

Η διατριβή πραγματεύεται το ζήτημα του εφαρμοστέου δικαίου ως προς τις έννομες συνέπειες της δικαστικής απόφασης. Σκοπός είναι, περαιτέρω, ο προσδιορισμός του εφαρμοστέου δικαίου για κάθε έννομη συνέπεια ξεχωριστά, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, δεδομένου ότι διαπιστώνεται πως δεν μπορεί να δοθεί ενιαία απάντηση για όλες τις έννομες συνέπειες συνολικά. Στο πρώτο Κεφάλαιο λαμβάνει χώρα η θεμελιώδης διάκριση μεταξύ του εφαρμοστέου δικαίου που διέπει την αναγνώριση και εκτέλεση των αλλοδαπών αποφάσεων, για τον προσδιορισμό του οποίου εφαρμόζεται η lex fori του κράτους υποδοχής, από το εφαρμοστέο δίκαιο που διέπει την αναγνώριση των έννομων συνεπειών των αποφάσεων αυτών, για το οποίο ακολουθείται διαφορετική προσέγγιση. Στο δεύτερο Κεφάλαιο εξετάζεται το εφαρμοστέο δίκαιο ως προς τη δικονομική ωριμότητα της απόφασης. Στην περίπτωση αυτή διαπιστώνεται ότι κεντρικό ρόλο λαμβάνει η θεωρία της επεκτάσεως των ενεργειών και το δίκαιο του κράτους εκδόσεως, με σκοπό τη μέγιστη αποτελεσματικότητα της δικαστικής απόφασης στο κράτος υποδοχής. Τυχόν περιορισμοί που τίθεται στα ευρύτερα όρια της αποφάσεως στο κράτος προέλευσης ελέγχονται υπό το πρίσμα της δημόσιας τάξης. Στο τρίτο Κεφάλαιο εξετάζεται το ζήτημα του εφαρμοστέου δικαίου ως προς την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης. Και εδώ θεμελιώδους σημασίας είναι η διάκριση μεταξύ διαδικασίας εκτέλεσης, η οποία, ως πράξη άσκησης εθνικής κυριαρχίας, θα διέπεται από το δίκαιο του κράτους υποδοχής, και της αναγνώρισης της έννομης συνέπειας της εκτελεστότητας, η οποία δεν εντάσσεται στη διαδικασία εκτέλεσης και πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Για το εφαρμοστέο δίκαιο στην εκτελεστότητα και τα στοιχεία που την απαρτίζουν, εντοπίζεται και εδώ η σημασία της θεωρίας της επεκτάσεως και του δικαίου του κράτους προέλευσης του εκτελεστού τίτλου. Αντίθετα, στην περίπτωση του αντικειμένου και των μέσων εκτέλεσης κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει η θεωρία της εξομοιώσεως των ενεργειών και το δίκαιο του κράτους υποδοχής, με τους περιορισμούς που μπορεί να ανακύπτουν που περιορίζουν την απόλυτη εφαρμογή της. Τέλος, στο τέταρτο Κεφάλαιο αναλύεται το ζήτημα του εφαρμοστέου δικαίου ως προς τη διαπλαστική ενέργεια των δικαστικών αποφάσεων, στην οποία κατά κύριο λόγο λαμβάνεται υπόψη το δίκαιο του κράτους εκδόσεως και του εφαρμοστέου δικαίου ως προς τις αντανακλαστικές έννομες συνέπειες, για το οποίο κρίσιμος είναι ο διαχωρισμός τους σε ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου.