Νεολαία ΠΑΣΟΚ 1974-1982: από την «αυτο-οργάνωση» στη θεσμοποίηση: η συγκρότηση ενός νεανικού συλλογικού υποκειμένου μετά τη μεταπολίτευση

Abstract

The doctoral thesis examines the Panhellenic Socialist Movement’s (PA.SO.K.) Youth from the party’s establishment during the period called Metapolitefsi (=democratic transition / 1974) to the establishment of a Deputy Ministry for the Youth, in 1982. The study begins from the implementation of the “self-organitzation”, a revolutionary organizational process by PA.SO.K., and ends in the institutional expression of Youth demands through the Deputy Ministry of Youth and Sports. The purpose of this particular thesis is to highlight the youth participation in the social, political and party circumstances of that time, but also to search out the formation and change of youth political identities with an emphasis on PA.SO.K. Youth from the democratic transition of 1974 to party’s electoral victory in 1981. This thesis emphasizes in the interaction between the space of the experience and the horizon of expectations of PA.SO.K. Youth’s members. In addition, the thesis studies the relations of the PA.SO.K. Youth with other youth groups of the Left, youth movements and its views about leisure time, while also focuses on its importance for intra-party conflicts. The thesis is structured in six chapters: an introduction, a chapter concerning the developments in the post-war world until the democratic transition in Greece (1974), the main part of the archive divided chronologically and a conclusion chapter. The transformation of social claims from 1974 to 1981 is the key factor in studying the changes in PA.SO.K. Youth from "self-organization" to institutionalization.

Η διδακτορική διατριβή εξετάζει την πορεία των νέων σε ηλικία μελών που οργανώθηκαν στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) από την ίδρυσή του, στη Μεταπολίτευση, έως την ίδρυση ξεχωριστού Υφυπουργείου για τη νέα γενιά, το 1982. Η μελέτη αυτής της πορείας εκκινεί από την υιοθέτηση μιας επαναστατικής οργανωτικής διαδικασίας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτή της «αυτο-οργάνωσης», και καταλήγει στη θεσμική έκφραση των νεανικών αιτημάτων μέσα από το Υφυπουργείο Νέας Γενιάς και Αθλητισμού. Σκοπός της συγκεκριμένης διατριβής είναι να αναδείξει τη νεανική συμμετοχή στα κοινωνικά, πολιτικά και κομματικά τεκταινόμενα της εποχής, αλλά και να αναζητήσει τον τρόπο διαμόρφωσης και μεταβολής των νεανικών πολιτικών ταυτοτήτων, με έμφαση στη Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη Μεταπολίτευση του 1974 στην Αλλαγή του 1981. Η εν λόγω πορεία εξετάζεται δίνοντας έμφαση στην αλληλεπίδραση του χώρου της εμπειρίας με τον ορίζοντα προσδοκιών που αυτός δημιουργεί σε όλη την υπό μελέτη περίοδο. Επιπλέον, η διατριβή ιχνηλατεί τις σχέσεις της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τις υπόλοιπες οργανώσεις της Αριστεράς, με τα κινήματα νεολαίας και τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου, ενώ εστιάζει και στη σημασία της για τις εσωκομματικές συγκρούσεις στο κόμμα. Η διατριβή διαρθρώνεται σε έξι κεφάλαια: την εισαγωγή – ερμηνευτικό πλαίσιο, τις εξελίξεις στον μεταπολεμικό κόσμο μέχρι τη Μεταπολίτευση, το κύριο μέρος ανάλυσης του υλικού που χωρίζεται κατά βάση χρονολογικά και ένα κεφάλαιο τα συμπεράσματα. Κεντρικός για την ερμηνεία της πορείας της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την «αυτο-οργάνωση» στη θεσμοποίηση είναι ο μετασχηματισμός των κοινωνικών διεκδικήσεων από το 1974 έως το 1981.